Fishing Camp

6.Bölüm Başarısızlığın En Büyüğü

Soğuk...çok soğuk.Ne zamandır yürüdüğümü bilmiyorum.Gözlerim...Sanırım o kadar şiştiler ki sanırım kör olacağım.Uykusuzluktan ağlamaya başladım.Çantam veya başka hiçbir şeyim yok.Üstümdekiler kullanılmayacak gibi.Eski ve yırtık.Nereye gittiğimi bilmiyorum.Sadece üşüyorum.Çünkü mola verirsem düşünmeye başlarım.Ama istemiyorum.Düşünmek istemiyorum.Olanlar gerçek olamayacak kadar kötü çünkü.Neden ??? Neden bunlar başıma geldi ? Ben hiç bir yerde kötülük yapmadım ki ?

Öfkelenmişti.İç çekti ve ağlayarak acılar içinde haykırmaya başladı.

-BEN KİMSENİN KÖTÜLÜĞÜNÜ İSTEMEDİM Kİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİ !

Kuşlar korkuyla havalandı.Sincaplar ise kaçıştı.Sesle irkilen tavşanlar deliklerine kendilerini zor attı.Acı ve ıstırabını hayvanlar bile sezebiliyordu.Dişlerini sıktı.Ağlamaya devam etti.Kafasını eğdi.Hıçkırarak ağlıyordu.Sanki...Sanki birisi kalbine kocaman bir kılıç saplamış da çeviriyor gibiydi.Elini kuvvetlice kalbine koydu.Ağlaması durmuyordu.Kalbini sıkmaya başladı."Geçecek" diye iç geçirdi.Ama biliyordu ki bu geçmezdi.Gerçek anne babasına hiç kavuşamamış olması bile bu kadar acıtmamıştı.Çünkü onlara hiç sahip olamamıştı.Şimdi ise...elindekiler sosyopat bir vampir tarafından katledilmişti.Ölmeyi düşündü.Ama hayır.Daha doğrusu intihar etmeyi.Ama yapmayacaktı.Ölümü kendisi hak etmiyordu çünkü.Ölümü hak eden kişinin kim olduğunu biliyordu.Kafasını kaldırdı.Güneşe baktı.Güneş parlıyordu.Sanki umut gibi."Güneş yükseliyor" dedi.Gece yağmur yağdı oysaki.Ama o yine de parlıyor.

Artık durup düşünebiliyordu.Umudun hep var olduğunu anlamıştı.Tekrar yürümeye başladı."İleride sahil var." diye düşündü. "Eğer yeterince yürürsem hayatta kalabilirim."

Düşünmeyi bırakıp tekrar yürümeye başladı.Harap bitap düşmüş olsa da artık ne yapacağını biliyordu.Kafasını önüne koyup uzun bir süre yürümeye devam etti.

Çok uzun bir süre.

2.kitabı okumayı unutmayın.