Naif Kelebek

🦋16

Gözlerimi açtığımda hastanenin bir odasındaydım.

------

Bir süre bilincimin yerine gelmesini bekledim .
Odanın ışığı gözlerimi acıtırken dışardan gelen sesleri duydum.

Karmaşık gelen seslere aldırış etmeden karşımda duran kocaman cama baktım .
Gükyüzünü tekrar görmek güzeldi .

Odanın kapısı açıldı .

Camdan çektim gözümü ve kapıya yönelttim.

'Demek uyandınız, yeni serum için gelmiştim .'

Dedi .

Birşey demeden ona baktım sanki ağzımı oynatıcak halim yoktu .

Hemşire serumu taktı ve çıktı .

Bir kaç dakika sonra içerinin kapısı tekrar açıldı .

İçeri giren kişi Koraydı.

Onu gördüğümde pozitif olmaya çalıştım ve hafifçe oturur pozisyona geçtim .

'Nasılsın? '

Diye sordu.

'İyiyim ... sen ?'

'İyi değilim, her tarafın yara olmuş.'

'Ben tam kendimde değilken doktor izlerin çokta kalıcı olmuycağını söyledi .'

Dedim .

'Sende değil bende kalıcak izi .'

Dedi .

Gülümsemeye çalıştım.

'Ne zaman eve gideriz?'

Diye sordum.

'Doktorlar bu gece kalmanın en iyisi olduğunu söyledi. '

Dedi .

'İyi o zaman .'

Dedim .

'Birşey ister misin? '

Diye sordu .

'Hayır. '

Dedim .

Akşam olmuştu ki Koray eve gitti bana yarın eşya getirmek için ne kadar gitmek istemese de ısrar ettim .
Burda kalıp hastane kokusu çekmesini istemiyorum .

O yokken canımın sıkıldığını fark ettim .

Kapı açılınca ne çabuk geldi diye geçirdim içimden daha yarım saat olmamıştı gideli belki hemşiredir derken gelen kişiyle yüzüm düştü.

Burakla göz göze geldik.

Deli gibi bakıyordu gözlerimin içine gelip yanıma oturdu biraz elime baktı tutmak istedi ama geri çektim .
Gözlerinin içinde ki hayal kırıklığını izlerken eski Burağı gördüm .

'Burak git burdan ?'

Dedim .

'Şimdi, gidicez, birlikte bir hayat kuracaz ...ııı..ııı... ben sensiz yapamam ben sensiz yapamam Sevda .'

Dedi .
Dediği beni korkuturken deli gibi titriyordum ve korkuyla sütüme doğru gelen Burağı itmek istedim ama canım yanınca bağırdım .
Birden şok oldu ve gözlerime baktı .
Korkudan ağzım açık kalmıştı ve gözyaşım düştü .

Karşımda ki Burak değil bir deliydi .
Hareketlerinden çok korkuyorum.

'Öz..Özür dilerim .'

Dedi .

Bir daha elimi tutmak istedi ama elleri havada kaldı ve koşarak odayı terk etti.

Yaşadığım şeyin şokunu atlatmaya çalışyordum.
Sesizce ağlamaya başladım.

Elime baktığımda serumun içi kan olmuştu .
Çok kıpırdadığım için kan su gelen yerin yarısına kadar çıkıp boruya dolmuştu .

Başıma giren sancıya katlanamayınca gözlerimi kapattım biraz uyusam iyi olur .

Sabah eve gittik.
Yine şölenle karşılaştım, şaka bir yana kaynanam bu duruma sevinmişti bile, yaşamam onu üzmüş olmalı .

Odamıza çıktık Koray beni yatağa yatırdı .

'Biraz daha iyi misin? '

Dedi .

'Koray camı açar mısın sabahın köründe kuş sesleri duymak istiyorum. '

Dedim .

'Tamam .'

Dedi gülümseyerek .
Camdan dışarı bakarken içeri giren soğuk hava bile süperdi .

'Ben sana birşey getireyim yoksa hasta olucaksın .'

Dedi .

Düşünceli kocam diyip gülümsedim tabi bunu içimden söyledim .

Sesizce dışarı bakarken battaniye getirdi ve üstümü örttü .

'Sen uyu ben burdayım .'

Dedi .

'Dünden beri uyumadın, gel .'

Dedim .

'Sen rahatsız olma .'

Dedi .

'İki kişilik yatak bu. '

Dedim.

'Peki .'

Dedi .

Yatağın diper tarafına girdi .
Bir kaç saniye birbirimize baktık.

'Sana birşey olucak diye çok korktum. '

Dedi .

'İyiyim .'

'Ben değilim .'

Dedi.

'Senin neyin var ?'

Dedim gülümseyerek .

'O gün yaşananlar için özür dilerim bir kaç gündür kendimde değilim .. deli gibi davranıyorum .'

Dedi.

'Önemli değil .'

'Önemli eğer sana...offf söylemeye dilim varmıyor .'

Dedi .

'Söyleme o zaman ... mesela uyu .'
Dedim ve yavaşça arkamı döndüm .

Saçlarımda ağırlık hissedince Korayın üstüne yattığını zannetim ama birden ensemde ilk nefesini sonra kafasını hissetim .

Ağzımdan kelimeler çıkmıyordu.