ÇİÇEĞİM (Sevdalı Adamlar 2)

20. Bölüm...

20.Bölüm..

Elleri üzerinde ki beyaz kumaşın eteklerinde gezinirken aynada ki yansımasına gülümseyerek bakıyordu. Üzerinde ki bembeyaz gelinlik ve omuzlarından aşağıya bir şelale misali dökülen siyah saçlarının üzerinde ki duvak... Derin bir soluğu ciğerlerine misafir ederken kalbi göğüs kafesinden fırlayıp dışarı çıkmak istercesine şiddetli atıyordu.

Çok değil aslında, kısa bir zaman önce ona bu durumda olacağını söyleseler ve canından çok sevdiği adam ile evleneceğini söyleseler inanmazdı ama şimdi düğün salonun üst katında üzerinde gelinlik ile aynanın karşısında durmuş kendisine bakıyor ve Devran'ın gelmesini bekliyordu.

Hayat gerçekten de sürprizlere gebeydi.

Bir aile kuruyordu..

Aynada ki yansımasına bakarken ışıl ışıl parlayan gözleri dikkat çekmeyecek gibi değildi, mutluluğu gözlerinden bile okunuyordu.

Sadece bir ay gibi kısa bir sürede bu kadar hazırlığı nasıl bitirmişlerdi bilmiyordu ama bir şekilde her şey yoluna girmişti ve işte şimdi harika gelinliği ile buradaydı.

Açılan kapının sesi ile kalbi sanki mümkünmüş gibi daha hızlı çarpmaya başlarken gelinliğinin eteklerini tutup yavaşça arkasını döndü ve sadece birkaç dakika sonra artık eşi olacak adamla göz göze geldi. Bakışlarını onun üzerinde gezdirirken tıraş olduğunu fark etti. Ve üzerinde ki damatlık ile kesinlikle mükemmel duruyordu. Sonun da bakışları onun bakışlarını bulduğun da Çiçek onun dolu dolu olan gözlerine hayret ederek baktı. Bu koca adamın gözleri mi dolmuştu? Ağlayacak mıydı?

"Devran" derken aralarında ki birkaç adımlık mesafeyi kapatıp yanına yaklaştı ve uzanıp ellerini tuttu.

"Çok güzelsin Çiçeğim. Sen... gerçekten çok güzelsin." Çiçek onun yutkunarak bakışlarını kendisinden kaçırmasını ardından kendisine sımsıkı sarılmasını izlerken gözlerinin dolmasına engel olamadı. Bir adamın kalbi nasıl bu kadar güzel olabilirdi?

"Hayatta ki bütün şansımı seni bularak doldurdum galiba ben" gülümseyerek onun kollarının arasından çıkarken, "Galiba bende." Dedi.

Sevdiği adamın bakışlarının altında kendi etrafında bir tur döndükten sonra durup, "Gelinlik yakışmış mı? " diye sordu. Aslında onun bakışlarından cevabını zaten alıyor olsa da dudaklarından dökülecek kelimeleri heyecanla bekledi.

Belini saran kollar ile başını biraz daha kaldırıp tekrar onunla göz göze gelirken gülümsedi.

"Ömrümde senden daha güzel bir gelin görebileceğimi sanmıyorum "

"Abartıyorsun " derken dudaklarının arasından kaçan kıkırtıya mani olamadı.

"Sen bir de kendine benim gözümle bak." Bu cevap karşısında yanakları hafiften kızarırken başını eğip gülümsedi.

Ah... kalbi nasıl bir adama tutulmuştu böyle?

...

Düğünden iki ay sonra..

"Devran !! " Çiçek elinde ki yanmış tavayı suyun altına tutarken mutfağı saran duman kokusu ile öksürmeye başladı. "Sana inanamıyorum Devran! Yumurtayı ocağın üstünde unutmuşsun!"

Çiçek suyu kapatıp mutfağın kapısında dikilen adama bakarken sinirle kaşlarını çattı.

"Benim bir suçum yok karıcım. "

"Kimin suçu? Benim mi beyefendi?"

"Hayır tüm suç bu güzelliğinizde. Yoksa ben sadece sizi uyandırıp mutfağa geri gelecektim fakat güzelliğinizden dolayı aklım başımdan gitti hanımefendi."