YAĞMURDA SAKLI(TAMAMLANDI)

KAVGA

Sonunda günler geçmiş annemin taburcu edileceği gün gelmişti. 10 gün boyunca annemi bir saatte olsa da görmeye giderdim hem annem kendini yalnız hissetmesin hem de Almancamı geliştirmek için. Annem her gittiğim günden bir önceki güne göre daha iyi görünüyordu. Annemi, Lina ve Makbule teyze ile birlikte almaya gittik. Annem bu duruma çok mutlu olmuştu ve anneme sevindirici haberi vermek için sabırsızlıkla bekliyordum onu duyunca 10 günlük hastanenin boğucu havasını unutacağına emindim. Annem ameliyat olduktan 3 gün sonra Lina'nın fikri üzerine FC Union Berlin takımının alt yapı seçmelerine katılmıştım ve seçilmiştim. Bunu anneme yemekte söylemek daha mantıklı gelmişti. Nihayet annem eve sağlıklı bir şekilde gelmişti. O gün annem kararı bana bıraktığı gün çok kararsız kalmıştım ancak şuan iyiki kabul etmişim diyebilmenin mutluluğunu yaşadım. Annemin yinede dikkatli olmasını, ilaçlarını bir gün bile aksatmaması ve neler yapılması gerektiğini adım adım ezberledim. Eve geldiğimizde annem biraz uyumak isteyince güzel haberi söyleyip idmana gitmek istedim anneme söyleyince annem mutlu gözükse de bir şey olduğunu anlamıştım ama şimdi sormak istemedim hızlıca hazırlanıp Makbule teyze’nin hediye aldığı kenarları kırmızı renkli ayakkabıyı da çantama attıktan sonra hızlıca idmana yetişmeye çalıştım. Bahçeden tam çıkarken bahçeye bir kişi girmişti ancak kim olduğuna bakma fırsatım olmamıştı. Takımda 3 tane Türk vardı ve onlarla çok iyi anlaşmaya başladık. Onlar Almanya'da doğdukları için Almancaları oldukça iyiydi ve bu benim için büyük bir fırsattı. İdmanda paslaşırken Türkçe konuşuyorduk ve bu Alman takım arkadaşlarımızın sinirine dokunuyordu. Takım arkadaşlarıma hemen ısınmıştın ancak en sevdiğim yanları yeni geldiğimden dolayı  idmandan sonra yaptıkları şakalardı. İdmandan sonra ılık bir duş aldıktan sonra eve geldim ve annemle uzun uzun sohbet ettik. O sırada İstanbul'da kalan Erol abimle de konuşmuştuk ilk kez şefkat duygusunu bize hissettirmeyi başarmıştı. İlk kez annemi önemsediğini, bizi özlediğini hissetmiştik ancak yanımızda olmaması içimizi yakıyordu çünkü Erol abim  başını belaya sokmayı severdi. Annemin, abime her zaman ayrı bir tavrı vardı çünkü ilk çocuğuydu, ilk göz ağrısı ve her ne suç işlerse işlesin annem için her zaman suçsuz biriydi. Annemin bu tavrını hiç uygun görmüyordum hatta bazen eve gelmediği zamanlar ben abimi suçlarken annemin tavrı "işi çıkmıştır yine" oluyordu ve bu duruma çok sinir oluyordum. Abim ile telefonda konuştuktan sonra Eda’nın okul kaydı haberini vermiştim annem bu duruma çok sevinmiş ve benim futbol kulübüne gitmemi unutmuştu sanırım. Annemin futbol takımında oynamama üzülmesinin sebebini anlamıştım galiba başarısız bir durum olursa üzülmemden korkuyordu. Türkiye’de evimizdeyken Fenerbahçe kaybedince dayanamayıp hemen ocağa çay koyardı bize unutturmaya çalışırdı o yüzden benimde üzülmemi istemiyordu. İdmandan gelirken takım arkadaşlarımla dışarda yemek yediğimizden yemek saati geldiği halde beklemeden hızlıca odama çıkıp dinlenmek istedim. Odaya girdiğimde sokak lambasının ışığı perdenin aralığından vuruyor ve dışarda konuşan 3-4  kişinin tartışma sesi odaya geliyordu. Balkondan baktığımda, annemin ameliyatı olduğu günde karşılaştığım kişiydi. Kavganın büyümemesi için hızlıca merdivenlerden inerken kendimi dışarı attım ve kavga iyice büyümüştü. Hemen yanlarına gittim ancak kavganın boyutu oldukça  büyümüştü. Tanıdığım kişinin kollarından tutarak olay yerinden uzaklaştırmaya çalışıyordum ancak sinir ve öfkesinden saldırıya geçiyordu. Ben, sakinleşmeleri için bağırmaya başlayınca karşı taraftan bir kişi cebinden bıçak çıkardı.  Bıçağı görünce oldukça tedirgin olmaya başladım ve kendimi bir anda kavganın içinde bulmuştum. Bu saatten sonra gidemezdim yanımdaki kişiyi bırakamazdım. Bıçağı çıkaran kişi bıçağı rastgele sallıyordu ve bu beni korkutmaya fazlasıyla  yetiyordu. Yoldan geçen yaşlı bir amca müdahale etmek istedi ancak yaşlılığın getirdiği etkiler izin vermiyordu. Bıçak sallayan genç yaşlı amcaya yönelince hemen onu korumak istedim ve bıçak bana saplanmıştı. Zaman benim için durmuştu artık acıdan daha  çok korku duygusu hakim olmuştu, karnımdan kanlar akmaya başladı ve kendimi oracıkta yere bıraktım.