"Dünyanın hali bu, çeker giderim. Yalnızlık yolcusu gönlüm. Bir garip seyyahım anla, kendime göçerim."
"Çok garip! Yüzünde tek bir mimik oynamaz iken gözlerinden destan yazılır. Beni kendine hapsediyor sun gece bakışlı kadın. Bu senin için hiç iyi değil!
Güneş çoktan batmış, gökyüzünü muhteşem siyaha boyamış idi. Bu rengi ve sessizliği seviyordum bana huzur vadediyor du. Tahir' in söyledikleri beynim de dönüp durmuştu. Ateş her yerde beni aramıştı, peki neden! Kimsesiz olduğum için acımış ve kendini buna mecbur hissettiği için mi! İyide Ateş tanıdığım kadarı ile kendisini hiç bir şeye mecbur hissetmez ki ! Tabiki acımıştı! Sonuçta ben onun gözünde zavallı bir kadınım!!
Birde Tahir 'in üstü kapalı bir şekilde ilgisini belli etmesi var. Acaba aylar öncesi tanımış olsa bırak ilgisini çekmeyi dönüp bakar mıydı! Hiç sanmıyorum! Çoktan beynim de bir kurşun ormanda çürümeye yüz tutmuştum. Doğrusu bu saatten sonra kimsenin ilgisi de sevgisi de umrumda değil.
" Gece hanım"
Kulağıma gelen sesle başımı gökyüzünün muhteşem Parıltısından çevirip yardımcı kıza döndüm ismi hatırladığım kadarı ile Seyhan idi uzun boylu sarışın düzgün bir fiziğe sahip , oldukça bakımlı idi naif bir ses tonuna sahipti. tek kaşımı kaldırıp konuşması için baktım..
" Akşam yemeğini Bahçeye mi hazırlayalım efendim"
" bana niye soruyorsun?"
"Tahir Bey size sormamı söyledi"
" iyi! Bana fark etmez "
" Peki efendim O halde bahçeye hazırlıyorum"
Her hangi bir tepki vermeden başımı tekrar gökyüzüne çevirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
G E C E
Novela JuvenilRuhunu kaybetmiş bir kadının hikâyesi... kalbi kırık yaralı bir kadın.. karanlıkta kaybolmuş bir kadın.. terk edilmiş kovulmuş bir kadın.. nefret ve öfke dolu bir kadın... en büyük öfkesi ve nefreti kendine olan bir kadın... insan kendini sevmezmiyd...