「A Silent Scream」-Sasunaru-

1.4

Sarışın, kendini arabanın sağ köşesinde büzülmüş bir şekilde, kendi düşüncelerinin içinde boğulmuş olarak buldu. Onu düşüncelerinden çıkartan ses, yanında duran Uchiha'nın sesiydi. Sarışın, başını dizlerinin üzerinden kaldırdı.
"Bu sabah garip davranıyorsun."
Sarışın bakışlarını kaçırmaya çalıştı.
"Uyandığımızdan beri beni takmıyorsun... sanki yokmuşum gibi davranıyorsun."
Naruto, şu anda Sasuke'nin gözlerine bakacak cesareti bulamadığını düşündü.
"Suratıma bile bakmıyorsun..."
Uchiha neyi yanlış yaptığını bilmiyordu bu sefer. Hayatta çoğu şeyi yanlış yapardı ama...
"Benim yüzümden mi?"
Sarışın, başını kendine çektiği dizlerinin üzerine koyarken, 'hayır' anlamında başını salladı. Sasuke'yi böyle görmek hoşuna gitmiyordu. Sonuçta o bir tane günah bile işlememişti. Dün akşamdan beri, Sarışının Sasuke'ye bakamamasının sebebi, onu ne zaman görse, tanımlandıramadığı duygularının kalbini çok hızlı attırmasıydı. Uchiha sarışına zaman tanıması gerektiğini düşündü.

「☁︎」
Okula geldiklerinde tekrardan iki yabancı olmuşlardı. Aralarındaki mesafeyi korumaya çalışarak sınıfla doğru ilerlediler ve yerlerini aldılar. 2. zilin çalması ile ders başladı. Ders biyolojiydi. Dersin öğretmeni olan, Kurenai-sensei, siyah saçlı, genlede kırmızı giyinen, güzel bir kadındı. Kurenai, sınıfa bir gülümseme ile girdi. Selamlaştıktan sonra 20 kişilik sınıfı 2'li gruplara ayırdı.
"Sasuke Uchiha..."
Siyah saçlı kadın sınıfı şöyle bir süzdü. Kimlerin eşi olmadığını hatırlamaya çalışırmış gibi bir hali vardı. Gözüne en arka köşede oturan, varlığı ile yokluğu belli olmayan sarışın çocuk takıldı.
"Naruto Uzumaki ile eş."
Sarışın içinden lanet etti. Sasuke'den en çok uzak kalması gereken zamanda neden...? Sasuke derin bir 'oh' çekti. Şimdi o uyuz kızların biriyle olmayı kaldıramazdı.
"Kurenai-sensei, neden o ucube, Sasuke-kun ile eşte, biz değiliz?!"
Naruto yüzünü buruşturdu. Dilsizdi. Sağır değil! Her şeyi duyabiliyordu.

"Hey, onu ciddiye almıyorsun, dimi?"
Sasuke, sarışının masasının yanına sandalyesini çekerken sordu. Naruto irkildi ve başını çevirdi. Bu tür şeylere artık eskisi kadar alınmıyordu. Herhangi bir tepki vermeden başını yere çevirdi. Uchiha, sarışınını bu hale getiren, pembe saçlı kıza kötü bakışlar atarken, Naruto'nun hâlâ onu takmadığını gördü. Bu sefer neyi yanlış yaptığını cidden bilmiyordu...

Kurenai-sensei, çalışmanın yönergelerini verdi. Çok zor değildi. Sayfa, 157 ve 158. sayfalardaki soruları yapacaklardı. Sasuke, sarışının yanına çektiği sandalyeye oturduğunda, Naruto'nun giderek ondan uzaklaşmaya çalıştığını, bu yüzdende duvara doğru sıkıştığını gördü. Başını iki yana salladı ve sorulara yapmaya başladı. O sırada sarışın, kalbinin yerinden çıkacak kadar hızlı attığını hissediyordu. Kendini toparlamaya çalıştı Sasuke'nin ilk soruyu yapmaya başladığını görünce. Başını kaldırdı ve tahtaya baktı, Her şey bulanıktı! Sarışın, sinir olmuş bir şekilde nefes verdi. Göz ucuyla, Sasuke'nin kitabının sağ alt köşesinde duran sayıyı okumaya çalıştı. 157.

Sayfayı açtı, soruları yapmaya başladı. Daha çok güzel sanatlara yeteneği olan bir öğrenciyi. Ama edebiyatı, tarihi ve biyolojisi hiç fena değildi. Teker teker bütün soruları çözmeye başladı. Sasuke, ilk önce kısık gözlerle tahtaya daha sonrada kendi defterine bakan sarışını göz ucuyla süzdü. Sanırım gerçekten bir gözlüğe ihtiyacı vardı. Sasuke, sarışınına hangi tür gözlüklerin daha çok yakışacağını düşündü. Şu dikdörtgen olanlar mı yoksa yuvarlak olanlar mı? Her iki şekildede çok tatlı gözükeceğinde karar kıldı en sonunda.

Soruları çözmekte olan sarışının kulağına yaklaştı ve fısıldamaya başladı.
"Gözlükler ile ne kadar tatlı duracağını tahmin bile edemiyorum..."
Naruto, Sasuke'nin ani görümü üzerine irkildi ve koyu bir kırmızıya büründü. Ellerini, Uchiha'ndan omuzlarına koyarak onu kendisinden uzaklaştırmaya çalıştı. Gözlerini sıkıca kapatmış. Yüzünü yere çevirmişti. Hızlıca ayağa kalktı ve Kürenai-Sensei'den dışarı çıkabilmek için izin aldı. Sasuke yenilgiyi kabullenmiş bir şekilde nefes verdi. Naruto'yu yine korkutmuştu...