BÜYÜK ÇOCUKLAR

B7:Büyük ÇOCUKLAR

Açıklama: İlk 6 bölümde karekter tanıtımlarını yaptığım için bölümler kısaydı ama artık yavaş yavaş olaylara giriş yaptığım için bölümler uzayacak. Neyse kaçtım ben :D

Motorunu eski deponun girişinde durduran Cihan hızla motorundan iner. Kaskınıda çıkarıp motorunun üstüne bıraktıktan sonra hızla depoya girdi. İçeri girdiğinde patronu ve birkaç çalışan oturmuş çay içiyorlardı.

Patronu Cihan'ı görür görmez ayağa kalkttı ve gülerek konuştu.

"Geldi aslan parçam."

Cihan elindeki paketi havaya kaldırıp sallarken gülümseyerek konuştu.

"Kısa günün karı Tek göz abi."

Dedikten sonra patronu Tek göze fırlattı paketi. Tek göz adamın lakabıydı. Girdiği pis işlerden dolayı sol gözü kör olmuştu. Bulunduğu çevrede ona bu lakabı vermişti. Tek göz.

Belki sizede bir yerden tanıdık gelmiştir bu isim.

Tek göz tekrar yerine otururken, Cihan da bir sandalye çekip oturur. Tek göz paketi masaya bırakıp konuşur.

"Şu aralar işler kesat. 2 - 3 hafta ortalıkta görünmeyelim. Ama.."

Deyip gözlerini Cihan'a sabitledi ardından devam etti.

"Telefonun hep açık olsun Cihan."

Cihan onaylarcasına kafasını salladıktan sonra konuştu.

"Abi 2 - 3 hafta diyon da benim cep delik.

Adam masaya bıraktığı paketten 1000 tl çıkarıp Cihan'a uzattı.
Cihan alıp eyvallah çektikten sonra parayı cebine attı. Oturduğu yerden kalkarken konuştu.

"Abi izninle annem alış-veriş için bekliyor."

Tek göz başı ile selam verdiğinde Cihan hızla depodan çıkıp kapısını kapattı. İçine derin bir nefes çekerken kafasını bulutlu gökyüzüne çevirdi.

İçinden yaptığı işe küfrederken diğer yandan da içindeki küçük çocuğun çaresizliğine içleniyordu. Annesi için yapmak zorundaydı. Seçim hakkı yoktu. Zaten büyük çocukların hiçbir zaman seçim hakkı olmazdı ki.

*      *      *     *

Karanlık çoktan çökmüştü. Cihan çekirdek ve kola alıp parkın çimenlerine oturalı tam 2 saat olmuştu. Dalıp gitmişti öylece derin düşüncelere.. Esen rüzgarla irkilerek kendine gelen Cihan, dolan gözlerini umursamadan annesini aradı. Birkaç çalışta açan annesi konuştu.

"Efendim Cihan'ım."

Cihan titreyen sesiyle konuştu.

"Anne alış-verişi unuttum yarın-"

Annesi sözünü keserken sevecen bir şekilde konuştu.

"Yarın gideriz oğlum, nerdesin sen?"

"Bizimkilerle parktayız."

"Geç kalma."

"Kalmam." Dedikten sonra telefonu kapatan Cihan karşısında öylece duran çekirdek ve kolaya bakıp sırıttıktan sonra Eren'i aradı. Anında açtı.

Eren sesini incelterek konuştu.

"Efendim aşkım."

Cihan gülerek konuştu.

"Lan tırek topla bizimkileri gel."

Eren yine aynı ses tonuyla devam etti.

"Neee! Gruplu mu yapıcaz en sevdiğim!"

Dedikten sonra telefonu Cihan'ın suratına kapattı.

Cihan hala gülerken bu sefer onu biri arıyordu. Ekranda yazan yazıya gülümseyerek baktı. "Def'im♡"

Hızla açıp kulağına götürdüğünde Defne konuştu.

"Seni aptal. Neden mesajlarıma cevap vermiyorsun merak ettim."

Cihan gülümseyerek konuştu.

"Üzgünüm. Telefonu elime almaya fırsatım olmadı. Daha az önce çıkardım cebimden."

Defne yalandan kızarak konuştu.

"Ben şimdi çıkarıcam seni cebimden."

Cihan yine gülerek konuştu.

"Parktayım ha ben, bizimkilerle az oturup eve geçerim."

"Çok geç kalma, kapşonunuda kafana çek esiyor."

Cihan "Tamam anneee." Dedikten sonra Defne gülerek "Kapat hadi." Der.

Cihandan gülümseyerek kapatıp telefonunu cimenlerin üstüne bırakır.

Hala gülümserken elini siyah çeketinin kapşonuna götürür. O sırada üstüne biri atlayıp bağırır.

"Altta kalanın canı çıksın!"

Bunu yapan Eren'den başkası değildir.

Ardından Umut

"Umut silkişe hazır."

Ardından Rüzgar

"Yine üstteyim yaşasın!"

Ciham hem gülerken hemde konuşmaya çalışıyordu.

"Kalkın lan!"

Herkes gülerek kendini bir yere atar.

İşte büyük çocuk olmanın en güzel yanıda budur aslında. Çünkü ne kadar büyürsen büyü hep çocuksundur. Büyüksündür ama çocuk olanından..

Bütün Büyük Çocuklara itafen :')