THE LOVE HAS HER NAME ( Η ΑΓΆΠΗ ΈΧΕΙ ΤΟ ΌΝΟΜΑ ΤΗΣ)

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 36: Η ΦΥΓΉ

"Μια βόμβα μπορεί να σημάνει το τέλος μιας ζωής. Ο πόλεμος δεν είναι η λύση. Η διαφορές πρέπει να λύνονται με συζήτηση."

Άλις POV

Δύο στρατιώτες με πιάνουν και με απομακρύνουν από το σημείο όπου στέκομαι βαμμένη με το αίμα του Λουκ.
- Βασίλισσα.,μου λένε καθώς ο ένας με σηκώνει στα χέρια του για να με πάει κάπου πιο ασφαλές.
- ο άντρας μου!,λέω στον στρατιώτη.
- Τον ψάχνουμε τον βασιλιά , βασίλισσα .,μου απαντάει .
Τίποτα δεν μπορεί να με κάνει να ηρεμήσω.
Που μπορεί να πήγε?
- Ποιος το έκανε αυτό?, ρωτάω. Ίσως να ξέρει , ίσως και όχι.
- Η Ρωσία. Ο Βασιλιάς μας είχε σε επιφυλακή. Ήξερε ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε. Ο Βασιλιάς Κάρλος θα καταφθάσει σύντομα.,με ενημερώνει.
Τα μάτια μου κλείνουν απότομα. Το κεφάλι μου πονάει. Το αίμα έχει απεικονιστεί στο μυαλό μου. Το τελευταίο χαμόγελο του άντρα μου είναι χαραγμένο στην ματωμένη μου καρδιά. Η εκδίκηση έχει μπει σε δεύτερη μοίρα. Πόσο χαζή ήμουν που δεν μπορούσα να δω ότι υπήρχε πρόβλημα. Εδώ και μήνες ο άντρας μου βασανίζονταν από τις απειλές της Ρωσίας. Τι κερδισαν? Τίποτα. Μόνο νεκρούς, καταστροφές και αίμα. Δεν ξέρω τι είναι πλέον καλύτερο: να ξυπνήσω και να προσπαθήσω ή να σηκωθώ και να αντιμετωπίσω οποιοδήποτε πρόβλημα παρουσιαστεί?

Χάρις POV

Παντού νεκροί. Το ήξερα Γαμωτο.... ήξερα ότι θα συνέβαινε αυτή η επίθεση. Δεν ήξερα όμως το πότε. Το λεπτό που έμαθα για δύο άμαξες ήξερα....ήταν όμως αργά. Η Άλι δεν είναι δίπλα μου. Η έκρηξη ήταν ισχυρή. Δεν με ενδιαφέρουν οι καταστροφές οι υλικές αλλά τα ανθρώπινα συντρίμμια. Οι ανθρώπινες ψυχές που πονάνε.
- Άλισον!, φωνάζω. Δεν ακούω απάντηση. Άλλοι τρέχουν και φωνάζουν, άλλοι κλαίνε τους νεκρούς τους και άλλοι ψάχνουν για αγαπημένα πρόσωπα. Διακρίνω νεκρούς ανθρώπους που ανήκαν στην βασιλική φρουρά αλλά εκείνη πουθενά.
Αρχίζω να πανικοβαλλομαι και να χάνω την ψυχραιμία μου. Ευτυχώς που είχα προλάβει να καλέσω την βοήθεια του φίλου μου του Κάρλος.
Πέφτω κάτω και ξαπλώνω ανήμπορος να περπατήσω. Κλείνω τα μάτια και μπροστά από τα μάτια μου περνάει η εικόνα της να γελάει λέγοντας μου πως με αγαπάει αλλά και η πρώτη φορά που ήρθε με το πέπλο της μπροστά μου και με έκανε να δω τον κόσμο διαφορετικά μέσω των πνευματικών απαντήσεων της.
Καθώς ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου ένα δάκρυ κυλάει από τα μάτια μου. Δεν κατάφερα να την προστατέψω.

Άλις POV

Ανοίγω τα μάτια μου και το φως με κάνει να τα ξανακλεισω. Που βρίσκομαι και τι μου έχει συμβεί? Τον μόνο που επιθυμώ να δω αυτή τη. Στιγμή είναι ο άντρας μου.
Θέλω να τον δω να μου χαμογελάει ,να τον νιώσω να μου κρατάει το χέρι και να τον ακούσω να μου μιλάει.
- Άλισον?, ακούω μια γνώριμη φωνή που δεν είναι του άντρα μου. Ανοίγω διστακτικά τα μάτια μου και κοιτάζω το γνώριμο πρόσωπο του Κάρλος.
- Κάρλος? Ο ....Χα..... Χάρι? ,μου πιάνει το χέρι με συμπόνια.
- Μην μιλάς Άλισον. Είμαστε κοντά. Θα τον βρούμε. Θα λύσω το πρόβλημα γρήγορα. Με ενημέρωσε αργά ο Χάρι. , δείχνει λυπημένος. Τα δάκρυα που δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τρέχουν σαν ποτάμι.
- Πρέπει να είσαι δυνατή όχι μόνο για εσένα αλλά και για το παιδί.,μου λέει. Ορίστε?
Ανοίγω τα μάτια μου διάπλατα.
- Πιο παιδί?,τον ρωτάω.
- Άλισον ,δεν το ξέρεις? ,με ρωτάει.
Από το βλέμμα μου συνειδητοποιεί πως δεν γνωρίζω τίποτα από αυτά που μου λέει.
- Είσαι έγκυος. Από  θαύμα γλίτωσες και εσύ και η ψυχούλα που κουβαλάς μέσα σου.,μου λέει. Αυτό ήταν ! Τώρα κλαίω με λυγμούς. Το θέλω! Το θέλω πολύ αυτό το παιδί. Το θέμα είναι πως ο Χάρι δεν έχει βρεθεί και δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ ή να κλάψω.
- Άλισον είμαι εγώ εδώ. Δεν θα σε αφήσω να πάθεις τίποτα ούτε εσύ αλλά ούτε και αυτό το παιδί. Για αρχή θα έρθεις μαζί μου στην Αγγλία. Θα επιβιβαστείτε μαζί με την βασιλική μου φρουρά και θα σε ενημερώνω για κάθε νέο. Σε παρακαλώ! Μην αρνηθείτε αυτή την φορά την βοήθεια μου. Κάποτε δέχτηκα και εγώ βοήθεια από τον Χάρι και είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για εκείνον.,μου λέει.
Με κοιτάζει περιμένοντας απάντηση.
- Εντάξει , Κάρλος!,του λέω.
Εκείνος μου χαμογελάει και πηγαίνει στην πόρτα.
- Βοηθήστε την Άλισον να ετοιμαστεί., διατάζει μερικούς υπηρέτες.

Η άμαξα σταματάει μπροστά μου καθώς με βοηθούν να ανέβω επάνω σε αυτήν.
Κοιτάζω από το παράθυρο τους ανθρώπους που προσπαθούν να απεγκλωβίσουν άλλους τραυματισμένους και τους φρουρούς που προσφέρουν φαγητό και άλλα πράγματα που είναι απαραίτητα για την επιβίωση τους.
Η άμαξα ξεκινάει. Όσο πιο πολύ απομακρύνομαι από το βασίλειο μου τόσο πιο πολύ πονάει η καρδιά μου . Τον νιώθω να με καλεί. Από την άλλη δεν έμαθα νέα από την οικογένεια μου. Ξαπλώνω πίσω και ακουμπάω με την παλάμη μου την κοιλιά μου. Αυτή την φορά θα προσέχω.
" Δεν θα σε αφήσω μωράκι μου να πάθεις τίποτα!" , μιλάω στο μικρό άγγελο που μεγαλώνει μέσα μου. Μακάρι ο Χάρι να ήταν μαζί μου να του πω τα νέα. Σίγουρα θα χαίρονταν.

Μεγάλες καταστροφές έγιναν στην Αγγλία. Όταν φτάνουμε στο λιμάνι με βοηθούν να μπω στο πλοίο που ανήκει αποκλειστικά στον Κάρλος.

Όταν φεύγεις από την χώρα σου σε πονάνε δύο πράγματα: ο αποχωρισμός από την οικογένεια σου και ο φόβος για το άγνωστο. Η κατάσταση είναι σοβαρή και αν δεν μεσολαβούσε το παιδί θα προτιμούσα να μείνω πίσω να πολεμήσω. Μαζί με τον Χάρι μου χάθηκα και εγώ. Θα κρατήσω όμως την σπίθα της αγάπης μας ζωντανή μέσω του παιδιού που μεγαλώνει στην κοιλιά μου.

Το πλοίο ξεκινάει και με κάθε ήχο πονάω όλο και πιο πολύ. Τι θα κάνω από εδώ και πέρα? Τι θα γίνει? Που είναι ο Χάρι? Θα καταφέρει να τον εντοπίσει ο Κάρλος? Μου το υποσχέθηκε πως θα το κάνει. Πρέπει να τον βρει.
Καθώς το πλοίο απομακρύνεται το μόνο που μπορώ να νιώσω είναι πως αφήνω τα πάντα πίσω μου. Πώς έγιναν όλα τόσο γρήγορα?
Κοιτάζω ψηλά στον ουρανό που δείχνει συννεφιασμένος. Μάλλον θα βρεξει. Ισπανία λοιπόν! Εκεί θα είναι ο προορισμός αυτού του πλοίου. Ο Χάρι μου μιλάει με τα καλύτερα λόγια για αυτήν. Πάντα μου φαίνονταν υπερβολικός επειδή ήξερα πόσο αγαπούσε την Εύα και τον Κάρλος. Όμως τώρα συνειδητοποιώ ότι του έδινε μια αίσθηση ελευθερίας.

***************************************

Αυτό ήταν το κεφάλαιο μας για σήμερα!!!
Ελπίζω να σας άρεσε!!!
Αν σας άρεσε πατήστε αστεράκι και αφήστε το σχόλιο σας!!!
Ευχαριστώ πολύ!!!