THE LOVE HAS HER NAME ( Η ΑΓΆΠΗ ΈΧΕΙ ΤΟ ΌΝΟΜΑ ΤΗΣ)

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 17 : MORNING TROUBLES

Άλις POV

Ανοίγω τα βλέφαρα μου. Ο ήλιος διαπερνάει το τζάμι και μπαίνει μέσα χτυπώντας με , με την ζεστασιά του.
Κοιτάζω δίπλα μου και συνειδητοποιώ ότι ο Χάρι δεν είναι δίπλα μου.
Λογικά θα ξυπνησε πολύ πιο πρωί από εμένα.
Κανένας από τους δικούς μου δεν είναι πλέον στο παλάτι. Έφυγαν! Δεν έχω με ποιον να μιλήσω.
Η πόρτα χτυπάει. Λογικά θα είναι το πρωινό. Ίσως όμως και να κάνω λάθος.
- παρακαλώ?, ρωτάω.
Η πόρτα ανοίγει.
- Το πρωινό σας.,μου λέει μια κοπέλα περίπου στο ύψος μου ,με μακριά μαύρα μαλλιά .
- Ω , ευχαριστώ!,της λέω.
Τα μάτια της έχουν εστιάσει επάνω μου. Διακρίνω περιέργεια και θλίψη ταυτόχρονα.
Κάποια μου θυμίζει αυτή η κοπέλα αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ τι ακριβώς.
Αφήνει το πρωινό μου σε ένα τραπέζι. Τραβάω το σεντόνι και καλύπτω μέχρι και τους ώμους μου.
Φαίνεται σαν να θέλει να με ρωτήσει κάτι αλλά κάτι άλλο την αποτρέπει.
- Θέλετε κάτι άλλο?,με ρωτάει ευγενικά.
Την κοιτάζω και της χαμογελάω.
- Όχι, σε ευχαριστώ.,της απαντάω. Εκείνη βγαίνει έξω και εγώ πετάγομαι κατευθείαν από το κρεβάτι και πηγαίνω τρέχοντας για να φάω. Δεν θέλω να μπει κανένας άλλος εδώ και να με δει έτσι όπως είμαι. Ντρέπομαι! Αρχικά είμαι με ένα σεντόνι ,μπουκωμενη με μια φρυγανιά με μαρμελάδα συνοδευόμενη με τσάι.
Τέλεια!

Μόλις τελειώνω έρχεται η βοηθός μου ή για να το θέσω πιο σωστά " η νέα βοηθός μου!" για να με βοηθήσει να ντυθώ. Η Τρινα είναι πάρα πολύ γλυκιά και καλή και το διαπίστωσα από το πρώτο λεπτό που μιλήσαμε.
- Φαίνεται υπέροχο επάνω σας. Νομίζω ότι είναι και το χρώμα σας.,μου λέει καθώς κάνω έναν κύκλο γύρω από τον εαυτό μου για να δω το μπλε μου φόρεμα.
- Δεν ξέρω.
Το χαμόγελο της μεγαλώνει ακόμα περισσότερο.
- Αλήθεια σας λέω.
- Και σε πιστεύω.,της απαντάω ειλικρινά. Στερεώνει μια ξανθιά τούφα πίσω από το αυτί της.
- Όλοι μου έλεγαν το ροζ χρώμα από τότε που ήμουν μικρή. Εσύ άλλαξες τώρα όλη την σκέψη μου.,της λέω και γελάμε.
Θέλω να την ρωτήσω πολλά και διάφορα πράγματα αλλά δεν ξέρω πως να τα θέσω χωρίς να φανώ περίεργη ή κουτσομπολα και ούτω καθεξής.
Παίρνω μία βαθιά ανάσα και τελικά ρωτάω:
- η κοπέλα που μου σέρβιρε το πρωί...
- Η Μαρία σας ενόχλησε?
- Όχι απλώς κάπου την έχω ξαναδεί.,της λέω.
Σταματάει να μου φτιάχνει το φόρεμα και με κοιτάζει στα μάτια.
- Έχουν ακουστεί πως τα έχει με τον βασιλιά αλλά δεν το πιστεύω. Έλεγαν ότι ήταν η ευνοούμενη του και πως έτρεχε από πίσω της σαν σκυλάκι. Είναι γνωστό πως ο πρίγκιπας δεν ήταν και το δείγμα πίστης αλλά την ευνόησε και αυτό γιατί ανέβηκε βαθμίδες εδώ που δεν θα μπορούσε πουθενά αλλού.,μου λέει.
Μένω άγαλμα. Μόλις την θυμήθηκα. Την είχα δει να βγαίνει από το δωμάτιο του και τώρα μαθαίνω και αυτό.
- Γιατί μου τα είπες όλα αυτά?,την ρωτάω.
- Για να είστε ενημερωμένη ή πιο σωστά υποψιασμενη. Γίνονται πολλά και οφείλεται να γνωρίζεται και το τι γίνεται στο κρεβάτι σας και για το τι γίνεται στην Αγγλία. Δεν έχω σκοπό να σας πληγώσω. Εγώ είμαι η πίστη βοηθός σας και για όσο με χρειάζεστε θα είμαι εδώ δίπλα σας. ,μου λέει.
- Που θες να καταλήξεις?,την ρωτάω γιατι όλα μου φαίνονται ως μια εισαγωγή για κάτι περισσότερο.
Ξεροκαταπινει και με κοιτάζει.
- Πρώτον μείνετε μακριά από την Μαρία και δεύτερον κάντε ένα παιδί. Δεν ξέρω τι άλλο να σας πω.,μου απαντάει ξεκάθαρα.