O n e M o r e C h a n c e [ Completed ]

∆14

[ zawgyi ]

" Omurice? "

" အင္းး ရိေပၚျကုိက္တယ္မဟုတ္လား "

ဇြန္းကုိလက္ထဲထည့္ေပးလုိက္ခ်ိန္မွာေတာ့ မ်က္နွာကုိေသခ်ာျကည့္ျပီး တစ္ခ်က္ျပဳံးျပတယ္ ျပီးေနာက္ ေခါင္းမေဖာ္စတမ္း omurice ကုိအားရပါးရစားပစ္ေတာ့တာပဲ။ အစားစားေနတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာဆုိ ရိေပၚက ကေလးေပါက္စနေတြနဲ႕သိပ္ဆင္တူတယ္

" ရိေပၚ ဒီေန႕ဘယ္သြားစရာရွိလဲဟင္ "

" ေထြေထြထူးထူးမရွိပါဘူး "

ေခါင္းငုံ႕ကာ ဂုတ္သားျဖဴျဖဴကုိလက္နဲ႕ပြတ္ေနတဲ့ ေရွာင္းက်န္႕က တစ္စုံတစ္ရာကုိေတာင္းဆုိဖုိ႕အတြက္အေနရခက္ေနသလုိပဲ

" ဟုိေလ... "

" အင္း "

" အတူတူ.. ဟုိဟာေလ "

" အင္း ဆုိင္ကုိအတူတူလုိက္ခဲ့ေပးမယ္ ဟုတ္ျပီလား "

မ်က္လုံးအျပဴးသားနဲ႕ တအံ့တျသျပန္ျကည့္လာတဲ့ ေရွာင္းက်န္႕ကုိျကည့္ကာ ရိေပၚကသေဘာက်သလုိျပဳံးတယ္။ တြဲလာခဲ့တဲ့ရက္ေတြအတြင္း ေရွာင္းက်န္႕ဘက္ကေတာင္းဆုိမွဳေတြက အားနာျခင္းေတြပါကပ္ကပ္ပါေနတာကုိ ရိေပၚကသေဘာမက်ဘူး ။

အေတြးေတြက လြန္ခဲ့တဲ့ေလးရက္ေလာက္ကအျဖစ္တစ္ခုကုိခ်က္ခ်င္းသတိရသြားေစတယ္။ အစာမေျကျဖစ္ေနခဲ့တဲ့ရိေပၚက အနားယူခ်င္တဲ့အတြက္ေျကာင့္ အိမ္ကုိေစာေစာျပန္လာတဲ့အခ်ိန္.. ညစာအတူစားမယ္ဆုိကာ ထမင္းဝုိင္းျပင္ထားတဲ့ ေရွာင္းက်န္႕နဲ႕တည့္တည့္တုိးပါေရာ.. စိတ္မျကည္မလင္ျဖစ္ေနတာေျကာင့္ ဟင္းတစ္ခ်ဳိ႕ျပင္ဆင္ထားတဲ့စားပြဲဝုိင္းတစ္ခုကုိလ်စ္လ်ဴရွဴမိလုိက္သလုိ ထုိထမင္းစားပြဲေဘးမတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကုိပါ အေရးမျကီးသလုိျပဳမူလုိက္မိတယ္

ေနာက္ဆက္တြဲအက်ဳိးရလဒ္အေနနဲ႕ကေတာ့ ထုိေန႕ကစျပီး ထမင္းအတူစားဖုိ႕ေတာင္းဆုိသံေတြမျကားရေတာ့တာရယ္.. လူကုိျမင္တုိင္း အေျကာင္းျပခ်က္တစ္ခုခုရွာျပီး ေရွာင္ထြက္သြားတတ္တဲ့ ေက်ာျပင္ခပ္ငယ္ငယ္ရယ္.. မနက္ခင္းတုိင္း နွစ္ေယာက္စာလုံေလာက္ေအာင္ျပင္ဆင္ထားတဲ့ ထမင္းဝုိင္းေတြကုိ တစ္ေယာက္တည္းျဖတ္သန္းခဲ့ရတာပဲ