He's Killing me ♔ *Hiatus*

CHAPTER 7 - The Lucky One

THE LUCKY ONE: Aisha Marie Anderson sa Right! > :)

Hello, Ate BestfriendsForLife! Thank you for adding HKM on your List! :) Enjoy reading!

CHAPTER 7- The lucky One.

"Ano bang problema mo ah?!" Pasigaw kong tanong.

"Wag ka ngang umiyak." Sabi niya sakin at binitawan na niya yung mahigpit niyang pagkakakapit sakin.

W-what.. What did he just .. say?

C-concerned ba siya? Waaaah. Nakakaiyak naman yan. Nakakatouch naman 'tong lalaking 'to. May good side din pala siya kahit papaano. Kung ganyan sa lagi eh baka magkasundo na rin kami sa futu--

Bigla siyang nagsalita, dinagdagan yung sinabi kanina. "Mukha kang tanga. Eh tanga pala talaga. Iiyak iyak ka diyan eh kasalanan mo di ba? Di mo iniingatan gamit mo. Simpleng cellphone lang, di pa maingatan. Hssshh." Sabay tingin sa malayo.

WHAAAAAAT?! NARINIG NIYO YUN?! ABA. ABA. NALAIT AKO DUN AH?! SAANG BANDA DUN YUNG SALITANG 'CONCERN'?!! *Hingang malalim* OKAY GUYS. BINABAWI KO NA YUNG SINABI KO. GRRR! HINDI PO SIYA MABUTING TAO, OKAY?! ISA LANG SIYANG WALANG KWENTANG LALAKI NA PINAIYAK LANG ANG BESTFRIEND KO AT NGAYON, UNTI-UNTING SINISIRA BUHAY KO. HAVE MERCY ON ME. T.T

"Alam mo, kapal talaga ng mukha mo." Inis kong sabi. "Sumasakit ulo ko sayo eh!!"

"At least, di ka na crybaby." Yun lang ang sinabi niya at hinigit akong muli. Now, san na kami pupunta?

Pinilit kong kumawala sa mahigpit niyang kapit sa aking wrist. "San mo naman ako dadalhin ah? Bitawan mo na nga ako."

Pero parang di niya lang ako narinig. Tss. Patay malisya pa ang loko.

"Oy! Bitawan mo sabi ako eh! San nga kasi talaga tayo pupunta?!"

Tumigil siya sa paglalakad nang makarating kami dun sa mga bilihan ng phone. Humarap siya sa akin. "Bibilhan mo pa ako ng cellphone di ba? DI BA?!" Sarcastic po yung pangalawang 'Di ba' .

'The nerve of this guy! Ako nga walang phone ehh.' Nasabi ko nalang sa isip ko. Na lumabas din pala sa bibig ko. Di niya na pinansin yung sinabi ko at pumasok na siya sa loob. Ako naman.. Dito nalang sa labas. Baka mainggit pa kasi ako, eh mapabili ako nang wala sa oras. Aba'y mabbankrupt ako nun pag nagkataon! /wrist

And .. AFTER 48 YEARS... Lumabas na siya at pumunta sakin.

"Oh, asan na cellphone mo?" Tanong ko sa kanya nang makalapit na siya.

"Tss.. Pano ko mabibili eh wala pa nga akong pera?" -___-

"Oo na. " Inabutan ko siya ng 10k. Sapat na yan, oy!

Nagkaron ng malaking question mark yung mukha niya. Sabay poker faced na sinabing, "Kulang 'to."

"WHAT?!" Napalakas ata sabi ko nun. Napatingin pa yung iba samin. Kahiya! "Fine. Nalagas pera ko sayo ah.. Bilisan mong bumili at uwing-uwi na ako." Inabutan ko pa siya ulit ng 10k. WOW. Simot. <//3

After.. 10 minutes.. Lumabas na rin siya. Inabot niya sakin yung plastic, lalagyan ata ng box? Ewan. -,-

"Okay ka na? Wala na akong utang sayo ah?!"

"50% lang 'to. Yung other half, yung pagtira ko." Sabi niya habang naglalakad na kami palabas.

"Okay fine, Whatever!" Tsk. Kaasar 'to. "Oy, tulungan mo naman dito." Inabot ko sa kanya yung mga pinamili namin kanina.

Di lang naman kasi mga damit niya at toothbrush pinamili namin. Pati na rin notebooks niya at bag. Tsaka na rin mga canned goods and everything. At sa dinami rami nun, ako lang nagdadala! Imagine niyo nga, di kaya keri 'to ng amazona powers ko 'tong ganito. Samantalang itong si Brix eh kalalaking tao, wala nang ginawa kundi kutingtingin yung cellphone niya. GAAAH! Edi siya na may phone! Nakakainggit! Ang ganda nung nabili niya! >3<