O n e M o r e C h a n c e [ Completed ]

∆6

[ zawgyi ]

Suntoku Cafè ေလးကအထီးက်န္ဆန္ေနတယ္

လက္ခ်ဳိးေရျကည့္ေတာ့ အျပာေရာင္ေလးေရာက္မလာခဲ့တာ ငါးရက္ေျမာက္ရွိသြားျပီျဖစ္တယ္။ မွာသူမဲ့ေနတဲ့ omurice မီႏူးေလးနဲ႕ ထုိင္ေနက် ဆုိင္ရဲ႕ေထာင့္က်က်ခုံေလးက ပုိင္ရွင္မဲ့တယ္
သက္ျပင္းေတြပဲခ်မိေနေတာ့တယ္

ဆုိင္ထဲဝင္လာသူတခ်ဳိ႕ရဲ႕ အဆင္ေျပရဲ႕လား? သက္သာသြားျပီလား? စသျဖင့္ အေမးစကားေတြက ေရွာင္းက်န္႕ကုိညင္းဆဲေနသလုိပဲ။ ဝတ္ေက်တန္းေက်ခြန္းတုံ႕ျပန္ေနေပမယ့္ ရင္ဘတ္ထဲဗေလာင္ဆူေနတာ ကာယကံရွင္သာအသိဆုံး

အခ်ိန္ေတြသာေနာက္ျပန္လွည့္လုိ႕ရရင္ အဲ့ေန႕ကုိျပန္သြားမယ္.. လွဳိင္းစီးဖုိ႕မေတြးပဲ Suntoku မွာပဲတစ္ေနကုန္အခ်ိန္ျဖဳန္းမယ္။ ေရွာင္းက်န္႕တစ္ေယာက္ ထုိေန႕ကအျဖစ္အပ်က္ကုိ မွတ္ဥာဏ္ထဲကထုတ္ပစ္လုိက္ခ်င္ေနခဲ့တယ္

.

.

.

" ေဟးးး ေဟး ခင္ဗ်ား! ဟာကြာ "

သတိလက္လြတ္နဲ႕ပင္လယ္ဘက္ကုိဆင္းခ်သြားတဲ့ ေရွာင္းက်န္႕က သတိျပန္ဝင္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ပင္လယ္ျကီးရဲ႕ဝါးျမဳိျခင္းကုိခံေနရတယ္။ ေျခေထာက္ေတြဟာ သဲေျမအထိအေတြ႕ကုိခံစားေနရလည္းပဲ ေရွာင္းက်န္႕ကမတ္မတ္မရပ္နုိင္ဘူး အာရုံထဲမွာ အတိတ္ေတြတရိပ္ရိပ္ျပန္ေပၚလာတဲ့အခါ ေျကာက္လန္႕တျကားရုန္းကန္ရင္း ပင္လယ္ျကီးထဲ နစ္သထက္နစ္ဝင္သြားေတာ့တယ္

" ေဟးးး! ထဦး ခင္ဗ်ား ေဟး! "

ပါးကုိခပ္ဆတ္ဆတ္ရုိက္ပုတ္ေနတဲ့အထိအေတြ႕နဲ႕ ေအာ္ေခၚေနသေယာင္အသံေတြကနားထဲစီျပီးဝင္လာတယ္။ မ်က္ခြံေတြကေလးလံျပီး ဖြင့္ဖုိ႕ခက္ခဲေနသလုိ အသက္ရွဴလုိ႕လည္းမဝဘူး