WAITING FOR YOU

FEAR

Bella's POV

It's too early, ang aga naming umalis from school papunta dito sa recreational park. Lahat ng students excited kasi 2 days silang malalayo sa mga magulang nila. While ako kasama ko padin si Dad doon, kainis maging anak ng principal. Nag tatayo na kami nila Mae ng tent ng biglang nilapitan ako ni Caren "Girl, katabi natin yung tent nila Jen." She whispered. "And? Maganda naman kasi tong place nato." I replied. Pero worried din ako na baka galit saakin si Jen, lalo na halos buong class siya ang gusto para kay Dylan.

Tapos na namin itayo yung tent, nilagay na din namin yung mga gamit namin sa loob. Actually dalawa yung tent na dala namin so itatayo pa namin yung isa kasi ang ginagawa namin lahat ng mga gamit sa unang tent, sa pangalawa naman dun kami matutulog. Pero sa totoo lang halos hindi naman natutulog mga students pag team building. Papunta
kami ni Mae sa canteen para bumili ng madaming tubig kasi ayaw na namin bumalik balik, nag ambagan kaming mag kakaibigan pero syempre mas madaming ambag si Zara hahahaha. Hinihintay nalang namin yung sukli namin ng biglang dumating sila Dylan at Fifth. Tapos bigla kaming kinausap.

"Woah! Daming tubig ah!" (Sigaw ni Fifth)
"Ang OA mo Fifth, tubig lang yan." (Sagot ni Mae)

Habang nag lolokohan si Fifth at Mae nakatingin lang saakin si Dylan, hindi ko alam kung mag sasalita siya o hindi. I can see na he's worried kung paano niya sasabihin kay Jen, pero mas maganda pag sabihin na niya kesa naman mas tumagal mas sumakit. Hindi ko alam kung okay padin si Jen saakin pag sinabi na ni Dylan yunf totoo.

"Are you okay?" (Tanong ni Dylan)
"Oo naman."
"Good. Sasabihin ko na pala kay Jen mamaya."
"Sana maging okay yung pag uusap niyo."
"Sana nga." (He smiled)

Nakuha na ni Mae yung sukli kaya nag paalam na kami sakanila, mag kahiwalay kasi ang place ng boys sa girls pero pag may games mag kakasama lahat.
Hindi ko gets na bakit pati sa team building namin may basketball, sigurado ako na pinilit ng mga boys si Dad para makapag laro sila. Bigla akong hinila ni Caren pababa tapos sumisilip lang kami sa tent nila Jen "Ang effort niya Bella." Sabi ni Caren. "Oo nga ready talaga siya para icheer si Dylan." Sagot ko.
Actually wala lang naman saakin yun, I admire how creative she is para lang mapakita kay Dylan yung support niya. Hindi ko naman sinasarili si Dylan and besides hindi naman kami, so he is free to choose kung sino ang mamahalin niya.

*Pito ng Referee*

Hindi kami nanood ng laro, hindi dahil bitter ako pero dahil mas masarap humiga sa lilim ng mga puno. Syempre hindi mawawala yung pag tatanong nila saakin kung anong ngyari sa library. Ayoko sanang sagutin pero mga kaibigan ko naman sila.

"So anong sinabi ni Dylan?." (Tanong ni Mae)
"Umamin siya na gusto niya din ako, and kinausap niya na si Dad kung pwede daw siya mag hintay saakin." (Sagot ko)
"Pumayag daw si Sir?" (Tanong ni Zara)
"Oo daw pumayag siya." (Sagot ko)

So yun nag tilian sila, bakit parang mas kinikilig pa mga kaibigan ko kesa saakin? Hindi ko pala na kwento sakanila na kakausapin palang ngayon ni Dylan si Jen. Sana makausap na niya. Pumunta sa canteen sila Zara, Mae at Caren. So naiwan kaming dalawa ni Annie.

"Alam na ba ni Jen?" (Tanong ni Annie)
"Hindi pa."
"Kailan sasabihin ni Dylan?"
"Ngayon."
"Sana maging okay, pero kung sa tingin mo na galit silang lahat sayo dahil ikaw ang pinili, andito lang kami." (Ang bait talaga ng mga kaibigan ko)
"Thanks Annie." (I smiled)
"You're always welcome."

Tapos na yung game and they won, papalapit si Dylan saakin pero hindi ko siya pinansin. I think
mas maganda kung sabihin niya muna kay Jen yung nararamdaman niya, ayokong maging masaya na kasama ko si Dylan kung nasasaktan naman si Jen kasi hindi pa niya alam yung totoo. Tinanong ako ni Dylan kung nag lunch na ba ako pero hindi ko siya pinansin. Kailangan niya muna kausapin si Jen.

Nag ayos uli sila Annie ng parang higaan namin sa may tabi ng mga puno. Tamang kwentuhan lang while eating our favorite snacks, nang biglang nag nag salita si Mae.

"Diba si Dad mo yun? Bakit kasama niya si Dylan?"
"Baka may tinanong lang." (Sagot ko)
"Baka naman nag uusap tungkol sainyo?." (Tumatawang sinabi ni Mae)
"Hindi naman siguro. Ang bata pa nila." (Sagot ni Annie)
"Hayaan niyo na baka about sa school lang."

Hindi ko alam kung bakit sila nag uusap ni Dad, pero parang nag tatawanan naman sila. Pinapanood ko lang sila, tapos biglang nakita ko na papunta sa direction namin si Dylan, naka ngiti siya ang weird bakit kaya? Habang nag lalakad siya papunta sa pwesto namin biglang sumigaw si Caren.

"Si future asawa ni Bella!" (Habang tumatawa siya)
"Baliw! Baka may makarinig sayo." (Sabi ni Zara)

Tama si Zara, may nakarinig nga at si Jen yun. Isabelle and Pat approached me, sinabi nila na nasaktan si Jen sa narinig niya. Friends din kasi ni Jen sila Isabelle at Pat, and I understand na iniisip lang nila yung nararamdaman ni Jen and ako din naman. I want to give her time para mag isip kaya hindi ko muna siya kinausap, masyadong mabilis yung pangyayari na kahit ako naguguluhan na.
Umalis si Dylan hindi ko alam kung saan siya pumunta. Sana makausap na niya talaga si Jen.

Madaming ngyari sa team building, pero hindi din naman ako gaanong nag enjoy. Iniisip ko kasi yung nararamdaman ngayon ni Jen, kung okay lang ba siya. Hindi ko padin kinakausap si Dylan kahit na gustong gusto ko na. Nag liligpit na ang lahat, it's time to go back home. And may 2 weeks na binigay ang school for us to have a break, sobrang saya ng mga students, pero wala lang saakin.

Sa 2 weeks na yun si Jen lang ang inisip ko, at kung ano yung mga sasabihin ng mga classmates ko saakin, kasi si Jen naman talaga ang gusto nila para kay Dylan. I prayed na maging okay na ang lahat pag balik namin sa school. Gusto ko lang na maging okay na ang lahat. Palagi akong nakaka receive ng chat from Dylan, palagi niyang sinasabi na wala akong kasalanan and fault niya kasi hindi niya na clear kay Jen. Pero hindi ko alam kung wala nga ba akong kasalanan, kasi may choice naman ako na hindi nalang pansinin yung nararamdaman ko kay Dylan para maging masaya sila ni Jen. *Ting* Nag chat saakin si Mae.

"Bella okay ka lang ba?" (Tanong ni Mae)
"Oo naman."
"Alam ko na sinisisi mo sarili mo ngayon kasi nasaktan si Jen. Pero gusto ko lang na malaman mo na hindi mo naman kasalanan na ikaw yung pinili. Don't be so hard on yourself, you should learn that you can't please everyone. Kung iba na tingin nila sayo, well kami alam namin kung anong pinag dadaanan mo. We understand how hard your situation is right now, andito lang kami."
"You're making me cry more Mae."
"Sorry, yan kasi yung totoo."
"Thank you."
"You're always welcome."

I hope bukas maayos na lahat, kailangan ko na kausapin si Jen and sana nakausap na din ni Dylan si Jen by now. I pray na everything will be alright.

Bukas.