Gökyüzü mavidir, deniz mavi, insanların gözleri mavi... Huzurun rengi mavidir. Nedense hep maviyi çok sevmiştir. Ne görmüştü ki mavi de, ne hissetmişti kimse bilmiyordu...
Merhaba herkese, şimdi diyeceksiniz yok yazmasaydınız hikayeyi unuttuk. Ben yazmamaya yemin etmiş biriydim burada o yüzden de umurumda değil ne diyeceğiniz. Küçük kardeşim Sıla'nın isteği üzerine Mavi ve Prensin Fedaisini ve Mumya'nın Aşkını tekrar yazmaya karar verdim. Hakkımızda hayırlısı. Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin.
Keyifli okumalar.
(Kartal & Şahin)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Geçip giderken zaman bir saatin yelkovan ve akrebinde takılı kalıyorduk. Ona göre kalkıp ona göre yatıyorduk. İşe ona göre gidip okula ona göre başlıyorduk. Bir saate bağlı robotlar gibiydik bekli de.
Resepsiyonda beklerken, Doğan abim ile gördüğüm avukat çıkageldi. "Merhaba" dedi kendinden fazla emindi. Ses tonu bile bunu belli ediyordu.
"Abime mi baktınız" dedim ona bakarak.
"Evet, telefonuna ulaşamadım da bir uzlaşma için görüşecektim" dedi. Telefonumu çıkardım. Alaca abimi aradım "Abi Doğan abimin arkadaşı gelmiş, yanındaysa resepsiyona göndersene"
"Tamam abim burada gönderiyorum"
"Geliyor isterseniz oturun" dedim.
"Teşekkür ederim" dedi. Kartal abim ile Şahin abim geldi yanıma durdular. "Bu kim" dedi aynı anda.
"Doğan abimin arkadaşı abi" dedim Biraz sonra Turna abim geldi
"bu kim" dedi.
"Doğan abimin arkadaşı" dedim sinirle.
Babam geldi yanımıza Poyraz'ı gördü "bu kim" dediğinde artık şalterler kopmuştu bende
"Benim arkadaşım baba" dedi abim, Poyraz ayağa kalkıp Doğan abimin elini sıktı. Alaca abim de yanımıza geldi. Babamda gidip tokalaştı. "Hoş geldin oğlum bir kahvemizi içersin artık"
"İnşallah" dedi bana bakarak. Ne demeye çalışmıştı. "Hepsi kardeşin mi?" dedi Poyraz doğan abime. Doğan abim güldü. İşaret ederek adımızı söyledi.
"Alaca, Turna, Kartal, Şahin bu da en küçüğümüz değerlimiz Mavi" dediğinde güldüm. Poyraz bir durdu. Herhalde bu kadar abimin olmasını beklemiyordu.
"Uzlaşmamız vardı ulaşamadım ondan geldim" dedi Poyraz direkt konuya girerek.
Babam baktı, "siz kafeye geçin rahat rahat çalışın oğlum" dedi. Doğan abim ile Poyraz birlikte kafeye geçtiler.
Ben resepsiyonda dururken Kartal abim Necmiye ile konuşmasını anlatıyordu. "Bir tatlı konuşuyor bir tatlı konuşuyor" diye. "Yeşil yeşil gözleri de var" dediğinde güldüm.
