Psikoloğuma Aşık Oldum (B&B) (Düzenleniyor)

2 bölüm

Mulitmedya-- Miraç Altınay💙

Ali

Tam 15 yaşındaydım Miraçla tanıştığımda. Aynı liseye gidiyorduk. Miraç özel kolejde bir kavgaya karışdığı için, ailesi ceza olarak işlemlerini bizim liseye aldırmıştı. Gelceyini duyan herkes  bir telaş içindeydi nede olsa zengin zütbe geliyodu okulumuza. Öğretmenler hazırlıklar yapıyodu galiba şimdiden çocuğu şımartacaklardı zaten yeterince şımarık değilmiş gibi...
 

   Sabah okula gittiğimde  okulun önünde siyah araba olduğunu gördüm ta kaç metrden okulun girişinde olan araba kendini fark etdiriyordu. Bende bisikletimi digerlerinin yanına brakıb okula doğru yürümeye başladım, bilmiyorum nedense içimde bir sıkıntı vardı.  Merdivenleri çıkmaya başladım okulumuz çok büyük değildi hiç görmek istemediğin birini bir günde en az  4 kere göre bilirdin. İkinci katda bütün çoçukların kalidorda olduğunu gördüyümde artık anlamışdım dışarıdakı arabayı, birinci katdaki sessizliyi ve buradaki bütün çocukları. Sınıfa geçib çantamı sıraya brakıb dışarı çıkmaya karar verdim, meraklı deyildim ama bizi ne beklediğni bilmem gerekiyordu.

Yarımsaat olmuşdu artık dersin zamanındanda geçiyodu  öğretmenlerin hepsi toplantıda olduğu için ders yokdu şuanlık ve herkes zamanın tadını çıkarmak yerine, yarım saatdir odanın kapısının açılmasını bekliyordu bense biraz bekleyib odaya girmişdim erken uyandığım için zamandan yararlanacakdım. Birden sesler yükseldi, öğretmenlerin çıkıb çocukları sınıflara gönderdiyi belliydi ama yeni çoçuk nerdeydi. Boş verib kitapımı açdım inek öyrenci değildim ama ders dinlemeyi severdim. 

Kapı açılarak içeri geçene bakdım yakışıklıydı şimdiden anlamışdım okuldakı bütün  olmasada çoğunluka kızın kalbinin kırılacağını.

"Arkadaşlar sakin olun şimdi size yeni sınıf arkadaşınızı getirdim kendisine iyi bakın, ben çıkayım artık"   sınıfdakı öğretmene "görüşürüz" deyib çıkdı sınıftan sınıf öğretmenimiz. "Tamam şimdi seni tanıyalım" deyib bakdı yeni gelene

" Ben Miraç Altınay 1ci sınıfım, bazı problemlere göre bir süre burda okumak zorundayım" ah şimdiden ne mal olduğunu gösteriyordu Miraç. "Tamam geç otur boş yerlerden birine" ah hayır benim yanımda boşdu. Ama ben olsam kızın yanındakı boş yere otururdum kızda güzel  zaten oraya oturur kesin diyerek kendimi rahatlatmaya çalışdım ama bilin bakalım noldu boş yerleri geçerek geldi çökdü yanıma ah hayır ya benım sabahki sıkıntım buymuş anlaşılan.

"Ben Ali Demirci tanışdıma memnun oldum" dedım elimi uzataraq bir dakika o gülmüşmüydü bide elimimi tutdu ama benim bildiyim zenginler böyle değidi. "Memnun oldum bende Miraç" dedi, soyismini söylemedi, böbürlenmedide ve beni küçümsemedide, bense neler düşünmüşdüm hakkında. Bütün gün konuşduğumuz yanlızca o iki kelime olmuşdu. Nedenmi etrafından insanlar eksik olmuyordu, hepsinin yüzündeki yapmacıklık görünüyordu. Belkide görüyordu, hepsinin sadece parasını istediyini. Bana ne ya deyib önüme döndüm bidaha ona taraf bakmadım bakarsam benide onlardan biri sana bilirdi.

Ertesi gün okula geldimde uykuya kaldım için gecikmişdim kapıyı tıklatıb içeri geçdiyimde başını masadan kaldırıb  bakdı, öğretmenden  özür dileyib yerime geçdim. "Merhaba bu gün gelmiyceksin sandım" dedi "ne o yolumumu bekledin" deyıb sırıtmaya başladım o ise kısaca başını sallamakla yetindi. Gülümsemem yüzümde solurken istemeden ağzımdan " gerçekden bekledinmi" çıkdı. "Evet bekledim bir tek sen onlar gibi değilsin takmıyorsun beni" haklıydı benle konuşmasa selam verib konuşmam ama neden şuanda kalbim onun için acıyodu. Ne kadar yanlız olduğu gözlerinden okunuyordu.

Benimde etrafımda çok insan yokda ama yinede yanlız değildim. Babam ben 8 yaşındayken kafasındakı kötü huylu tümörden ölmüşdü bir annem, bir tane 13 yaşında kız kardeşim vardı. Annem gece  gündüz demede avukatlık yapıyor ama bize hiçbir zaman babamın yoklunu hiss etdirmemişdi, ister sevgi, istersede para konusunda kendi dünyamızda yaşıyorduk.