İSİMSİZ

6. Bölüm

aizmzksms adlı kişiye ithaf edildi.
Desteklerinden dolayı teşekkür ederim.

Gece midir insanı hüzünlendiren,
Yoksa insan mıdır hüzünlenmek
için geceyi bekleyen?
Gece midir seni bana düşündüren,
Yoksa ben miyim seni düşünmek
için geceyi bekleyen?

《Özdemir Asaf》

Merhaba sevgili okuyucularım.

6. Bölüm ile birlikteyiz.

Keyifli okumalar..

SEVGİLİ  "İSİMSİZ" OKUYUCULARI
5O VOTE SINIRI!
250 YORUM SINIRI!
SINIRLAR GEÇİLMEDİKÇE YENİ BÖLÜM GELMEYECEKTİR.

Elinde ki içkiyi yavaş yavaş içiyordu. Evinin bahçesine giren araçlara bakıyordu. Bir süre daha pencerinin önünde durup gelenleri izledi. Saatine baktı zaman gelmişti elinde ki sigarayı masaya bırakıp koridorda yavaş yavaş ilerledi. Önüne çıkan uzun merdiveni ağır ağır iniyor nedeni belli olan rahatlığın tadını çıkarıyordu.

Bordum kata inebilmek için asansöre yöneldi. Numaraların olduğu ekrana uzun süre bastı karşısına çıkan seçeneklere bakıp eksik bire dokundu hareket etmesini bekledi. Asansör yavaş yavaş hareket etmeye başladı .

Karanlık koridor da duran asansörden ayrılıp adımını koridora attı. kendisini gördükçe açılan ışıkların arasından geçip koridorun sonuna ulaştı. Önünde durduğu demir kapının yanındaki ekrana bildiği şifreyi girdi.

Demir kapı ağır ağır açıldı. Açılan kapının sesi Masanın etrafında oturan topluluğun dikkatini çekmişti. Dikkatle kapıdan giren kişiye bakıyorlardı. Ayağa kalkmış olan topluluk ile el sıkışıp masanın başına oturdu.

Soru soran gözler üzerinde dolaşıyordu. Gecenin bu saatinde neden burada olduklarını sorguluyorlardı. Uykunun izlerini taşıyan gözler merak ile bakmaya devam ediyorlardı.

" Hepiniz gece vakti sizi buraya neden çağırdığımı merak ediyorsunuzdur."
Gözler birbirine bakıp tekrar Onura döndü. Onayladılar. Genç adam kafasını sallayıp söze girdi.

" Bize verilecek formüller vardı. Biliyorsunuz." Tekrar Onuru onayladılar. Gece gece bunun için mi çağırdı diye düşünmekten kendilerini alı koyamıyorlardı.

" Formülleri alamadık. Baba öldü. "
Şaşkınlık içinde birbirine bakıyorlar fısıldaşmalar uğuldamaya dönüşüyordu. Sorular soruyorlar cevap bulamıyorlardı.
Orta yaşlarda ki adam daha fazla dayanamayıp Onura döndü.

" Baba öldüyse neden bizim haberimiz yok!" Sert sesi uğultunun da kesilmesine neden olmuştu. Gözler Onura çevrilmişti. Bekledikleri soru sorulmuştu.

Gözlerini topluluk da gezdirip
" Gizliyorlardı. Babanın oğlu formüllerin evde olduğunu biliyordu.
Ölümü duyulursa formüllerin başkalarının eline geçeceğini düşünüyordu tabi " Bir süre durup topluluğun anlamasını bekledi.

" Formüllere çoğu kez ulaşmayı denedik. ama başaramadık. Ev çok iyi korunuyor. Bir kaçınız biliyorsunuz" bilenler dikkat ile dinliyor sesini çıkartmıyorlardı.

" Formüllere biz ulaşmadan Başka birisi ulaştı." Merak ile Onura bakıyorlardı. Şaşkınlıkları karşıdan bakınca belli oluyordu.
Anıl kaşlarını çatıp söze girdi. " Biz ulaşmadan kim ulaşmış olabilir?" Sertliğini ayarlayamadığı sesi Onuru rahatsız ediyordu.

" Her zaman arkamızdan yürüyen, nadir de olsa önümüze geçen kişiler oldu. Akıllarınca üretime engel olacaklar." Şeytani gözleri sırıtması ile parlamaya başlamıştı.