Merhaba! Ben Tülin Seyhli. 13 yaşında, kumral, kahve gözlü şirin bir kızım. Tek sorunum ölüyor olmam. Neden mi? Ufacık bir kanser. Evet, küçücük yaşta. Herşeyin başladığı o güne gidecek olursak...
18 Ağustos 2013
"Tülin kontrole gideceğiz biraz hızlı!"
"Peki anne!" deyip hızla üzerime kot pantolon ve tişörtümü geçirip ayağıma da spor ayakkabılarımı giyip aşağıya koştum ve arabaya bindim.
"Anne bunu her ay yapmak zorunda mıyız?"
"Evet kızım. Hazırsan gidiyoruz."
"Gidelim." Kulaklıklarımı takıp Bella'nın yeni çıkan şarkıları eşliğinde hastahaneye vardık.
"Sıra bizde kızım, haydi hızlı ol. Ben buradayım."
"Tamam." dedim ve her hzamanki odaya girdim.
"Merhaba Aslı abla."
"Merhaba Tülin'cim. Hazırsan geç bakalım." PET taraması yapan makineye yatıp bekledim.
İş bitince kalkıp koltuğa geçtim.
Aslı abla "Bekle geliyorum." diyerek sonuçları almaya gitti. Ben de etrafa bakındım ve herzamanki gibi masada duran çikolatalardan cebime doldurdum ve yemeye başladım. Aslı abla içeriye girdi ve karşımdaki masasına oturdu.
"Çok üzgünüm Tülin'ciğim. Mide kanseri olmuşsun." Çikolata boğazımda takıldı. Ben kanser olamam!
"Aslı abla? Ciddi misin?" Gözlerim dolunca herzamanki taktiğimle yukarıya baktım.
"Maalesef Tülin. Ama daha çok küçük. Korunma yolları bu kağıtta var. İşlemler yarın başlatılacak. Şimdi git ve dinlen." Ayağa kalktım.
"Çok fazla çikolata tüketme tatlım."
"Ne?! Ama Aslı abla çikolata yemediğimde neler olduğunu en iyi sen biliyorsun!"
"Günde en fazla bir tane tatlım. Lütfen." Kafamı olumlu anlamda salayıp dışarıya çıktım.
Anneme dönüp "Eve gidelim. Anlatacağım." dedim. Annem şaşkınca kalktı ve önümden yürümeye başladı. Ben ise kağıdı inceliyordum.
-Çok sıcak, çok soğuk ve yapay yiyecek-içecekler fazla tüketilmeyecek.
-Hayvansal yağ kullanımı aza indirilecek.
-Düzenli egzersiz yapılacak.
-Yorgunluk yaşanmamaya çalışılacak.
Arabaya bindiğimde gözlerimin dolduğunu hissettim.
"Anne. Mide kanseri olmuşum." Annem bekliyormuşcasına tepki vermedi.
"Peki tatlım. Stres yaşamamalısın."
17 Ağustos 2014 (Şimdiki zaman)
İşte böyle başladı. Öğrendiğimden bir yıl sonra da ölecektim. Bir teyzem vardı ve ben herşeyden çok bir kuzen istiyordum. Benim gibi hiperaktif, delidolu ve benim için en önemlisi güzel bir ismi olan. Tam öleceğimi öğrendiğim gün de bir kuzenim olacağını öğrenmem çok mu ironik? Sanmıyorum. Şimdi, spora gitmem gerekiyor sanırım.
"Tülincim. Teyzen geldi." Teyzem. Annem, herzaman teyzemi kıskanmıştır. Çünkü teyzem hem genç hem de güzeldi. Adı Zeynep. Sarışın, kahverengi gözlü. Zaten ailemde sadece babaannem mavi gözlü.
"Gelsin." Annem çıkınca teyzem içeriye girdi. Bebek bir aylıktı.
"Nasılsın Tülin."
"İyiyim teyze. Kuzenim nasıl?"
"Çok iyi." Gözlerim dolunca gelip sarıldı.
"Teyze."
"Efendim canım."
"Adı, Yeşil olabilir mi?"
BU HİKAYE 06:02:2015 TARİHİNDE YAYINLANMAYA BAŞLAMIŞTIR.
