Prologue

139 8 3
                                    


En son ne zaman uzun ve iyi bir gece geçirmiştim?
Hiç.

Kabuslarım haline gelmiş gözler, kendimden her geçen saniye daha çok nefret etmemi sağlıyordu.

Ve acımı sadece elimde tuttuğum keskin parçalar dindiriyordu.

Gözükmeyen yaralarımı yazdığım günlüğümü, yatağımın altındaki gazete kağıtlarıyla sarılı olan kutuma koydum.

Kanayan ruhum ile yatağa yatıp sabahı bekledim.

So long & good night| irwinHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin