ESARET 2

29🎲

O akşam haberden sonra herkes evlerine dağıldı ve biz de Deniz'i yatırıp odaya geçtik.

-Sence acı çekmiş midir?

-Bilmem ama bize çektirdiği acıları çekmiştir umarım.

-Her ne kadar kötü şeyler yaşansa da senin kardeşindi. Me hissediyorsun?

-Ben kardeşim olduğunu öğrendikten sonra hiçbir şey hissetmedim. Tek hissettiğim şey seni kaçırdığı,seni benden alı koyduğu için duyduğum öfke oldu.

-Babanla konuştun mu?

-Evet aradım ama pek konuşmak istemedi. Yarın yanına gideceğim.

-Babana sordun mu neden hiç istememiş Kaan'ı?

-Babamla aram böyle şeyleri konuşacak kadar iyi olmadı hiçbir zaman. Benim babam sevgisini belli eden biri değil. Hırslı biri ve hayatta en çok önemsediği şey itibarı. O yüzden pek de üzüldüğünü sanmıyorum.

-Sen yine de yarın bir uğra yanına.

-Bakarım. Sen artık düşünme bu olayı. Önemli olan şey bizim burada hep birlikte olmamız.

Dışardan gelen gök gürültüsüyle Deniz'in ağlama sesini duyduk. Ben yataktan kalkacakken Demir kolumdan tuttu.

-Sen yat ben ilgilenirim.

-Sağol.

Gerçekten çok iyi bir babaydı Demir.

Birkaç dakika sonra Demir kucağında Deniz'le geldi ve aramıza yatırdı.
Bu tablo hayalimden bile daha güzeldi.
Deniz bir bana bir de Demir'e sarılırken Demir kollarını ikimize doladı.

.................................................................

Ertesi gün Demir şirkete giderken yardımcımız Aysel abla da Deniz'i gezmeye götürdü. Ben ise Aslı ve Melis'le dışarıda buluştum.

-Vera şimdi bu herif kesin öldü mü?

-Haberleri görmedin mi Melis?

-Ne bileyim ya onca yaptığı şeyden sonra hala beni korkutuyor.

-Aman Melis boş yere tedirgin etme Vera'yı bitti gitti işte.

Bitmiş gitmişti. Söylemesi kolaydı ama düşününce bende hala bu kadar kolay hayatımızdan çıkıp gitmesine şaşırıyordum.

Telefonumun mesaj sesiyle tuş kilidini açtım.

Oğlumun resmi vardı ve ağlıyordu. Şok oldum. Sonra hemen tefonum çaldı. Bilinmeyen bir numara arıyordu. Masadan kalkarak uzaklaşıp telefonu açtım.

-Beni özledin mi sevgilim?

Duyduğum ses deli olduğumu düşünmeme sebep oldu.

-Kaan?

-Yoksa sen de mi öldüğüme inandın. Sürpriz ölmedim.

-Oğlumu mu kaçırdın?

-Kaçırma değil hasret gideriyoruz.

-Kaan lütfen ona bir şey yapma. Onu bırak beni al. Yalvarıyorum sana.

-Merak etme oğluna kavuşacaksın ama dediklerimi yaparsan.

-Tamam kabul ne söylersen kabul.

-Polise veya herhangi birine bir şey söylemeyeceksin. Sana söyleyeceğim adrese gel kimseye çaktırmadan. Eğer herhangi biri öğrenirse oğlunun ve o kadının cansız bedeniyle karşılaşırsın.

-Tamam tamam yeter ki onlara bir zarar verme. Ben geliyorum.

Telefonu kapatıp gözyaşlarımı sildim ve geri masaya döndüm.