Gökyüzü mavidir, deniz mavi, insanların gözleri mavi... Huzurun rengi mavidir. Nedense hep maviyi çok sevmiştir. Ne görmüştü ki mavi de, ne hissetmişti kimse bilmiyordu...
İkizler ve Turna karakterleri aşağıdakiler :D Vote ve yorumlarınızla destek olun sizde ;)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sabah uyandığımda yatağımdan zar zor kalktım. Okulumun başlamasına daha 3 hafta felan vardı. Aslında heyecanlıydım. İlk kez yaşayacağın şey için kim heyecanlı olmaz ki. Okulumun nasıl bir yerde olduğunu biliyordum. Ama sınıf arkadaşlarımın hocalarımın nasıl biri olduğunu bilmiyordum. Aslında heyecanım da tam olarak buradan geliyordu. İlk kez okula gitmek gibiydi üniversite de. Ama henüz biraz zaman vardı.
Elimi yüzümü yıkayıp üzerimi değiştirdim. Babam her sabah bizi kahvaltı başında görmezse tek tek gezip kahvaltıya çağırırdı. Bu sabah da gelenek bozulmadı. Babam kapımı çalmadan ben açtım. "Hazırsın, geç kalınca merak ettim" dedi gülümseyerek. Hayatını 6 çocuğuna adamış bir adam vardı karşımda.
"Biraz pineklik edeyim dedim babacım. Hadi kahvaltımızı yapalım" diye koluna girdim. Birlikte aşağıya inerken telefonu çaldı. Hem konuşuyor hem de benimle birlikte aşağıya iniyordu.
"Nasıl gurmeler bizim otele mi gelecek" dedi babam bana bakıp. Durduk olduğumuz yerde. Abilerimde duymuştu olan biteni onlarda babamı dinlemeye başladılar. "İyi de ben şeflere izin vermiştim. Kim hazırlayacak şimdi yemekleri" diye yere bakmaya başladı. Anlaşılan yine bir atraksiyonun içine girmiştik.
Masada otururken babam şeflere ulaşmaya çalışıyordu. Ama biri köyde olduğunu ve ertesi gün geleceğini diğeri ise 2 günde anca geleceğini söyledi. Babam başka şef aramaya koyuldu telefonunu alıp diğer bölüme geçerek. Doğan abim masaya bakıyordu.
"Babama yardım etmemiz lazım" dedim bana bakmaya başladılar.
"Babama her türlü yardımı yaparız biliyorsun Mavi'm hatta prenses bile oldum. Ama ben yemekten anlamam ki. Diğerlerinin de şefler gibi lezzetli yapacağını zannetmiyorum"
"aslında biz" dedi ikizler bana bakarak
"Abi aman ha bu işin sonunda otelimiz kapanabilir. Çok ünlü bunlar gazetelere çıkıp ya bizim oteli övecekler ya da yerecekler."
"Biz yaparız, elimiz lezzetlidir şefler yokken biz yapıyoruz. Kahvaltıları felan biz hazırlıyoruz biliyorsunuz"
Turna abim başını salladı "İyi de oğlum siz sadece kahvaltı hazırlıyordunuz, bunlar ara sıcağından tatlısına kadar yemek isterler." Doğan abim de Alaca abim de başını salladı.
"Yahu internet diye bir şey var açarız videolardan bir şeyler yaparız. Ben yapabileceğimize inanıyorum"
"Başka çaremiz yok, bende ana yemek de yardım ederim ikizlere, şef bulamadım. Otelimizi böyle elimiz kolumuz bağlı kaybedeceğimize en azından bir şeyler yaptık deriz "
