CİNAYETİN MASKESİ

BÖLÜM-5 SESSİZLİĞİN YANKISI

Yıldızlarımızı parlattıysak başlayabilirsiniz. :)(:

Bölüm şarkıları: Al Gece Yarılarımı Benden, Affedecek misin?

Keyifli Okumalar!

BÖLÜM-5||SESSİZLİĞİN YANKISI

Küçük bir çocuk gibi savunmasızdım. Ne zaman düşsem dizlerim hep kanardı. Sussam da sesim duyulurdu. Şimdi de düşüyorum ama bu sefer dizlerim değil, kalbim kanıyor. Artık susmak yerine çığlıklar atıyorum ama kimse beni duymuyor. Suskunluğuma rağmen duyulan ben, çığlıklar içindeyken niçin duyulmuyorum?

Fırat Yaman'ın Güncesinden

1 hafta sonra

Ameliyat oluşumun üzerinden bir hafta geçmişti. Aynı zaman da Afife'de bir haftadır cezaevindeydi. Ne yaptığı, nasıl olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu. Merakta ediyor muydum, bilmiyordum. Kimi zaman eski günlerimizi hatırlayıp onu özlüyordum. Kimi zaman da onun kimin kızı olduğunu aklıma getiriyor ve ondan nefret ediyordum. Bildiğim, emin olduğum tek şey vardı. O da nefret etsem de kızsam da hatta ona zarar veriyor olsam da onu sevdiğimden şüphem yoktu. Sanki kalbim ve aklım farklı insanlara ait gibiydi. Kalbim, Afife'yi seviyordu. Ona kıyamıyordu. Ona yaşattıklarımdan dolayı kızıyordu bana ama aklım öyle değildi. Kalbi yöneten akılken aklım tek başına herkese, her şeye hatta bana bile düşmandı...

Hastanede kaldığım süreçte medyadan uzak tutulmaya çalışılsam da ilgili tüm haberleri okumuş ve çıkan haberler epey sinirlenmemi ve daha çok bilenmeme sebebiyet vermişti. Ancak belediğimin aksine annem ve artık baba vasfına layık görmediğim babam üzerime gelmek yerine olduğundan daha ılımlıydı. Annem ise her zamankinden daha ilgiliydi. En çok onun için üzülüyordum. Nasıl da korkmuştu. Yine en başından beri bunların yaşanmasını sağlayan kişi babam Cihangir'di. Ben, onun Afife'nin annesi ile bir olup yaşadıkları iğrençlikleri öğrenmemiş olmasaydım belki de yaşanmayacaktı bunlar ya da tüm bunlar hiç yaşanmasaydı, babam annemi gerçekten sevseydi, onu aldatmasaydı ben de şu anda gerçekten sevdiğim kadın ile gerçekten bir evlilik yapmış olacaktım. Tüm bu keşkeler, pişmanlıklar ve belkiler yaşanmışlıkları değiştirmiyor, öfke ve kinden başka bir şeyi sunmuyordu bana.

Odamın duvarları üzerime doğru geliyordu. Doktora göre daha en az iki hafta daha istirahat etmem gerekiyordu ancak bu duvarların arasında eli kolu bağlı duramazdım çünkü savcının talebine rağmen Afife'ye en az cezayı aldırtan avukat bozuntusu durmayacaktı. Az ceza aldık diyerekten peşini bırakacak gibi durmuyordu. En iyi avukatlardan biriyle çalıştığımı zannederken o kadın fazlasıyla fişliydi ve başıma daha büyük dertler açacaktı. Bana düşen o kadına engel olmaktı. Hiç vakit kaybetmeden üzerimdeki ev kıyafetlerinden kurtularak hazırlandım. Ağrılarım dişini geçirmeye devam ediyordu. Komodinin üzerindeki ağrı kesiciden iki tane alarak yuttum. Ardından telefonun çalma sesiyle aynalı dolaba doğru yürüdüm.

Avukat Tuncay Arıyor...

Üç gündür telefonlarına cevap vermeme rağmen arıyordu. Mahkeme de yaşanılanları öğrendikten sonra artık kendisiyle çalışmayacağımı net bir şekilde belirtmeme hatta sözleşmeyi feshetmeme rağmen ısrarla aramaktan vazgeçmiyordu. Biraz öfke ve biraz da bunalmışlığın üzerimde bıraktığı etkisi ile aramayı yanıtladım.

"Ne var?"

"Fırat Bey, kusura bakmayın rahatsız ediyorum ancak önemli," dedi ve benden ses gelmeyince devam etti. "Bildiğiniz üzere geçtiğimiz günlerde tarafınıza yapılan soruşturma üzerine dilekçe bırakmıştık. Sonucu bildirmek için aramıştım."