Ruhunu kaybetmiş bir kadının hikâyesi...
kalbi kırık yaralı bir kadın..
karanlıkta kaybolmuş bir kadın..
terk edilmiş kovulmuş bir kadın..
nefret ve öfke dolu bir kadın...
en büyük öfkesi ve nefreti kendine olan bir kadın...
insan kendini sevmezmiyd...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Bunu sana ödeteceğim Egemen sadece sana da değil bugün bu durumda olmama sebep olan insana da ödeteceğim ve sen bu yolda benim stajım olacaksın''!
Toparlanıp son kez aynada kendime baktım;göz altlarım şişmiş hatta morarmıştı,uzun zaman sonra kendime ilkdefa bu kadar uzun bakmıştım.Kendimi uzaktan görsem tanıyamazdım,Egemen'in dediği kadar varmıydım bilmiyorum ama aynadaki yansımam beni memnun etmiyordu.Ben kendimi ne olsa beğenmeyecektim anlaşılan.
Derin bir nefes çektim ciğerlerime ve odadan çıkıp Ateş'in çalışma odasına doğru adımladım.Kapıyı çalıp ''gel''! demesini beklemeden girdim,bu durum bizim rutinimiz olmuştu! Odaya girer girmez biri boynuma atladı ve sıkı sıkı sarıldı.Ne olduğunu idrak edemeden aynı hızla geri çekildi.Karşımda bulutlanmış mavi gözlerle kesişti gözlerim;
''Kusura bakma ama dayanamadım! Biliyorum biliyorum temastan hoşlanmıyorsun ama senin için çok korktum Gece! Ne kadar belli edip ağabeyimi daha fazla telaşa kaptırmamak için kendimi tutsam da çok korktum''.
Dokunsam ağlayacak gibi olan bu mavi gözler izinsiz ruhuma işliyordu.Belki çok uzun zaman sonra ilk defa bu sözler içten,bu bakışlar sıcacık gelmişti...Aile gibi(!) Nasıl yapıyordu bilmiyorum ama ona ne yapsa kızamıyor herkese ördüğüm duvarları ona öremiyordum.Kendimden beklemediğim bir şekilde Meryem'e doğru adımlayıp ona sarılırken bulmuştum kendimi.
''Gel buraya maviş''!
Şaşırma sırası tebessüm ederek kollarıma aldığım bu mavilerin sahibinde idi ve tabi kocoman olmuş gözlerle bize bakan Ateş beyi unutmayalım!
''Kendimi azar yemeyi geç dayak yemeye bile hazırlamıştım ama buna hiç ihtimal vermemiştim'''
''Bende''
Hem sarılışıma karşılık verip hemde şaşkınlığını dile getiriyordu.Geri çekilip gözlerine nedensizcebakamamış odanın içinde dolaştırıp en son Ateş'in gözlerinde durmuştum.Memnun olmuş bir ifade ve içten tebessüm sunmuştu gözlerime.Elinde tuttuğu dosyayı bana uzatıp;
