OO NGA PALA 'DI NGA PALA TAYO

Chapter 5

Chapter 5
Kahit Sandali

Aubrielle Isla

"Kung hindi ngayon, aasa bang maibabalik ang kahapon?"

Today is a rainy day, we are on our way to Alabang Town Center dahil mag kikita kami ngayon nila Kuya Algeblaze, Ate Chis at Kuya Zeta.

Kahapon ay umuwi muna sina Dividee sa Cavite at mag isa 'ko lang ngayon sa condo. I was left here because I was busy editing videos and making a script.

Buti na lang meron si Prime, ang kaibigan ni Leonardo nuong highschool kami at naging kaibigan na rin namin nila Dividee.

"Kailan po alam na uuwi na si Leonardo sa Pilipinas?" tanong 'ko kay Prime na seryoso ngayon sa pag drdrive

He sighed. "I know you'll get mad at me, I was also suprised when Leonardo told me that he'll be going home. Ang alam ko kasi ay hindi siya papayagan nila Tito na umuwi dito. I didn't tell you kasi sabi mo naman saakin nuon ay wala ka ng pake kay Leonardo. Na naka move on ka na sakanya but it looks like you are still affected."

Akala ko nga nuon ay wala na talaga akong pake kay Leonardo at wala na akong nararamdaman para sakanya. Pero akala lang pala 'yun lahat.

Siguro nasabi ko lang nuon yun dahil hindi ko siya nakikia at nakakasama.

Pero ngayon na nag balik na siya. Parang biglang nagbalik lahat ng nararamdaman ko para sakanya.
'Yung galit na naramdaman ko, biglang nalusaw.

Aaminin 'kong hindi naging madali ang nangyari saamin pero hanggang ngayon ay umaasa pa rin ako.

Umaasa pa rin ako na sana, sana ako naman ang piliin niya ngayon.

"Masaya akong bumalik na siya dito sa Pilipinas pero nag aalala pa rin ako para sakanya. Paano ku-" Prime immediately cutted me off.

"Chance mo na 'to, Auby. Will you slip this chance again? Hahayaan mo na lang ba ulit si Leonardo? "

Bigla na lang lumakas ang ulan kasabay nun ay ang pag bigat nang nararamdaman ko.

"Hindi naman ako ang gusto niya, Prime. You know that. "

"Because you are still scared to tell him the truth. Past na 'yun, Auby. Madami na ang nagbago. Bakit ba takot na takot ka pa rin ha? "

I look at him "Dahil natatakot akong mangyari ulit ang nangyari saamin nuon."

"It wasn't your fault, Auby. Don't blame yourself anymore kasalanan iyon ni-"

"Please don't mention her name anymore, It was my fault, Prime. Naging desperada ako kaya ginawa ko yun."

I will never forget that day, the day that changed everything.

Hindi ko nga alam kung ano ang pumasok sa isipan ko at ginawa ko ang bagay na iyon.

Hanggang ngayon ay nagsisisi pa rin ako.
Hanggang ngayon ay takot pa rin akong harapin ang katotoohanan.
Pero anong magagawa 'ko? Andito na ako ngayon eh. Kelangan ko na harapin ang katotoohanan.

Biglang tumigil ang sasakyan namin dahil sa traffic. He look at me "You were not desperate, Auby. You were just telling the truth. "

Prime opened the radio. Namayani ang katahimikan saaming dalawa pagkatapos niya iyon sabihin.

Hindi mapigil ang bugso ng aking puso
Sa tuwing ako'y papalapit sa'yo
Maaari bang hingin ang iyong kamay?
Hawakan mo't 'wag mong bitawan

Isiniksik ko ang sarili ko sa may gilid, ginawang unan ang kanan kong kamay. Pinagmasdan ko ang pag bagsak ng mga ulan galing sa kalangitan

"This feeling. " bulong ko sa sarili ko

Hindi mapigil ang tibok ng aking puso
Sa tuwing ako'y nakatingin sa'yo
Maaari bang huwag kang humiwalay
Dahil sandali na lang

Ang malamig at maulan na panahon, ang pakikinig sa mga senti songs at ang bigat na nararamdaman ko ngayon.

Lahat na iyon ay nag sama-sama.

Darating din ang gabing walang pipigil sa 'tin
Kung hindi ngayon, aasa bang maibabalik ang kahapon?
Kahit sandali, palayain ang pusong 'di mapigil
Sana'y tayong dal'wa
Sa huling pagkakataon
Na ika'y magiging akin

Parang patama pa ang kanta para saakin.
Muli 'kong naisip ang nangyari sa nakaraan.

Hindi matigil ang gulo sa aking isip
At para bang walang kasing sakit
Alaala mong hindi ko malimutan
Oras lang ang may alam

Kung darating din ang gabing walang pipigil sa 'tin
Kung hindi ngayon, aasa bang maibabalik ang kahapon?

"Let me have him, Auby. You know how much I wanted him." She was kneeling infront me, She was crying and begging.

"Alam mo kung gaano ko siya kamahal, Auby. Please hayaan mo na lang ako. Please. "

Pinunasan ko ang luhang tumutulo saaking mga mata. "You lied to him. " diretso 'kong wika sakanya

"Because that's the only way for us to be close and to know each other, Auby. Please. I'm begging you. " niyakap niya ang aking mga tuhod

Pati ako ay napahugolgol na rin "Ako ang nauna eh. Bakit? Bakit mo iyon nagawa, You were my bestfriend. Ikaw ang nakakaalam sa lahat! Pinagkatiwalaan kita pero bakit? "

Kahit sandali, palayain ang pusong 'di mapigil
Sana'y tayong dal'wa
Sa huling pagkakataon
Na hindi na para sa 'tin

She look straightly my face "Because I love him, Auby. Mahal na mahal ko siya. " wika nito

I wiped my tears again, this is so painful. "Mahal ko rin siya, pero bakit ikaw ang pinili niya? Bakit hindi ako? Bakit hindi ako! Ako ang mas nauna! Pero bakit hindi ako!? "

Itinulak ko siya "Auby.. "

At sa bawat minuto, ako'y 'di natuto
Ipilit mang iba, ako'y maghihintay sa'yo
Ikaw ang aking kapiling sa huling sandali
Kasalanan ba kung puso natin ang magwawagi?

"He promised me pero bakit sa iba nya ginagawa ang pinangako niya sakin?" napaupo na rin ako sa sahig.

"Bakit sayo niya pa tinupad lahat ng pangako niya na dapat para saakin?"

Kahit sandali, palayain ang pusong 'di mapigil
Sana'y tayong dal'wa
Sa huling pagkakataon
Na hindi na para sa 'tin

"Bakit sayo pa na kaibigan ko?"

Kahit sandali, patawarin ang pusong 'di tumigil
Para sa'ting dal'wa
Ang maling pagkakataon
Na ika'y magiging akin

Napahawak ako bigla saaking dibdib.
Patagong pinunasan ang luhang namuo sa ibaba ng aking mga mata.

It was really a wrong time for the both of us and I'm still scared.

He was never mine, thou.

And here I am, still waiting for him.

He will always be worth the risk.