İNTİKAM ÇİÇEĞİ (+18)

6.Bölüm

Selam arkadaşlar yeni bölümle karşınızdayız umarım bu bölümü keyifle okursunuz.Vote ve yorum atmayı unutmayınn.İyi okumalar.💕
multimedya: BATIN KAYMAZ

Hadi herkes bi çiçek bıraksın 🌺

🕉🌺

İnsan yaşadığı acılar kadar büyür,her darbede aldığı yaraları kabuk bağlar.
Kendinin orda olduğunu unutturur ama en zayıf olduğun anda o noktadan vurur seni. Ona rağmen dimdik durmayı bilirsin çünkü sırtını dayadığın,güvendiğin kişiden güç aldığın için sapasağlamsındır.
Ama öylede bir şey vardır ki sırtını dayadığın kim varsa seni en çok yaralayan şeyi bilen o dur.
Vakti gelince acımadan seni çıkarları uğruna harcayandır...

Her zaman ki gibi Azra'nın odasında bebeklerle oynuyorduk ve her seferinde onu incelemekten kendimi alamıyordum o kadar güzel bir kızdı ki bazen kıskanmadan edemiyorum.
Bir o kadar da şanslı bir kızdı küçük olmasına rağmen bir çok şeye sahipti ben onun kadar şanslı değildim.
Mesela bu kadar büyük odam yoktu ya da bu kadar çok bebeğim... Hatta istediğim bir şeyi hemen aldıramıyordum.

Eskiden şimdiki kadar zengin değildik, normal gelirli bir aileydik ama babam o zamanlar hırs yapmış annemi de zorla bir işe sokmuştu ikisi de gecesini gündüzüne katmış buralara gelmiştik.

"Ablaaa sence mavi elbisemi kırmızı elbisemi daha güzel?"

Azra'nın sesiyle düşüncelerime son verip ona döndüm.

"Bence ikisi de çok güzel ablacım ve senin ikisinin içinde de çok güzel görüneceğini eminim."

Mavi elbiseyi kaldırıp sallayarak onu giyeceğini belirtti.

Mavi renk ne kadar da güzeldi özellikle gözlerde; onun gözlerinde.

Dün yakınımdaydı,nefesim nefesine değecek kadar yakınımda aklımı bulandırmış yine dün geceye gitmiştim.

Neredeyse burun burunaydık bu mesafe olduğundan çok daha yakındı.
Kalbim maratona çıkmış gibi atıyordu. Birbirimize öylece baktık ama ikimiz de asla kıpırdamadık.

O an gür bir ses sokakta yankılandı.

"Veraaaaaa!"

Bu abimden başkası değildi.

Beni bu kadar kısa sürede nasıl bulmuştu ki. Altımdaki adamın kıpırdamasıyla ona döndüm kalkmaya çalışıyordu. Allahım şuan bir adamın üstünde boylu boyunca yatmaya devam ediyordum. Abim bizi bu halde görürse yanlış anlar hiç bişey demeden bu adamı öldürürdü. Ben de bir hışımla kalkmış abime doğru bir iki adım atmıştım tepemizdeki ışık sayesinde tamamen yüzümü görmüş ben olduğum kanaatine varınca bir oh çekmişti.

"Kızım nerelerdesin sen kaç saat oldu eve gelmedin annemleri zar zor yatmaya gönderdim senin gelmediğini fark etseler ne olurdu haberin var mı? Ne yapıyorsun buralarda abim,bir işe bulaşmadın değil mi? Hadi söyle bana söz kızmayacağım?"

Bu kadar düşünecek kadar geç kalmış mıydım ki telefonumu çıkarıp saate bakmıştım 11:02 geçiyordu.Bu kadar saat geçmiş miydi gerçekten.Üstelik abimden 13 cevapsız arama vardı,telaşlanması gayet normaldi.

"Ha-hayır abi böyle bir şey yok yok gerçekten yanlış anladın ben bir şey yapmadım gerçekten benim suçum yok."

Dedim ne yapacağımı bilmez halde fakat olabildiğince sakin olmaya çalışıyordum başarabildim mi bilmiyorum.
Abim telaşımı görmüş bana sıkıca sarılmıştı, güven vermek istermişcesine kafamı göğsüne bastırmış saçlarımı okşuyordu.