15042020 ~ 1743
~~~
"Yaşlandığım zaman burada yaşayacağım."
Kızaran burnunu çekerek elindeki feneri ormana sapan yolun üzerine tuttu.
Cenazenin üzerinden saatler geçmişti. Hyunjin'i uyku tutmadığı gibi kendisi için endişe eden Jisung'u da tutmamıştı.
Birlikte dağın zirvesine çıkmak için Hyunjin'in değerli kankasından öğrendiği kestirme yoldan ilerliyorlardı.
"Gelen öğrenci kafilelerine bulaşıp onun gibi bu kestirme yolu göstereceğim."
Arkasından ses etmeden yürüyen sevgilisinin kendisini gülümseyerek dinlediğinden bir haber konuşmaya devam etti çocuk gibi.
"Onu kimselerin unutmasına izin vermeyeceğim."
Çattığı kaşlarıyla tıpkı arkadaşının ona gösterdiği yoldan ilerlemeye devam etti.
"Son nefesini verirken yalnızdı. Yanında olmam gerekirdi."
Kendine sinirleniyordu. Tüm öfkesi kendisineydi.
Derince bir nefes alıp peşinden ilerleyen sevgilisine döndü.
"Nereden bilebilirdin ki?"
"Telefonlarımı açmadığı zamanlarda onun için endişelenmedim bile."
"Senin yerinde kim olsa endişelenmezdi. O kadın yaşına inat çok enerjik ve canlı biriydi. Sürekli gülümser ve halinden şikayet etmezdi. Fenalaşacağını düşünmedik ki hiç."
Yeterince sustuğunu varsayarsa artık konuşma sırasının kendisine geldiğini düşünüyordu Jisung.
Gülümsedi.
"Sen bu dünyada edinilebilecek en güzel dostsun. Emin ol kimse o kadınla senin kadar yakın olamazdı.
Cenazede gördün, kimsesi yoktu.
Şöyle düşünelim, en azından arkasından yas tutan bir dosta sahip?"
Hyunjin'in omzuna vurdu hafifçe.
"Sen olmasaydın kim onun mezarını süsleyecekti?"
Herhangi bir yanıt alamasada sorun değildi.
Hyunjin'in elinden fenerini alırken konuşmuştu merakla.
"Demek bu şekilde kazandın yarışı ha? Şuradan mı çıktınız vuaaa."
Feneri bir oraya bir buraya gezindiriyordu.
"Hayır orası değil."
Gülümsedi ve sevgilisinin elinden tutup peşinden sürüklemeye başladı.
Jisung'un kafasını dağıtmaya çalışması bile güzeldi.
O, hep güzeldi.
"Teşekkür ederim Jisung."
~~~
16042020 ~ 0159
Syglr
Svglr
