ဂ်ာမနီကုိသြားၿပီးျပန္လာေတာ့ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးကသူ႔ရုံးခန္းလာဖုိ႔ေခၚတာမုိ႔ရုံးခန္းကုိေရာက္သြားေတာ့
"kim jongin ေနာ္"
"ဟုတ္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္ပါဆရာႀကီး"
"ဟုိ ဂ်ာမနီက အစီရင္ခံစာပုိ႔လာတယ္ မင္းသူတုိ႔ဆီမွာေက်ာင္းလာတတ္လုိ႔ရတဲ့အေၾကာင္းၾကားလာတယ္"
"အာ ကြၽန္ေတာ္ ျငင္းခဲ့လုိက္ၿပီး ဆရာႀကီး"
"ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ပညာသင္မသြားခ်င္လုိ႔လား"
"ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာႀကီး ကြၽန္ေတာ္မိသားစုနဲ႔ အိမ္မွာဘဲေနခ်င္လုိ႔ုုပါ တျခားေက်ာင္းသားေတြေ႐ြးဖုိ႔ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းဆုိခဲ့ပါတယ္ၾကည့္ရတာ သူတုိ႔စာထပ္ပုိ႔မယ္ထင္တယ္"
"မင္းက အခြင့္အေရးေကာင္းကုိလက္လြတ္ခဲ့တာဘဲ"
"ဟုတ္ပါတယ္ ဒါေပမဲ့ မိသားစုဆီမွာဘဲေနခ်င္လုိ႔ပါ"
"ဟုတ္ပါၿပီး ဒါဆုိ သြားလုိ႔ရၿပီး ဆရာအလုပ္နည္းနည္းမ်ားလုိ႔"
"ဟုတ္ကဲ့ ခြင့္ျပဳပါဦး"
ထြက္သြားတဲ့ေက်ာင္းသားေလးကုိေငးေနတုန္ဗီဒုိအကြယ္မွာရပ္ေနတဲ့ေဟမီက ထြက္လာကာ
"ေလးေလး ကလည္း ဘာလုိ႔သြားေအာင္မေျပာတာလဲ"
"မင္းလည္းေတြ႕တာဘဲေလ သူကလက္လြတ္စပယ္ထိလုိ႔ရတဲ့လူမဟုတ္ဘူးေလ သတိထားရမဲ့လူ ဟုိကိစၥမွတ္မိတယ္မဟုတ္လား ေဟမီ သမီးလည္းကုိယ့္ဘာသာေနပါ့လား"
"သမီး က လုိခ်င္တာ ရေအာင္ယူတတ္မွန္း ေလးေလးသိသားဘဲ သမီး ကုိကုိ ကုိသေဘာက်တယ္အဲေတာ့ ကုိကုိအနားကအဲဒီေကာင္ေလးကုိတြန္းထုတ္ခ်င္တယ္"
"ခက္ေတာ့တာဘဲ ေဟမီရယ္ "
"ဘာကုိလဲ ေလးေလး"
"sehun နဲ႔ အဲဒီေကာင္ေလးက တရားဝင္ခ်စ္သူဆုိၿပီးမျဖစ္ေသးေပမဲ့ မိဘေတြက သေဘာတူၿပီးသား"
"ဘယ္လုိေလးေလး သူေဌး oh တုိ႔က သေဘာတူတယ္ဟုတ္လား ေယာက်္ားခ်င္းႀကီးကုိေလ"
"ဟုတ္တယ္ အဲဒါေၾကာင့္ေလးေလးေျပာေနတာ သမီးရပ္လုိ႔"
"မဟုတ္ဘူး ေလးေလး သမီးရေအာင္ၾကဳိးစားမယ္"
"သမီး ေလးေလး က အားမေပးဘူးေနာ္ ေဒါက္တာSehun ကလူေကာင္းသူေကာင္းေလးမုိ႔သမီးနဲ႔သေဘာတူတယ္ဆုိရင္ေတာင္မွ အခုလုိေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ျပဳိင္လုတာေတာ့ေလးေလးခြင့္မျပဳဘူးေနာ္ ေဟမီ မဟုတ္တာေတြမေတြးနဲ႔"
ဦးေလးျဖစ္တဲ့ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးရဲ႕စကားကုိမၾကားသလုိလုပ္ကာရုံးခန္းထဲကျပန္ထြက္လာလုိက္သည္။ဟုိေကာင္ေလးကုိဘယ္လုိလုပ္မရလဲ သူသာမရွိရင္ ကုိကုိ ငါ့အပုိင္ဘဲလုိ႔ေတြးေနမိသည္။ေတြးရင္လမ္းေလ်ာက္ေနတုန္း
YOU ARE READING
ႏွလုံးသားျဖင့္ ဆုံးျဖတ္ထားေသာ
Fanfictionမင္း ရဲ႕ အျပဳံးေတြ အတြက္ ငါ နွလုံးသားနဲ႔ဆုံးျဖတ္ထားေပးတာမုိ႔ ေနာင္တ မရွိရေစရဘူးလုိ႔ကုိယ္ အာမခံတယ္ baby
