「A Silent Scream」-Sasunaru-

1.3

'Klik'
Sarışın banyodaki ışığı açtığında, çıplak olan göğüsüne şöyle bir baktı. Boynunun altında, elmacık kemiğinin üzerindeki ize dokunduğunda suratını buruşturdu. Daha sonrasında, bakışlarını, artık neredeyse sadece beyaz olan izlerlerden aldı ve siyah boyunlu kazağını kafasından geçirdi. Altına ise, sadece, düz bir pantolon... Sıska bacaklarını saklamak için yeterliydi. Elleri ile kabarmış olan saçlarını düzeltmeye çalıştı. Pek bir işe yaramıyordu.

Sıkkın bir şekilde omuz silkerek banyodan çıktı. Kapının yanında olan siyah çantasını aldı ve koşar adımlar ile merdivenlerden aşağıya, kahvaltı için salona indi. Itachi, Shisui ve Sasuke kahvaltı yapıyorlardı. Sarışın, kapının girişinde durdu ve bakışları, Uchiha'larınkiler ile buluşunca, öne doğru eğildi,'Günaydın.' anlamında.

"Günaydın, Naruto."
"Günaydın~"
Itachi ve Shisui, sarışına, günaydınlararını sunarken, Sasuke, sadece ağzına  abisinin zoruyla yemeğini tıkıştırırken, Naruto ile bakışları buluştu. Sarışın, acele bir şekilde, sofrada, Sasuke'nin yanı olan yerin aldı ve tabağını kahvaltılıklar ile doldurmaya başladı. İştahı yoktu. Neden bu kadar fazla şeyi tabağına koyuyordu ki? Kendini kusacak gibi hissediyordu oysaki.

"İyi uyuyabildin mi?"
Sarışının düşünceleri, Sasuke'nin monoton sesi ile bozuldu. İyi uyuyabilmiş miydi...?"
Sarışın, muhtemelen uzun zamandan sonra en iyi bir şekilde dün akşam uyumuştu. 'Evet' anlamında başını aşağı yukarı salladı. Sasuke ona sarılırken, bacaklarının birbirine dolanmışken, kulağına bir ninni gibi gelen Sasuke'nin nefes alıp verişleri gelirken, nasıl bir uyku çekmemiş olabilirdi ki?! Naruto, aklına gelen düşünceler ile kızaran suratını gizlemek için tabağında duran peynirleri ağzına attı. Kusacak gibiydi.

"Hmph-"
Peynirleri yutamamıştı. Hızlıca elini ağzına götürdü, peynirlerin geri çıkmaması için.
"Kendini zorlama."
Sasuke'nin sesi ile sarışın, bütün bir kaslarının gevşediğini hisseti. Sasuke'nin, sarışının üzerindeki etkisi korktucu bir şekilde çok güçlüydü.
"Hepsini bitirmek zorunda değilsin. Aç değilsen kalkalım."
Itachi, küçük kardeşine pis pis bakarken, Sasuke, sadece göz devirmek ile yetindi.
"Hem okula geç kalıyoruz."
Sasuke, ağzına son birkaç tane zeytin attıktan sonra ayağa kalktı.
"Sanada afiyet olsun, sevgili canım kardeşim."
Itachi, sinir olmuş bir şekilde söylendi.
"Kim yaptıysa ellerine sağlık yada herneyse... çokta umrumda değil..."
Shisui, atışan kardeşlere bakıp kıkırdarken, Naruto, masadan kalkabilmek için yalvaran bakışlar ile, bir anne şefkatine sahip olan Shisui'ye baktı. Masadan mahçup bir şekilde kalktı ve Uchiha'ların karşısında, 'teşekkürler' anlamında eğildi. Daha sonrasında, Sasuke'nin arkasından, onu koşar adımlar ile takip etti.

Giriş holünde, çantasını yere bıraktı ve tek ayağının üzerinde dengede durmaya çalışarak, siyah botlarını giyinmeye çalıştı.
"Bizi şöför bırakacak. Acele etmene gerek yok."
Sarışın, iki botunuda giyinmiş ve nefes nefese kalmış bir şekilde, dağılmış olan saçlarının altından Sasuke'ye baktı.
"Seninle daha fazla yalnız kalmak istedim sadece..."
Sasuke'nin ani yorumu üzerine, montunu giyinmekte olan Naruto, kırmızının koyu bir tonuna büründü. Sasuke, üzerine sadece bir ceket almış bir şekilde, sarışının olağanüstü bir düzeyde tatlı olan suratına baktığında, dudaklarında bir tebessümün oluşmasına engel olamadı. Evin kapısını açtı ve sarışına yol verdi dışarı çıkması için.
"Biz çıktık."
"Bol şans-"
'çaat!'

Kapının, çarparak kapanan sesiyle, Shisui ve Itachi'nin sözü yarıda kesilmişti. Tedirgin bir şekilde yürüyen sarışına yetişti Sasuke ve beraber, evlerinin önünde onları bekleyen arabaya doğru yürüdüler. Hava bulutlu ve serindi. Sarışın, kesik bir nefes verdi ve ağzından çıkan sıcak havanın gökyüzüne doğru yükselip, saniyeler içinde kayboluşunu izledi. İçinde hâlâ bir endişe vardı. Her ne kadar yanında Sasuke'nin olduğunu biliyor olsada anksiyetesi onu ele veriyordu. Okula geri dönmek istemiyordu. Bunca tramvayı yaşadığı yere geri dönmek istemiyordu.