YAĞMURDA SAKLI(TAMAMLANDI)

KORKU

- Faruk nereye gidiyoruz?

Kendimizi evin bahçesinden dışarı atana kadar bir şey söylemek istemedim, sessizce sadece kapıya doğru yürüdüm. Ben böyle sessiz kaldıkça Ayla daha çok merak ediyor soruyu tekrarlıyor ve ses tonunu yükseltiyordu. Nihayet kendimizi krem renkli, yeni model taksiye attık. Havalimanı diyince Ayla'nın gözlerine baktığımda şaşkınlık ve merak artmaya başladı.

- Benim bir tane abim var, ismi Erol anneme sürpriz yapacakmış onu almaya gidiyoruz.

- Bana neden daha önce söylemedin?

- Anneme sürpriz ...
.....

Yolda gidene kadar abim hakkında soru sorarak başımı ağrıtmayı başarmıştı. Abim gelene kadar havalimanının içinde bulunan büyük bir lokantada oturduk. Lokanta çok büyük olmasına rağmen neredeyse tüm masalar doluydu. İkimizde kahve siparişi verdik, o sırada da lokantanın tavanında ki sarı ve siyah renkli çizgiler çok hoşuma gitmişti. Onlara gözlerim dalmış, zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştım ve Ayla'nın sesiyle kendime geldim:

- Uçak indi hadi gidelim.

Ağır ağır çıkış kapısına doğru ilerledik. Abim ilk aradığı zaman haksızlık yapsam da galiba abim annemin, bizim değerimizi anlamıştı.
Nihayet abim kapıdan çıkmış bize doğru geliyordu ancak yanındaki adam siyah takım elbiseli, kirli sakallı, bakışları keskin ve korkutucuydu.Bu adam kimdi ?

Böyle bir şeyden bahsetmemişti. O anın mutluluğu ile yanındaki adamı umursamak istemedim ve çıkış kapısına doğru ilerledik. Kapıya geldiğimizde siyah renkli jipten biri çıkıp abimin bavulunu bagaja attı.

Ben ve Ayla olayın büyük şaşkınlığı içerisinde arabaya binmiş ilerliyorduk. Araba ilerlerken gözlerim yolun kenarındaki binalara, dükkanlara takılmış takımı ve gireceğim sınavı düşünmeye başladım. Hayallerim elimden kayıyor uçup gidiyor muydu? Ya kazanamazsam? Bu düşünceler iyice yoğunlaşmış sanki korku ve stres beynimi ele geçirmişti. Tam o sırada Makbule teyzenin evine yaklaştıgımızı fark ettim. Beynimdeki düşünceler adeta uçup gitmişti. Abim, Ayla ve ben arabadan indik, araba da mahallenin köşesinde durdu. Abim sanki, Ayla'nın gitmesini istiyor gibi bir bakış atmıştı özel olduğunu düşündüm ve Ayla'yı eve gönderdim.

- Faruk annemi çağır sonra benim işlerim var bekliyorlar, ben gidicem.

Ayla annemi yollamasını söyledikten sonra annemi bekliyorduk. Havalimanındaki düşüncelerimden utanmıştım, zaten abime nasıl bu kadar güvendim? Annem geldiğinden kırışmış yanaklarından mutluluk gözyaşları pul pul damlıyordu. Yüzündeki ağlama zaman geçtikçe yerini gülümsemeye bırakıyordu. Annemle abim uzun sarılmadan sonra biz eve, abim bilinmeyene gidiyordu. Eve geldiğimde abimin başına bir şey geleceğinden yine korkuyordum. Kim o adamlar? Neden abim onlarla? Aklımda bunun gibi sorular dolaşmaya başladı ancak hiçbirine cevap bulamıyordum ve bu beni korkutuyordu.

3 saat geçmiş hava kararmaya başlamıştı, bende balkonda sınav için hazırlanıyordum. Sınava az kalmıştı ve arabadaki korku ve stres yeniden başlamıştı.

Şuana kadar hiç bir sınavda ne bu kadar korkmuş ne de stres olmuştum. Her zaman sınavlardan çıkarken gayet mutlu çıkardım, öz güvenim ne fazlaydı ne de az yerindeydi. Sanırım bu sefer ki korkum abim içindi.

Abimin kötü işleri olduğunu biliyordum, ama burada ne işi vardı? Aklım durdu, ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Annemin korktuğunu düşünerek balkondan anneme seslendim. Sanırım aşağı kattaki kalabalıktan duymamış olacaktı ki Eda'yı dahi yollamadı.

Karnımdaki ağrılar ciddi seviyede azalmıştı. Futbol oynamayı iple çekiyordum. Öyle özlemiştim ki takımı, formayı terletmeyi, idman sonu şakalaşmayı, yolda gelirken sohbeti her şeyi özlemiştim. Bunları düşünürken merdivenlerden patır patır çıkan birinin ayak sesi geliyordu. Eda abimin aradığı söyledi ve merakla telefonu elime aldım.

(Arkadaşlar her bölümden sonra görüşlerinizi, düşüncelerinizi bekliyorum. Sizlerin her bir görüşü beni bir adım ileriye atıyor. Sizleri çok seviyorum şimdiden çok teşekkürler.)