O n e M o r e C h a n c e [ Completed ]

∆11

[ zawgyi ]

ဒီေန႕နဲ႕ဆုိ ေလးရက္ေျမာက္ခဲ့ျပီ

အျမဲလုိလုိ အိပ္ရာေစာေစာနုိးတတ္တဲ့ ေရွာင္းက်န္႕တစ္ေယာက္ ဆုိင္ဖြင့္ခ်ိန္ေက်ာ္တဲ့အခ်ိန္ထိကုိ ေလွကားေပၚကဆင္းမလာေသးဘူး

ဧည့္ခန္းထဲစာအုပ္တစ္အုပ္ကုိကုိင္ရင္း ေခါင္းတေမာ့ေမာ့နဲ႕ရိေပၚကေတာ့ ေလွကားေပၚကဆင္းလာမယ့္အရိပ္ကုိေမ်ွာ္ေနတုန္းပဲ

" ရိေပၚ "

ေခၚသံျကားလုိ႕လွမ္းျကည့္တဲ့အခါ ႏြမ္းလ်ေနတဲ့မ်က္နွာနဲ႕အားကုန္ျပဳံးျပေနတဲ့ေရွာင္းက်န္႕ကုိေတြ႕ရတယ္။ မ်က္လုံးနားတစ္ဝုိက္ကအညဳိဘက္သန္းေနျပီး လက္ထဲမွာလည္းမီးေသေနတဲ့ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကုိ ကုိင္ထားေသးတယ္။ အရင္ကဆုိ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေနတတ္တဲ့လူက အခုေတာ့ရွဳပ္ပြေနတဲ့ဆံပင္ေတြနဲ႕ဝတ္ထားတဲ့အက်ႌအျဖဴကလည္း တြန္႕ေျကလုိ႕

" အာ.. ရွိေနေသးတာပဲ
အလုပ္သြားျပီထင္လုိ႕ "

အခုတေလာ ရိေပၚက အိမ္မွာေနရတဲ့အခ်ိန္နည္းေအာင္အခ်ိန္ပုိင္းအလုပ္ေတြအမ်ားျကီးရွာျဖစ္တယ္.. သူ႕မ်က္နွာကုိျမင္တဲ့အခါတုိင္း အားယူကာျပဳံးျပတတ္တဲ့မ်က္နွာနုနုကုိျမင္ေယာင္တုိင္း အလုပ္ကုိသာပုိဖိလုပ္တယ္

ေရွာင္းက်န္႕ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြ တျဖည္းျဖည္းဆိတ္သုဥ္းလာျခင္းက သူနဲ႕တုိက္ရုိက္ပတ္သက္ေနတဲ့အခါ နွဳတ္ခမ္းကုိသာနာနာကုိက္ရင္း သူ႕ကုိယ္သူအျပစ္ဖုိ႕တယ္
သူသာေပ်ာက္ကြယ္သြားရင္ ေရွာင္းက်န္႕တစ္ေယာက္ျပန္ျပဳံးလာနုိင္မယ္ထင္တယ္

" အင္း ကၽြန္ေတာ္အခုသြားေတာ့မယ္
ျပီးေတာ့ မနက္စာက စားပြဲေပၚမွာရွိတယ္ စားသြားပါ "

လွမ္းကာျကည့္ေနတဲ့ အရည္ျကည္ေတြရစ္သုိင္းေနတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စုံကုိလ်စ္လ်ဴရွဴကာ ျခံအျပင္ကုိခပ္သြက္သြက္ထြက္တယ္။ ရုတ္တရက္ဆုိသလုိ တင္းက်ပ္ျပီးဆုိ႕လာတာေျကာင့္ လက္သီးဆုပ္နဲ႕ရင္ဘတ္တစ္ေနရာကုိခပ္ဆတ္ဆတ္ထုမိတယ္

သူ႕စိတ္သူနားမလည္နုိင္ေသးတဲ့ ရိေပၚကတကယ္ကုိလူဆုိးပဲ

. . . . .