Yalnızlık, alınyazısının insanı kendi kendisine ulaştırmak için başvurduğu bir yoldur.
(Herman hesse)Sadece bıraksa olmazmıydı! Pes edip cevap verecek iken gözlerim kararmaya başım dönmeye başladı , dermanı kalmayan bacaklarım daha fazla dayanamadı ve kendimi bıraktım her yer karanlığa gömülmeden önce duyduğum son şey "siktir" olmuştu
Gözlerimi açtığımda bilmediğim bir odada olduğumu fark ettim, pencereden gelen güneş gözlerimi rahatsız etmiş kıpırdanmıştım hafif doğrulmak istediğim de kolumdaki serum dikkatimi çekti , burası hastaneye hiç benzemiyordu! Oda fazla büyük değil ama küçük de değildi, tek kişilik bir yatak yatağın yanında iki komodin, karşısında bir gardırop , yatağın sol tarafında pencere pencerenin yanında bir kapı , pencerenin önünde ikili koltuk ve sehpa vardı , yatağın sağ tarafında bir kapı daha vardı.
Nerede olduğumu idrak etmeye çalıştım en son neler olmuştu? Evden kovulduğum, yürüdüğüm, düştüğüm, birinin bana seslendiği ve bayıldığım... Anılar beynime sırasıyla hücum etti.. peki ben şimdi neredeydim.!
Kendimi oldukça yorgun hissediyordum kalkmak istesem bile ki hiç istemiyorum aylarca böyle yatabilirim! Vücudumdaki güç çekilmiş gibiydi gözlerimi tavana dikmiş öylece bakarken kapı açıldı başımı sağa doğru çevirip gelen kişiye baktım .
"Güzel! Uyanmış Sın.!"
Bu dün beni kolumdan tutup gitmemi engelleyen adamdı demek ki onun evindeyim!
Yanıma gelip dikkatli bir şekilde kolumdaki serumu çıkarttı..! Acaba doktor mu? Serumu çıkarttığı yere pamuk koyup,
"Bastır morarmasın!".
Dedi . Tabiki yapmadım(!)
Koltuğa doğru yürüyüp oturdu. Soran bakışlarımı adama diktim sahi ismi neydi acaba!
" Bayıldın! Bende seni kendi dinlenme odama getirdim. Doktor yağmurda fazla kaldığını bedeninin halsiz düştüğünü birde strest altında kalmış olabileceğini söyledi.!
Ben cevap vermeyince devam etti
"Tam 24 saattir uyuyorsun! İki kez serum takıldı"
Demesiyle çok şaşırdım demek 24 saattir uyuyorum oysa kendimi hâlâ yorgun hissediyorum. Her ne kadar şaşırmış olsam da bir tepki veremedim .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
G E C E
Подростковая литератураRuhunu kaybetmiş bir kadının hikâyesi... kalbi kırık yaralı bir kadın.. karanlıkta kaybolmuş bir kadın.. terk edilmiş kovulmuş bir kadın.. nefret ve öfke dolu bir kadın... en büyük öfkesi ve nefreti kendine olan bir kadın... insan kendini sevmezmiyd...