Chapter 15: Balik bahay

231 12 19
                                    

Cristan

"Sungit." I heard her say as she chuckles. I should've known earlier. My heart really beats just by hearing her soft laugh. Oh, Jesus. I want to hug her but I don't want to say that my memories came back. I'm afraid, natatakot ako kung anong magiging reaksyon niya. Maybe I'll say it to Mom or Manang.

She's really soft hearted. She's sorry when it's not her fault. It's my fault that she's suffering. I really hate myself for that. Nagsusungit ako sa kanya para hindi niya mahalata but I can't really help myself.

Tinap ko yung space sa gilid ko para makahiga siya. We have another foam bed but I chose not to tell her. Biglang lumakas ang pagtibok ng puso ko nang humiga humiga siya sa tabi ko pero may distansya naman sa gitna. She's shy.

"Magagalit si Drianna. Hanap lang ako isang higaan." That bitch.

"Anyway, saan ka tumutuloy ngayon?" Pag-iiba ko sa sinabi niya para hindi niya tumayo.

"Sa apartment. Hehehe." Sabi niya naman. I find her comfortable in talking to me and I'm liking it.

"Paano ka nakahanap ng matutuluyan?" I asked even though I have an idea.

"Ah! Si Ezekiel." Nainis naman ako bigla. I still remember that bastard kissing her. "Siya yung tumulong sa'kin. Tita niya yung may ari ng apartment na yun e. Kilala mo siya?" Napatingin naman siya sa'kin.

"Why would I know him? Is he even that special?" Tabang na sabi ko sa kanya.

"Ang sama mo talaga." Kunyare niyang sabi. "Bagong kaibigan ko 'yon kaya!"

Yeah yeah whatever. Friends but kissing? Meh. Naalala ko parin yung pagsunod ko sa kanya tapos yung paghalik nung Ezekiel. Tsk. Bulong ko.

"It's dangerous that you're trusting easily to the person whom you've just met."

"Mabait naman siya eh." Kibit balikat niyang sabi.

"I'll tell mom. You can stay in the house since we're friends. Comeback here." Comeback to me.

"Uy, wag na! Okay na naman ako do'n eh." Iling niya namang sabi. "Wait, f-friends?" Nanlalaking mata niyang sabi.

"Uh..Yeah?" Uunti untiin ko hanggang bumalik ka sa'kin. I can't lose you anymore. "Ang ingay mo, alam mo yun?" Hindi niya ako pinakinggan tsaka bigla akong niyakap ng mahigpit.

I froze. I can feel her heart beating so fast just like mine. Before I could wrap my arms around her, bigla siyang kumawala tsaka ngiting ngiti na tumingin sa'kin. Damn, I want a hug!

"Sabi mo 'yan ha? Friends na tayo!" She claps. Cute.

"Friends do hugs." Sabi ko naman.

"Huh?" Takang sabi niya naman. "Gusto mong yakapin kita ulit? Ikaw ha."  Yes, I want a damn hug!

"I didn't say that. I did just--" pagdedeny ko, napatigil naman ako sa pagsasalita nang yakapin niya ako ulit.

"Friends don't lie. Friends don't get shy."  Putol siya sa sinabi ko.

I smiled secretly. I slowly wrap my hands around her and hug her tightly. I missed this. I haven't felt this happiness in the past few years even though I'm with Drianna. This feeling is way different.

She releases the hug first and I noticed that she's embarrassed.

"Seriously, I want to say sorry for the things that I have done to you. Yung mga masasakit na salita na nasabi ko." I look at her apologetically.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Apr 19, 2020 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Nothing Without You [Under editing and updating]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon