(6.bölüm)~ GECE ~

158 53 29
                                    

Gökyüzü biraz daha karanlıklaştı, mavi üstüne mavi, her saniye biraz daha mavi ve daha derin, çok daha derin gölgeleri gecenin

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Gökyüzü biraz daha karanlıklaştı, mavi üstüne mavi, her saniye biraz daha mavi ve daha derin, çok daha derin gölgeleri gecenin..." ( Haruki Murakami)

Düşüncelerimin yoğunluğuyla göz kapaklarım gittikçe ağırlaştı kapanmalarına izin verip kendimi uykunun kollarına bıraktım..


Gözlerimi açtığımda havanın kararmış olduğunu gördüm, bay vucut odadan çıktıktan sonra geri gelmemiş, onu çağırmak için gelen çocukla bana tekrar yiyecek bir şeyler göndermişti. Aşağıdan gelen seslere rağmen tekrar uyumuş yinede dinlenememiştim.

Yatmaktan sıkılıp ayağa kalktım kapıdan dışarıya çıkıp merdivenlerden aşağı indim. Karşıma 0ldukca büyük ve gösterişli bir spor salonu çıktı.. herşey düşünülmüş , oldukça zengin içerikli olan bu yer sanırım her insanın gözünü kamaştırırdı!

Duvarda gördüğüm saat 8:44 gösteriyor du , bu saate rağmen oldukça kalabalıktı. Toplu ders yapanlar gibi özel ders alanlar da vardı anlaşılan!

Aradığımı bu katta bulamayınca bodrum kata doğru hareket ettim sesler yankı yapıp kulağıma kadar geliyordu. Yine de burası yukarı ya nazaran daha tenha. Sanırım bu kat boks sporları için ayrılmış.

Gözlerimi boks yapan insanlar üzerinde gezdirdim, yapılı, kaslı , zayıf ve heybetli görünüyor ama yinede kan ter içinde çalışıyorlardı. Demek ki devamlılık önemli!

Yanımdaki aynadan kendi yansımamı gördüm! Baştan aşağıya kendimi inceledim onlar kas yığını ise ben yağ yığını! Onlar yürüyen kas ise ben yuvarlanan yağ yığını idim!
Hayatım boyunca hiç zayıf ince belli naif biri olmadım! Hep fazlalıkları olan , dalga geçilen , ezilip görülmeyen o silik tip oldum..!

Büyük aşkların bedene olduğunu! Çok iyi öğrenmiş beynime bunu öyle bir kazıtmışlardı ki alayı gelse silemez.
Uğruna ölünen her kadın naif ve çok güzeldi... Destanlar şiirler hep onlara yazılır...
Filmler hep onları anlatırdı.. ! Ne hayat ama!

Defalarca denemiş ama sevdiğim kadar sevilmemiş , kaybetmemek için ne kadar mücadele etmiş olsam da ilk vaz geçilip gözden çıkartılan oldum. Hatayı hep kendimde aradım. Karşımdaki hata yapsa bile ilk kendimi sorguladım. Hep veren taraf oldum beklemeden .. ama yoruldum! Kalbim çok yoruldu.

Sonunda yansımam ile göz göze geldim! İçim o kadar nefret ve öfke ile kaplandı ki bedenim kanlı canlı karşımda olsa saniye düşünmez öldürürdüm. Kendimden midem bulanmış içinde bulunduğum bu bedene lanetler ettim. Tüm suç bedenimindi değil mi!

G E C EHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin