Hırsız Cadı, Karanlık Kraliçe (Harry Potter'dan Sonra)

Hayalet

Violetta

Kapıyı bir kaç kere zorlamayı denedim ama kapının sadece sıkışmamış olduğu belliydi. Alohomora büyüsünü de denedim ama kapı bana mısın demedi.

Bu da normal bir şekilde kilitlenmediğinin yani bunu yapanın bir insan olmadığının kanıtıydı.

Bunu anlayınca Andrea'ya konuşan bir patronus göndermeyi düşündüm.
(Öyle bakmayın büyüde çoktan ustalaştığımı söylemiştim.)
Ama kapı böyle bir büyüyle kilitlenmişse onun açabileceğinden şüpheliyim. Öğretmen çağırmak zaten son seçenek. Başımın ilk maceradan derde girmesini istemiyorum.

Bir süre sonra tam fikirlerimiz tükenmek üzereyken Monica bir şey önerdi.

"Hey belki kitapta buradan çıkmak için bir büyü vardır!"

Aslında oldukça iyi bir fikirdi, kitabın sayfalarını çevirebilseydik. Biri tutkalla yapıştırmış gibi ayrılmıyordu sayfalar. İşin garibi kitabı kapatmak da imkansızdı.
O sayfada takılı kalmıştı iksir kitabı.

Bunu James kitaba atarlanıp kapatmaya, fırlatmaya vesaire başlayınca fark ettik. Ne yaparsak yapalım her seferinde aynı sayfa açık, önümüze geri dönüyordu.

"Arh, sanki iksiri yapmamızı ister gibi.
Salak kitap hep düzeltme iksirinin üstünde duruyor."

James'in kitapla cebelleşmekten sinir olarak söylediği bu cümle beynimde şimşekler çakmasına neden olmuştu.
Herhalde Zeus anca sinirlenmişti. Gerçi o çabuk sinirlenir ama.
(Y/N:Pjo'yu bilenler anlamıştır.)

Ayağa fırladım.
"Sen bir dahisin James"

Üçüde bana deliymişim gibi baktı. Yine! Gerçi bu sefer onlara katılıyorum James'e dahi demek için aklımı yitirmiş olmalıyım.

Bunu James'i aşağılamak için söylemiyorum ama zeka çok sahip olduğu bir özellik değil. O daha çok bir komedyen.
Ki hiçbir sıkıntım yok bununla. Hatta salaklıklarıyla şirin oluyor mal.

Aaron beni tutup sallayana kadar düşüncelerim arasında kaybolduğumun farkına varmamıştım. Gözlerim tekrar bulunca odak noktasını, bana meraklı ifadelerle baktıklarını fark ettim ve başladım açıklamaya.

"Her kitabı kapatma girişimimizde ,ya da sayfayı değiştirme, nereden geldiği bilinmeyen bir rüzgar onu eski haline getiriyor. Ya oda bize bir şey anlatmaya çalışıyorsa. Yani, neye ihtiyacımız olduğunu bildiğine göre belki kendi ihtiyaçlarını da biliyordur. Ve her ne kadar delice görünse de belki odayı eski haline getirmemizi istiyordur."

Onlara baktım yüzlerinde "çok saçma" diyen bir ifade görmek için. Ama onun yerine herkesin ciddiyetle teorimi düşündüğünü gördüm.

"Haklı olabilirsin sonuçta açık kalan sayfa daima düzeltme iksirinin sayfası."
dedi Monica sessizliği bozan kişi olarak.

"Ve etraf ıvır zıvır dolu. Burada mutlaka yeterli malzeme vardır." diye yorum yaptı Aaron.

Bunun üzerine hepimiz gerekli malzemeleri aramaya başladık. Bu arada da James bize bu her-şeyin-saklandığı-oda hakkında bilgi veriyordu. Babası Harry'nin buraya  Hepsini bulduğumuzda iksiri yapma işini ben ve Monica devraldık. Erkekler bu yeteneğe hiç mi hiç sahip olmadığından.

İksir bitmişti ama şimdi başka bir sorunumuz vardı. Nasıl her tarafa yayıcaktık bu iksiri?
Birbirimizle bakıştığımız anda bir rüzgar daha geldi. Bu sefer farkı bir sayfa açtı.

Bizden ne istediğini anlamak için bir süre bakmamız gerekti ama en sonunda kargacık burgacık bir el yazısıyla bir buharlaştırma büyüsü gördük.

Asamı eski püskü kazana doğrulttum ve...

"VAPORİZATİA"

Büyünün işe yaramasıyla etrafı bir sis kapladı. Tam sisin çok uzun süredir kalması beni korkutmaya başlarken sis dağılmaya başladı. Ama etrafımda James, Aaron ve Monica'yı görmeyi beklerken onların yerine güzel bir kız gördüm.

Kız yarı saydamdı ve bu hayalet olduğunun bir işaretiydi. Tam onu nereden tanıdığımı düşünürken birden anladım.

Kız... Helena Ravenclaw'dı.