THE LOVE HAS HER NAME ( Η ΑΓΆΠΗ ΈΧΕΙ ΤΟ ΌΝΟΜΑ ΤΗΣ)

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 4: ΜΥΣΤΙΚΌ ΜΊΑΣ ΝΎΧΤΑΣ

Ανασαίνω βαριά. Έπιασα τον Χάρι να ερωτοτροπεί με μια από τις υπηρέτριες ,της οποίας το πρόσωπο δεν είδα. Τέλεια! Τώρα κινδυνεύω από τα χέρια του Χάρι.
Το χειρότερο που θα μπορούσε να μου συμβεί είναι να με πει κουτσομπολα. Δεν είμαι! Δεν ήθελα να πέσω πάνω σε κάτι τέτοιο . Τώρα δυστυχώς δεν μπορώ να γυρίσω
τον χρόνο πίσω αλλά σίγουρα μπορώ να τον αποφύγω.
Είναι κακό που ντρέπομαι επειδή τον είδα γυμνό?
Δεν με ενδιέφερε να τον δω . Με τον Λουκ ήμαστε τόσα χρόνια μαζί και δεν με άγγιξε από σεβασμό και με μόνο στην οικογένειά μου και το πιο κορυφαίο από όλα είναι πως ούτε γυμνό τον έχω δει.
Είμαι μια μέρα στο παλάτι και τα είδα όλα και τώρα θα με εξάντληση ο Χάρι για να με εκδικηθεί.

Η πόρτα χτυπάει . Αναπηδαω αλλά δεν κουνιέμαι από την θέση μου.
- Άλι είμαι ο Χάρι . Άνοιξε!,μου φωνάζει.
Χα! Οι φρουροί δεν μπορούν να τον βοηθήσουν γιατί κλείδωσα.
- Ποτέ!,του φωνάζω.
- Χαχα! Δεν θα μείνεις για πάντα εκεί.,μου φωνάζει.
- Τι θέλεις?,τον ρωτάω.
- Να μιλήσουμε!,μου εξηγεί.
- Όχι τώρα....δεν μπορώ .... είμαι ....είμαι...είμαι γυμνή!,φωνάζω και έπειτα βλαστιμαω τον εαυτό μου για αυτό που μόλις είπα.
- Ένταξη τότε. Αφού δεν μου ανοίγεις θα τα πούμε σύντομα.,μου λέει.
Αφήνω τον αέρα που κρατούσα να βγει από τα χείλη μου και ξαπλώνω πίσω στο κρεβάτι.
Τον απέφυγα για την ώρα.

Σηκώνομαι και πηγαίνω στο μπάνιο.
Βγάζω τα ρούχα μου και μπαίνω στην μπανιέρα.
Την γεμίζω μέχρι επάνω και κάθομαι ξαπλώνοντας το κεφάλι μου πίσω.
Κοιτάζω στον τοίχο ένα μεγάλο ρολόι.
Θεέ μου!!! Δεν πρέπει να μείνω πολύ γιατί αν δεν εμφανιστω στο δείπνο θα νομίζουν ότι δεν συμπαθώ τον βασιλιά και..... όχι, όχι !!!!
Σηκώνομαι και τυλίγω μια πετσέτα γύρω από το σώμα μου. Ευτυχώς που δεν έβρεξα τα μαλλιά μου. Πιάνω το φόρεμα μου και πηγαίνω στην κρεβατοκάμαρα μου.
Και .... είναι εδώ!
- Τι κάνεις εδώ? Πως στο καλό μπήκες?,τον ρωτάω.
Δεν Αργώ να καταλάβω πως μπήκε από το παράθυρο.
Μου χαμογελάει με ένα ψύχραιμο βλέμμα κάνοντας με να ανατριχιασω.
- Ανακατευτηκες σε κάτι που δεν έπρεπε και είδες πράγματα που δεν έπρεπε.,μου λέει.
Προσπαθώ να φανώ δυνατή.
- ε, και? Μου το ξεκαθαρησες ότι δεν πρέπει να μιλήσω πουθενά.,του λέω.
- Τότε γιατί στο καλό έτρεξες?,με ρωτάει.
Έρχεται πιο κοντά μου.
- γιατί με πονεσες!,του δηλώνω και σκύβω το κεφάλι.
- Άλι, συγνώμη δεν το ήθελα αυτό.,μου λέει.
- Δεν ήθελα να δω ότι είδα.,του λέω.
Εκείνη την στιγμή όμως συνειδητοποιώ ότι είμαι μόνο με μία πετσέτα γύρω από το σώμα μου και κοκκινιζω ολόκληρη.
- Ω , θεέ μου Χάρι! Φύγε! Είμαι γυμνή.,του λέω .
Εκείνος χαμογελάει ύπουλα.
- Όχι ,δεν είσαι φοράς μία πετσέτα.,μου λέει.
- Φύγε γιατί.... γιατί θα τα πω όλα.,του λέω.
- Δεν έχεις το δικαίωμα να με απειλήσεις. Μην ξεχνάς πως και εσύ με είδες μόνο με...
- Σταμάτα!,του λέω.
- αν δεν φύγεις θα ουρλιάξω.,του δηλώνω.
Δεν τον γνωρίζω καθόλου και ούτε με ενδιαφέρει να τον μάθω.
- Άκουσε....
Πάω να ουρλιάξω αλλά τοποθετεί το χέρι του στο στόμα μου.
- Θα φύγω....αλλά εμείς οι δύο δεν τελειώσαμε. ,μου λέει κοιτώντας με στα μάτια. Είμαστε πολύ κοντά και ο τρόπος που με κοιτάζει με έχει ανατριχιασει για κάποιον λόγο.
Με αφήνει σιγά - σιγά και πηγαίνει στο παράθυρο.
- Τι κάνεις?,τον ρωτάω.
- Όπως ήρθα θα φύγω κιόλας.,μου λέει.
- Θα φύγεις από την πόρτα.,του λέω.
Εκείνος χαμογελάει.
- Πολύ νωρίς ανελαβες τα καθήκοντά σου Άλι.
Σταυρώνω τα χέρια στο στήθος.
- Με έχεις καθηστερησει από το δείπνο και θα γελοιοποιηθω.,του λέω.
- Θα γελειοποιηθεις μόνο αν δεν μιλήσουμε ως φυσιολογικοί ενήλικες αργότερα.
- Σύμφωνοι! Θα μιλήσουμε στον χορό.
,του λέω.
- Τέλεια ! Θα μετράω τις ώρες.,μου δηλώνει.
Του ανοίγω την πόρτα και εκείνος βγαίνει έξω , την κλείνω και τρέχω να ντυθώ όσο πιο γρήγορα γίνεται.