trouble | bts & blackpink

1; i am always with you

vote vermeyi unutmayın.

Jennie'den

Han Nehri'ne gitmek için hazırlanıyordum. Üzerime gri eşofman ve göbeği açık bir tişört giymiştim.

Fazla salaş ve rahat görünüyordum, bu halimi seviyordum. Eskisi kadar özenerek giyinmiyordum. Önceden giyimime çok dikkat ederdim.

Boynuma uzun altın renk bir kolye geçirdim. Üzerime ise kırmızı, bol bir gömlek.

Makyaj masama ilerlerken telefonuma bildirim geldi.

vante: selam Jen

jen: kimsiniz?

vante: bir tanıdık diyelim

jen: pekala
fazla vaktim yok
ne diyeceksen de

vante: seni özledim

jen: sapık falansan
hiç uğraşamam

vante: sapık değilim
sadece konuşmak istiyorum

jen: pekala
gitmem gerek sonra konuşalım
görüşürüz Vante

vante: görüşürüz Jen
vante: seni üzdüğüm için çok özür dilerim (gönderilemedi.)
vante: seni seviyorum
(gönderilemedi.)

Telefonu masaya bıraktım, bana yazan çocuğun kim olduğunu çok merak ediyordum.
Artık çok yorulmuştum, kendimi çok kötü hissediyordum.

Taehyung yoktu, beni terk etmişti.

Hayatıma yeniden devam etmeliydim ama yapamıyordum. Olmuyordu.

Hayatımda bana çok büyük bir iz bırakıp ortadan kaybolmuştu. Beni kendimle yalnız bırakıp gitmişti.

O gittiğinden beri hayatım düzene girmiyordu, daha yeni toparlanabiliyordum.

Bu olay için kafamı çok yormuştum. Hep kendimi kandırmıştım. Taehyung'un beni bırakacağını asla düşünmüyordum.

Bir sebebi olduğunu düşünüyordum. Fakat hiçbir sebep bulamıyordum.

Bu olanları düşünmeyi bırakıp aşağı indim, ayakkabılarımı giyip evden çıktım.

Arabama bindim ve Han Nehrine doğru yol aldım.

Jisoo'dan

Namjoon'la Han Nehri'nin yanındaki bir restorana gelmiştik. Bizimkileri bekliyorduk.

Bir masaya oturmuştuk, Namjoon karşımdaydı. Birden ellerimi tuttu ve gözlerime baktı.

"Jisoo, sana bir şey söylemem gerek."

Kaşlarım havalandı. "Söyle bakalım."

Yutkundu. "Ama, kızmak yok söz mü?"

Başımla onu onayladım. "Söz."

Derin bir nefes aldı ve dudaklarını araladı. "Taehyung... Geldi."

Gözlerim açıldı. "Ne?"