Ucu bucaksız bir karanlığın içindeyim.
Bedenim, aydınlığa uzanabilmek için adeta savaş halindeyken, tüm gücüm çekilmiş gibi hissediyorum.
Karanlık her geçen saniye daha çok içine çekerken beni, bundan kaçabileceğim bir yol yok.
İhtiyacım var sana baba!
Kötü olan her şeye rağmen, beni geçeceğine inandıracakmış gibi sarmana o kadar ihtiyacım var ki...
Bana, neden 'Meleğim' dediğini, anlamını yaşayarak öğrendim biliyor musun?
Melekler, bu dünyadaki en masum varlıklarmış.
Kötülüğün onlara bulaştığı ana kadar, kanatları ile gökyüzünde süzülürlermiş.
Gökyüzünden kovulduğu ana kadar, bu meleğin kanatları senmişsin meğer.Benim gücümü taşıdığım en hassas noktam senmişsin.
Kanatlarımı kopararak kırdılar.
Canımdan sökerek aldılar seni benden.
Ve o gün, gökyüzümden düşerek terk etmek zorunda kaldım.
Bir daha uçamayacağım o gökyüzüne, ebediyen küstüm.
Senin yok olduğun bu evrende, ben var olmak için çabalayamadım babacığım.
Evet ben hala bir çocuğum.
Büyümemiş, sen gittikten sonra bedeni büyümüş ama ruhu içinde küçük kalmış miniğinim.
Çok özledim seni.
Gün geçtikçe bu özleme daha yeniliyorum.
Korkuyorum baba, içimdeki hasretin beni tüketip, seni üzebilecek olmaktan çok korkuyorum.
Hep seninle yaşadım, sana verdiğim sözleri tutabilmek için çabaladım.
Kaybettim babacığım, önce sen gittin.
Ardından çocukluğum.
Ve şimdi ise en büyük varlıklarım.
Tek başıma kaldım.
Evimden, kardeşlerimden ve en çok da senden mahrum kaldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖLGE (SAYE)
Novela Juvenil"Aniden şiddetli, büyük bir baskı hissediyorum.Canımı yakan bir şeyler var ve ben, bunun ne olduğunu bilemeyecek kadar küçük bir yaştayım. Ama tüm bedenimle hissettiğim bir şey var ki; bu çok keskin bir acı. Elimde oyuncak bebeğim olması gerekirken...
