Beautiful, Beloved [feat. RaMen]

Eighteen

Flashback

Rachel was taking photos of the garden as Lea and nana Isyang came out bearing merienda for her and her lolo Ed.

"Lo, bakit di ko na lang kayo kodakan nina nana Isyang? Bago ho itong kamera ko, di ba? At saka kayo po may regalo nito sa akin because I got high grades so tama lang na kayo ang unang human image ko."

"Do you want me to take a photo of you with them instead?" Lea shyly suggested.

"No, no. It's all good. Ako na lang magpipicture sa inyo," Rachel stated.

Lea nodded in return.

"Okay. Pwesto na po. 1... 2.. 3... Smile!"

Present

Nang matapos magkwento si Rachel ay bakas pa rin sa mukha ni Lea ang pagkamangha.

Natatawa namang iniangat ni Rachel ang mukha ni Lea, "at kung hindi ako nagkakamali... crush mo ko!"

Bigla namang pinamulahan ng pisngi si Lea, "Hindi kaya!"

"So, bakit ka sunod ng sunod sa akin dati?"

"E syempre, gusto ko maging friends tayo."

"Okay! Sabi mo eh," Rachel said with a smirk.

"Totoo nga!" Lea defensively said.

Rachel started kissing along her jaw line and then nibbled on her ear. Lea's breath caught down her throat. Rachel leaned in to give Lea a kiss pero bago magdikit ang kanilang mga labi ay lumayo ito, "di mo nga pala ko crush. Sayang!"

Napairap naman si Lea, "Rachel! Napaka mo!" Lea pulled Rachel back when she started walking away.

~~~

Two days later...

Hindi mawari ni Lea kung ano ang dapat niyang maramdaman. Itinakda sa hapon nang araw na iyon ang cremation ng kanyang lola. Nakatayo lamang si Lea sa harap ng salamin habang inaayos ang kanyang itim na cardigan.

"Magiging okay rin ang lahat. Magiging okay rin ako," Lea tried her best to compose herself.

Napahinga siya ng malalim at pinagmasdan ulit ang sarili niya bago siya umalis sa harap ng salamin. Kinuha niya ang purse niya mula sa kanyang kama at pinatay niya ang ilaw bago siya tuluyang lumabas ng kwarto. Nagmamadali naman niyang ginawa pa ang ibang dapat niyang gawin dahil parating na si Rachel sa susunod na limang minuto para sunduin siya. And Rachel was never late for anything. Lea insisted that she was perfectly capable of driving herself to the funeral home, but alas, Rachel didn't really give her a choice. Alam din naman ni Lea sa sarili na ito ang paraan ni Rachel upang ipaalam sa kanya na karamay niya ito sa mga sandaling iyon. Alam niya rin that Rachel would never admit to that softness which made her chuckle a bit as she shook her head. Napakatigas kasi ni Rachel pagdating sa pag-amin sa tunay nitong nararamdaman.

Saktong alas-kwatro ng may kumatok sa pinto, agad itong binuksan ni Lea na hindi man lang tinitignan kung sino ang tao sa labas at patuloy niyang inayos ang mga dapat ayusin pa.

"Alam mong hindi mo naman kailangang kumatok, right?" Lea asked rhetorically which made Rachel blush. "I'll just turn the kitchen lights off then I'd be out there with you."