Naif Kelebek

🦋13

Eve vardığımızda yemeğe oturmak istemedim odaya geçip sesizce kalmalıydım .

O kadının yüzünü görmek istemiyorum .
Odanın kapısını açtığım gibi birden koray beliri verdi .

'İçeri girme, gidicez .'

Dedi .

'Nereye ?'

'Yemek yemeye .'

'Ben o sofrada oturmak istemiyorum. '

'Zaten oraya değil .'

Dedi .

'O zaman hazırlanayım. '

Dedim .

'Hayır. '

Dedi aniden .

'Neden ?'

'Kurt gibi açım önümü göremiyorum. '

'İki dakikamı almaz.'
'Bir dakika bekliycek halim yok .'

Dedi .

'İyi .'

Dedim .

Gece olmuştu ilk defa bu kadar geç kalmıştık. Saate baktığımda 23:56'ydı .

Arabadan indik.

Eve girmemiz bile oyalanaraktı. Koray elimi tutu .

'Hadi bir dakikamız kaldı .'

Dedi ve odamıza doğru koştu son kez saatine baktı .
Kapıyı açtığında balıkçıda ona anlattığım her şey karşımdaydı .

'Ko...Koray. '

'Doğum günün kutlu olsun Sevda .'

Dedi .

Gözlerim dolarken ona döndüm .
Hemen sarıldım.

'Bu benim için o kadar özel ki .'

Dedim .
Yatağın üstünde duran pastayı gördüm .
Tavana baktığımda gözümden yaş düştü sanki gerçekti yıldızlar o kadar naif o kadar güzel .

Yatağın karşısında ki duvarda kocaman masmavi bir kelebek vardı, duvara o kadar uyum sağlıyordu ki insan gözlerini zor alıyordu .
Camın yanında ki duvarın zemininde kaktüskerim vardı .
Denizimsi gibi dalgalarla gözlerim şenlenirken gülümsemem sardı odayı .

'Hadi pastanı da üfle .'

Dedi .

İçeri girdim ve ilk adımda dilek tutum.

İçimden geçirdim,

"Koray hep güzel insanlarla karşılaşın bu odadan tek istediğim uğur bu .. o çok iyi bir insan ve hayatı da onun gibi insanlarla dolsun "

Dedim .
Yatağımıza doğru giderken dönüp Koraya baktım .
Pastaya üflemek için yere dirseklerimi basıp eğildim .
Bir pastaya bir de Koraya baktım .
Gözlerimi kapattım .

Herşey güzel gitsin .

Mumları üflemeye başladım .

İş yerine vardığımızda herkes sesizce bize baktı .
Ortaya doğru ilerlemeye başladık. Herkes toplanmış ortada da pasta vardı .

Gördüğümde yine mutlu olmuştum.
Bir an dönüp Koraya gülümsedim .

'İyi ki doğdunuz Sevda hanım .'

Dedi herkes mutlu hissetmiştim .
Herkese teşekkür ettim .

'Pastayı üflemiycek misin sevgili karım ?'

Dedi Koray .
Herkes ay uy yapıp beni uyandırırken bende Kiraya baktım .
Elimden tutu ve pastaya doğru götürdü .

Pastayı üfledikten sonra kocaman ekranda slaytımı izliyordum.
Telefonumda bir iki fotoğrafım vardı eski telefonumu Burak kırdığı için, dün bir kaç tane de Korayla çekinmiştik birde düğünde çekilenler vardı .

Arkadan çalan sakin müzikle birlikte onları izlerken ensemde hissetiğim nefesle tedirgin oldum .

'İyi ki doğdun Sevgilim.'

Bir an nefes alamadım .

Arkamı dönmemle Burak bana aldığı hediyeyi uzattı .

'İstemez .'

Dedim kısık sesle .

'Geri çevirmek olmaz .'

Dedi .

Bir Koraya bir Burağa baktım .
Yüzük kutusu gibi belki biraz daha büyüğü bir kutu vardı elinde, kutuyu açtığımda duvarımıza astığımız yıldızlardan buldum .
Her yaş günümüzde iki tane alırdık biri onun biri benim .

'Benimki tavanda .'

Dedi .

Kutuyu aldım ve elimde tutum.

Herkesin içinde çöpe atmıycaktım.
Herkes ekrana bakıp tuhaf tuhaf fısıltılar yapıyordu, tekrar önüme döndüğümde ekranda olan şeylerle geri geri adım attım ki Burağa çarptı vücudum .

Bir an nefes alamam zorlaştı .

Eski fotoğraflarımız okuluma geldiği zamanlar bile vardı .

Koraya döndüm sinirle nefes alıp veriyordu.

'Aa Burakla, Sevda sevgili miymiş? '

Diyordu bir kaç kişi .

--------------

Yarım saat önce

Gözde, Korayın odasına girdi .
Bilgisayara takılan flaşı hemen değiştirdi .
Burakla Sevdanın eski fotoğrafları olan flaşı taktı .

'Bu ne biçim fotoğraf ya sanki askerlik arkadaşıyla çekilmiş .'

Diyip burun kıvırdı.

'Sana sürprizim daha bitmedi, bakalım Sevinç anne hediyesini görünce seni o evde tutucak mı ?'
----------
Şimdi

Koraya doğru bir adım attım .

'Oha .'

Dedi bir kaç kişi .

Ağlayarak burayı terk etmek istedim dediğimi yapmamda fazla zamanımı almadı .