İSİMSİZ

2. Bölüm

Deneyin, en umutsuz anınızda,
"KADERİMİN EFENDİSİ DE BENİM RUHUMUN KAPTANI DA " demeyi...
(İNVICTUS  YENİLMEZ)

KEYİFLİ OKUMALAR..

1 GÜN ÖNCE

Başımın ağrısı geçmiyordu iki elim başımın üzerinde ovalıyordum. Dün gece uyumadığım için halsizdim.

Kapının kilit sesini duyunca salona çıkıp Sezere  baktım. Kolu  sargılı, sol gözü morarmıştı. Endişe ile merdivenlerini inip yanına gittim.

"Ne oldu sana böyle? Dün gece neden gelmediniz? Gökhan  nerede? Işıl ner..?
Endişe ile ne konuşuyordum bilmiyordum, aklıma düşen  her soruyu soruyordum. 
Sezerin gözlerini büyütmüş bana baktığını görünce dudaklarımı birbirine bastırdım.

" kızım bi sakin ol. İyiyim, iyiyiz. bekle oturayım anlatırım."
Rahatlamış bir şekilde soluk verip koltuğa oturmuş olan Sezerin yanına gittim.

Cebinden sigara paketini çıkarıp sigarasını yaktı. Hızlıca bir nefes çekip  oturmamı işaret etti.
" Dün gece Işıl Barlas ile konuşurken yakaladım.  Sigara dumanını içine çekip burnundan ve ağzından dans ettirmişçesine  çıkıyordu. 
"Ağzını kapat "  aldığım komuttan sonra açık kalmış ağzını  kapatıp karşısında ki eskimiş koltuğa oturdum.
" Gökhana söyledim mecburen, Işıla sorduk . Barlasın aradığını herzaman ki tehditlerini sıraladığını söyledi."

Kafamı iki yana sallayıp " Siz de inandınız mı ?"
" Yok ne inanması, bir işler döndüğünü anladık yakında çıkar kokusu."
Anladım anlamında ses çıkarıp yeni sorumu sordum.
" Eee peki koluna ve gözüne ne oldu?"
" Antreman da oldu önemli birşey değil."
Kafamı sallayıp yerimden kalktım. Şapkamı kafama geçirdim. Işıl ile konuşmam gerekiyordu neler olduğunu doğru düzgün öğrenmeliydim.

Sezerin ağzında küçülmüş olan sigarayı alıp derin bir nefes çektim kirli ve eski halıya atıp ayağım ile ezdim.

"İstediğin kadar erkeksi giyin, saklayamıyorsun gözlerini."

"Şansını zorlama Sezer. Sağlam kolunu da ben kırarım."
Koltuğa tekrar oturup " Sen devam ediyor musun satmaya" kaşlarının hızla çatılışını izlemek korkutmuştu beni. Kendimi geriye çekip tatlı tatlı  bakmaya başladım.

" Yok ben de , satmıyorum da. Ağzında böyle bir kelime bir daha çıkmasın.  Vural abi de Gökhan da ne yanındakine sattırır ne de kullandırır. Bunu aklına sok"

"Ben sade.." cümlemi bitirmeden eliyle sus işareti yapınca yuttum söyleyeceklerimi.

Selam verip evden çıktım. İçki şişelerinin etrafı çevrelediği yıkık kaldırımdan yürümeye başladım. Kaldırımlarda içen gençlerin olduğu sokakta yürümek bana korku vermiyordu. Aksine tam da buraya ait  olduğumu sadece buraya ait olabileceğimi hissediyordum. Bir ev değil bir aile değil. Sokak . Karanlık sokaklar beni mutlu ediyordu.
Köşe başında içen kafası bir dünya olan gruba selam verip ilerlemeye devam ettim.

Ayaklarım ile yerdeki büyüklü küçüklü taşlara tekme atarak yürüyordum.

"Tamam, yemin ederim yapacağım. Lütfen bırak beni"
Kulaklarıma  tanıdık gelen ses ile adımlarımı  durdurdum. Etrafima bakınıyordum görünürde birşey yoktu. Sessizce duyulacak bir ses bekledim.  Tekrar Duydum sesi ama Bu ses erkek sesiydi.
" kendi ayakların ile  bana geldin. Hislerin senin gözünü kör etmiş Işıl "

Işıl mı kaşlarım çatıldı. hızla iki katlı eve yaklaştım penceresinin kenarında  durup bekledim. Işıl ne işi olurdu Barlasın evin de.
Kafamı uzatıp içeri neler olup bittiğine bakmaya çalıştım. Görüş alanıma girenler ile elimi ağzıma kapattım. Barlas Işılın saçlarını eline dolamıştı. Bağırarak söylediklerini tekrar ettiriyordu.

" Kabul ediyorum diyor musun sürtük" diyip saçlarına daha çok asıldı. Gözlerimi ister istemez kapattım.
Gözlerimi açtığım da pencerenin arkasında  Barlas ile göz göze gelmeyi beklemiyordum.
Kanım çekiliyormuş gibi hissettim. Nefes almakta zorluk çektim o an. Gerileyip arkamı dönmeden iki kişi kollarımı tutunca sarsıldım.
Kollarımı oynatamıyordum sürüklenerek salona getirildim.

Yerde ağlayan Işıl ile göz göze geldim. Kafamı iki yana salladım. Yapmamalıydı bunu. Barlas ' ın nasıl biri olduğunu bilmesi gerekiyordu.

Işılın solgun yüzü canımı acıtıyordu.
Barlas ile göz göze geldim. Adımlarını bana yöneltmesi titrememe neden oluyordu. Önüm de durup gözlerime baktı.

" Sen" diyip eli ile yüzümü kavradı.
" Seni daha önce görmüş gibiyim" ellerini yüzüm de gezdirmesi midemi bulandırıyordu.

Yüzümü oynatıp çırpınmaya başladım. Boğazıma sarılan büyük elleri ile nefesim kesildi.

"Şşştt dur bakalım. Tanıyor musunuz korkak kediyi "
Beni tutan adamlarına sırıtarak sordu. Gözlerimin içine bakması korkmama neden oluyordu.  Nefessiz kaldığımdan dolayı boğazım yanmaya başlamıştı. Gözlerim dolu dolu ona bakıyordum.

" Tam olarak tanımak denmez ama Gökhan ' ın mekanında gördüm abi. İsimsiz diye hitap ediyorlar. " 
Mekânda temizlik görevlisi  olarak bildiğim Ahmet  abi şu an beni tutuyordu.
Gözlerimi kapatıp derin bir nefes çektim içine yarımdı nefeslerim. Korku tüm bedenimi sarmaya başlamıştı.

" Demek İsimsiz ha? Kendi ayakların ile buraya gelmişsin bana ne olur demiyor musun , korkmuyor musun? "

Kafamı dikleştirip korkusuz Bakmaya çalıştım. Oluyor muydu bilmiyordum.
Sesimi aynı ayar da tutmaya çalışarak
" Korkmuyorum " diyebildim. Gözlerinin seğirmeye başlaması beni daha çok korkutuyordu. bunu bilmesine gerek yoktu.

Hızla Işıla yaklaşıp saçlarını tekrar kavrayıp ayağa kaldırdı , çığlıkları kulaklarımda yankılandı.

" Duyuyor musun korkmuyor benden. Kendi ayakları ile geldi, korkmuyor. Sen kendi ayakların ile geldin korkuyorsun. Cesareti boş ve saçma değil mi. "
Dudaklarını Işılın kulağına dayayıp
" Işıl neden beni ona anlatmadın ? Bak korkmuyor!"

Işılın hıçkırarak ağlaması kanıma dokunuyordu .
Barlas delirmişcesine bana bakıp
" Korkması lazım, korkması lazım "
Deyip duruyordu .

Korkuyorum Allahın cezası diye bağırmak istiyordum . Kuyruğu dik tutayım derken daha fazla sinirlendiriyordum onu.
Işılı hızla yere savurup bana yaklaştı tekrar.

" Sen yapacaksın! Işıl değil sen yapacaksın. O korkuyor benden. Korkmalı " Deyip sırıtmaya başladı. Dişlerimin titrememesi için kendimi frenliyordum.

Beni tutan adamlara dönüp " Işılı o piçin mekanına önüne atın, bir daha böyle bir salaklık yapmaması gerektiğini anlamıştır."

Bana dönüp sırıtmaya başladı. " Seninle  çok işimiz var. Özel misafirim olacaksın!" 

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.