Size söz verdiğim gibi her gün bölüm atıyorum,lütfen sizler de yorum yapmayı unutmayın^^
İYİ OKUMALAR
BÖLÜM 3: KORKU Hayat hep bir uçurum gibidir. Önümüze çıkan engeller bizi hep korkutur, yıldırır, bazen korkular yerini cesurluğa bırakabilir. Ve bir gün tüm korkular geçebilir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tam bir saattir yerde oturuyorum, başımda toplu bir kalabalık, dokunmaya çalışanlar, seslenenler bense burada değilim sanki. Hala yarıştayım ve inmek için çırpınıyorum. Oysa yarış biteli saatler kendime geleli dakikalar oluyordu.
Kafamı kaldırıp etrafı süzmeye başladım. Burak herkesi uzaklaştırıyor, simay şişeyi ağzıma sokmaya çalışıyordu, kendimi geri çeksem de nafile, kız bir dur nefes alayım,Tövbe estağfirullah.
Ayağa kalktığımda burak yanıma gelip söylenmeye başladı. " kızım sen hayatında hiç motora da mı binmedin?" Binmedim yani, ne olmuş binmediysem "sorsaydın söylerdim binip binmediğimi, " can ve efe gülmeye başladıklarında onlara ters bir bakış atıp arabaya bindim.
Hayır yani neden bütün rezillikler beni buluyor bu xy kromozomlunun hiç mi suçu yok ? Burağın'da arabaya binmesiyle konuşmaya başladım. "İyiyim sorduğun için teşekkürler!" Bana bakıp gülmeye başladı. Allah var şimdi güzel gülüyor ona laf yok ama bir beyninin olduğu konusuna gelirsek ondan pek emin değilim.
"Hala laf yetiştirebildiğine göre baya iyisin!" Onunla konuşmak istemediğim için elimi radyoya uzatıp şarkı açmaya başladım. " kapat radyoyu başım ağrıyor" ona ters bir bakış atıp şarkı seçmeye devam ettim. " bu çok bağırıyor, bu da çok duygusal ya" elini radyoya atıp kapattıktan sonra bana baktı. " hareket edersen, atarım dışarı"
Yapar mı yapar, ben en iyis susma hakkımı kullanayım. Telefonumu çıkarıp biraz oyalanmaya başladım, Turkcell'den 1 mesajınız var. Valla turkcell sende olmasan ne yapardım hiç bilmiyorum,beni bir tek sen düşünüyorsun.
"Ne sırıtıyorsun,sen" kafamı kaldırıp burağa baktım. Turkcell bana mesaj atmış, ben sırıtmiyim de kimler sırıtsın. " komik bir video gördüm de ona güldüm." Kafamı cama çevirip yola baktığımda ormanlık alana girdiğimizi gördüm. "Neden bu yoldan gidyoruz?" Bir süre bekledikten sonra bana bakıp konuşmaya başladı. " İzmir'de bu saatler trafik çok olur, kestirmeden gideceğiz.
Araba taşlı yollara girdiğinde bir sağa bir sola doğru gidiyorduk,bu anlar bana dolmuş' u hatırlatıyordu. Canım benim onun da üzerimde emeği çok.
Araba bir anda durduğunda etrafıma bakınmaya başladım. Allah allah burası hiç villaya benzemiyor ama. "Geldik mi?" Yüzüme ben mal'ım demişim gibi baktıktan sonra sesizce küfür etmeye başladı. "Geldik geldik, birazdan da ayılarla yemek yiyeceğiz!" ne ayısı olum benim ayı fobim var.
"Gidelim o zaman çalıştır arabayı, onu da mı ben söyliyeyim?" Arabadan indikten sonra,lastiğe vurup sanırım küfür etmeye başladı. Ne kadar terbiyesiz bir çocuk bu, ayıp yani burda bir kız var.
Arabadan inip burağın yanına gittim. "Lastik mi patladı?"
"Evet, şimdi ararım birilerini alırlar bizi burdan" etraf hem çok karanlık hem de çok ürkütücüydü ayrıca hava da baya bir soğuktu. Al bak macera istiyordun al sana macera, kurtlarla ormanda yarış yaparsın artık.
Burak sinirle bağırdığında ona dönüp yanına gittim " yine ne oldu?" Dedim bıkkınlıkla. "Sinyal çekmiyor,piç!" Yüzümü buruşturup kendi telefonumu çıkardım."bir de her yerde çeker derler ormanda çekmiyor daha, yerin yedi kat dibinde olsak ne yapardık acaba!"
Telefonu kapatıp yürümeye başladı. "Nereye gidiyorsun sen kendi başına, hem lastiği patlat hem de beni tek başıma bırak ya başıma bir şey gelseydi?" Bir anda durduğunda kafamı omzuna çarpıp hızla geri çekildim.
"Beynim durdu sus artık, sus!" Gülmeye başladığımda o beni izliyordu, kendimi toparlayıp önüne geçtiğimde bağırmaya başladım. "olmayan şey nasıl duruyor merak ettim şu an."
Madem o benimle uğraşıyordu, o zaman bende onunla uğraşacaktım, çeneden daha bol ne var bende.
Yanıma geldiğinde hala sinirli, sinirli bana bakıyordu. "Tek bir kelime daha edersen,seni kurtlara yem ederim!" İşine gelmeyince tehdit et zaten fırsatçı.
Hava gittikçe serinlediğinde biz hala ormanın içinde yürüyorduk. Saat 01:10' a gelirken ilk bulduğum ağacın önüne oturdum.çok geçmeden burak da yorulmuş olacak ki yanıma gelip oturdu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben etrafı seyderken konuşmaya başladı." Neden geldin?" kafamı çevirip ona baktığımda o dimdik karşıya bakıyordu. Bende önüme dönüp sessizce mırıldanmaya başladım."gitmemi mi istiyorsun?" Dedim sakince. O sırada bana bakıp konuşmaya başladı. " burası sana uygun değil anlamıyor musun?"
"Buna sen mi karar veriyorsun, benim nereye ait olduğuma"
"Tamam madem sen benim hayatıma bu kadar dahil olmak istiyorsun, o zaman sana bir haberim var lilya bundan sonra istesen de gidemezssin!"
Baktım sadece, hiç bir şey diyemedim. Bana dedi ki, artık hiç bir yere gidemezssin! O an sanki hayatım boyunca hep bu kelimeyi bekliyormuşum gibi hissettim kendimi. Ve tekrar ettim sessizce artık hiç bir yere gidemezssin lilya karan.
Merhabba bölümümüz sizce nasıldı?
Burak lilya'yı yanından ayırmamak konusunda kararlı mı sizce?
