layık ✘ thundershield

Burada Kalıyorsun

Sarışın adam güzel bir sabaha uyanmıştı. Çünkü artık kendi dünyasına gidecekti... Kimsesinin olmadığı,yalnız olduğu,tek başına uyuduğu dünyasına.

Yıllar önce mükemmel olmasa da bir hayatı vardı. Annesini ve babasını küçük yaşta kaybetmişti belki ama o yine düştüğü yerden güçlükle kalkmıştı. İnsanların onu itelemesini,hakeretlerde bulunmasına alışmıştı. Kalbi o kadar çok parçalara ayrılmıştı ki artık parçalanacak parçası kalmamıştı.

İnsanlar genellikle ona 'Neden bu kadar soğuksun,ciddisin,yüzün gülmüyor?' tarzında sorular soruyorlardı fakat kimse onun çektiği acıları veya ne yaşıdığını bilmiyorlardı.

İnsanlar sadece konuşup yargılıyorlar, altında bir sebep aramadan çocuğu linçliyorlardı. Steve bu durumu eskiden de yaşardı hala yaşamaktaydı. Belki de artık bu yüzden canı fazla yanmıyordu.

Yatağından kalkıp kişisel bakımlarını yaptıktan sonra büyük salona geçti. Büyük bir yemek masası kurulmuş,etraf değişik bir şekilde hazırlanmıştı.

Masada sadece Thor vardı. En başta oturuyor Steve'e bakıyordu.

"Kutlama var galiba?"
"Evet var. Bugün gidiyorsun"

Steve bakışlarını yemeklerden Thor'a çevirdi. Gözlerini hafifçe kısıp karşısındaki uzun saçlı adama baktı.

"Madem gitmemi bu kadar çok istiyordun neden getirdin?"
"Loki ve Tony'nin yerini bulmak için."
"Tamam, anladım." dedi Steve hafif alayla. Thor kaşlarını çatıp sarışın adama baktı.

"Aklından ne geçiyor Kaptan?"
"Bir an önce evime gitmek."
"Evine bu kadar çok gitmek isteme sebebin hayatında birinin olması mı? Şu sarışın kız gibi?"
"Sarışın kız? Sharon mu? Bekle sen benim hayatımı mı araştırdın Thor?"
"Her ne kadar yalandan da olsa biz eşiz, Kaptan. Tabii ki de araştıracağım."

Steve kafasını sallayıp tekrardan kapıya yöneldi.

"Nereye yemek yemedin?"
"Sharon olmadan boğazımdan yemek geçmiyor Thor. Dünyama gidince onunla berabar yerim"

Steve odadan çıkınca Thor yumruk olmuş eline baktı. Ne ara bu kadar sinirlenmişti? Ve neden bu kadar sinirlenmişti?
×××××××

"Steve."
"Bay Odin."
"Biraz konuşmamız lazım."

Steve elindeki defteri kenara koyup Odin'in yanına geldi. Odin bir kolunu Steve'in omuzuna atıp yürümeye başladı.

"Duyduğuma göre gidiyormuşsun?"
"Evet, efendim."
"Neden?"
"Artık kendi dünyama gitmem lazım, efendim."
"Artık burası da senin dünyan biliyorsun değil mi?"

Sarışın adam hafifçe şaşkınca Odin'e baktı. Ne demişti o?

"Evet Steve, artık sen de benim bir oğlumsun. Loki, Thor ve her ne kadar alışmam zor olsa da Tony kadar sen de benim oğlunsum."

Steve gülerek önüne bakmaya başladı.

"Emin olun Tony'yi çok seveceksiniz."
"Ah, bilemiyorum. Sabah kalktığımda 'Moruk müsaade etsene' diyerek benim tahtıma oturdu. Umarım bir gün onu Elf'lere çevirmem."

Steve bu sefer küçük bir kahkaha atmıştı. Tony'yi bir elf olarak hayal etmek ister istemez güldürmüştü onu.

"Emin olun alışırsınız. Tuhaf bir şekilde alışıyorsunuz."
"Evet, Loki ile birbirlerini iyi bulmuşlar."