「A Silent Scream」-Sasunaru-

1.2

Sarışın ve Uchiha, kafalarında kamelyalardan yapılmış taçlar ile gülerek geri dönerken, Güneş neredeyse batmıştı. Birbirlerine yaptıkları taçları eve gelene kadar çıkarmadılar. Bahçe kapısından içeri girdiklerine, Sasuke kendini zorladı sarışının pamuksu elini bırakmak için.

"Sizi aramaya çıkacaktık neredeyse."
Sasuke, abisinin bıkkın sesini duyduğunda nefes verdi. Ayakkabılarını çıkarttıktan sonra, salonda oturup kitap okuyan abisini gördüğünde, mahçup bakışlarını aşağıya çevirdi genç Uchiha.
"Nerelerdeydiniz?"
Sasuke ayakkabılarını yeni çıkarmış ve onlara doğru gelen sarışına baktı. Naruto'nun gözlerinin içi gülüyordu.
"Önemli bir yerde değildik."
Itachi, kardeşinden aldığı sinir bozucu cevap ile gözlerini devirdi ve kitabını kapatıp ayağa kalktı.

Sarışın, neler olduğunu görebilmek için oturma odasının ağzında bekleyen genç Uchiha'nın yanına gitti. Parmak ucuna çıkıp, Sasuke'nin omzumun üzerinden bakarak neler olup bittiğini anlamaya çalıştı. Suratında hoşnutsuz bakışlar ile onlara doğru gelen Itachi'yi görünce yutkundu. Itachi, küçük kardeşi ile aynı hizaya geldiğinde, onlara üstten bakarak konuştu.
"Siz aklınızın estiği her yere gidebil-"
Itachi'nin sözü kesildi, sarışının elineki kamelya tacını görünce. Nefes verdi ve tek elini şakaklarına koydu.

"Oraya gittiğinizi en başından söyleseydiniz keşke..."
Sasuke ve Naruto derin bir nefes verdi.
"Sizin için endişelendik, tamam mı? Telefonlarınızı açmıyordunuz, bırakılmış bir not bile yoktu..."
Sarışın mahçup bir şekilde bakışlarını yere çevirdi.

"Hadi doğruca yatağa şimdi! Yarın ikinizinde okulu var!"
Naruto'nun nefesi kesildi duyduğu şey üzerine. Sasuke'de sesindeki şaşkınlığı saklama uğraşına girmeden konuştu.
"Na-Nasıl yani?! Doktor izin verdi mi?"
Genç Uchiha'nın sesi çıkması gerektiğinden daha yüksek çıkmıştı.
"Evet. İzin verdi. Artık okula gidebilirsin, Naruto."

Itachi, bakışlarını sarışına çevirdiğinde, sarışının kafasını yere çevirdiğini ve yüzünü sarkan saçları ile saklı kaldığını gördü. Titriyordu. Itachi neyi yanlış yaptığını anlamaya çalıştı. Sasuke arkasını döndüğünde güneşinin ne halde olduğunu gördü. İçinde bir şeylerin kırılmasına engel olamadı.

Uzumaki, göz yaşlarını tutmaya çalışarak, Uchiha'ların önünde eğildi 'iyi geceler' anlamında ve koşar adımlar ile merdivenlerden odasına çıktı. Kapıyı sert bir şekilde kapattıktan sonra, kendisini bulduğu ilk yatak olan, Sasuke'nin yatağına fırlattı.

Itachi ve Sasuke, sarışının arkasından öylece bakabilmekten başka hiçbir şey yapamadılar. Kapının çarpma sesini duyduğunda dişlerini sıktı genç Uchiha.
"Akli iradene sokayım, Itachi! Böyle bir şey laps diye söylenir mi be?!"
Sasuke'nin düşünmeden, sinirle söylediği şey, yanağından bir çimdiğime mâl oldu.
"Dil genç adam!"
Sasuke, sinir olmuş bir şekilde hâlâ acıyan yanağını ovuşturarak merdivenlerden yukarı çıktı.

Kapalı olan kapının önünden geldiğinde, içeriden gelen kesik kesik nefes alıp verişleri duyduğunda dudağını ısırdı genç Uchiha. Tereddüt ederek kapıyı tıklattı birkaç kez. Hiçbir cevap almadı.
"Naruto....? Giriyorum...?"

Sasuke kapıyı açtığında, ilk gördüğü şey, güneşinin, yatağında, kafasını yastıkların altına gömüş bir şekilde ağlamasıydı. Sasuke ne yapacağını bilemez bir şekilde sarışına doğru bir adım attı. Sonra ikinci bir adım. Üçüncü bir adım daha. Dört... beş...altı... Sarışınının yanına geldiğinde, çaresizlik içinde yatağın köşesine oturdu. Elleri ile ne yapacağını bilemedi. İstemsizce haraket eden elleri, sarışının yüzünü görmesini esirgeyen yastıkları kaldırdı. Daha sonra Naruto'nun ipeksi saçları ile oynamaya başladı.