O n e M o r e C h a n c e [ Completed ]

∆7

[ zawgyi ]

ပုံမွန္သာယာတဲ့ေန႕တစ္ေန႕ပါပဲ

သုိ႕ေပမယ့္ Suntoku Cafè ပုိင္ရွင္ေလးျဖစ္တဲ့ ေရွာင္းက်န္႕အတြက္ေတာ့ တိမ္ေတြျပဳိေနခဲ့တယ္ထင္ပါရဲ႕။ တံခါးဖြင့္ကာ ဆုိင္ထဲေျခခ်လာတဲ့လူနွစ္ေယာက္၊ ထုိနွစ္ေယာက္ရဲ႕အတူလွမ္းသြားတဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ႕ တြဲထားတဲ့လက္တစ္စုံကုိျမင္တုိင္း ေရွာင္းက်န္႕ရင္ဘတ္ကတျဖည္းျဖည္းစုတ္ျပတ္လာရတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ေရာက္ခ်လာတာလားဆုိတာ ကာယကံရွင္အသိဆုံးဆုိေပမယ့္ ေရွာင္းက်န္႕ကေတာ့တုိက္ဆုိင္မွဳလုိ႕ေခါင္းစဥ္တပ္တယ္

ဆုိင္ရဲ႕ေထာင့္ဆုံးခုံေလးသာအသက္ရွိရင္ေသခ်ာတယ္.. သူလုိအပ္တာ ပုိင္ရွင္တစ္ေယာက္တည္းပါလုိ႕ေျပာလိမ့္မယ္

ေကာင္တာမွာရပ္ေနတဲ့သူ႕ဆီတေရြ႕ေရြ႕လွမ္းလာတဲ့လူသားကုိျမင္မိေတာ့ လက္ထဲကဖန္ခြက္ကုိခပ္တင္းတင္းေလးဖမ္းဆုပ္ထားမိတယ္
အျပာေရာင္မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ေကာင္ေလးက သူ႕စိတ္အစုံကုိထိန္းခ်ဳပ္နုိင္စြမ္းရွိတုန္းပဲ

" Latte Macchiato နွစ္ခြက္ရနုိင္မလား "

ဆုိင္ရွင္နဲ႕ဧည့္သည့္ပုံစံ.. သူစိမ္းဆန္တဲ့မ်က္နွာထားတဲ့ ေလသံအသြားအလာကုိ ေရွာင္းက်န္႕ကအထာနပ္လုိက္တယ္။ အနည္းဆုံးေတာ့ ေနေကာင္းရဲ႕လားဆုိတဲ့ဝတ္ေက်တန္းေက်အေမးတစ္ခြန္းေလာက္ေမးသင့္တယ္.. အျပာေရာင္ေလးက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တတ္တဲ့ပညာကုိလည္းတတ္ေသးတယ္

လွည့္ထြက္သြားတဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ေက်ာျပင္ကုိအသာေငးတယ္.. Omurice ကုိညသန္းေခါင္ေတာင္ထစားတတ္တယ္ဆုိတဲ့ေကာင္ေလးက ဘယ္လုိမ်ားေမ့သြားရက္နုိင္တာလဲ

ဆုိင္ရဲ႕ဘုတ္ထိပ္ဆုံးက Omurice မီႏူးေလးက မွာယူသူကင္းမဲ့လ်က္

. . .

အကူအလုပ္သမားေခၚဖုိ႕ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ မားရဲ႕စကားေတြကုိ ေရွာင္းက်န္႕ကျပန္ျကားေယာင္လာျပီး ေနာင္တရလာတယ္.. လက္ထဲက Latte Macchiato နွစ္ခြက္ကုိငုံ႕ျကည့္မိတယ္... ျဖစ္နုိင္ရင္ ေထာင့္ဆုံးခုံစားပြဲဝုိင္းအနားကုိ ေယာင္လုိ႕ေတာင္သူမသြားခ်င္ဘူး