미안해/ SORRY ~~TaeKook ✔

🌹14🥀

Canlarım her gün bölüm atmaya çalışıyorum ve atıyorum lütfen önceki bölümü okuduğunuzdan emin olun. Çok ayarsızlık var okunmalarda.

Yorum yapan ve beğenen herkese çok teşekkür ederim☺️

Bu bölümde de sizlerden yorum isteyeceğim. Lütfen beni yorumsuz bırakmayın.

Hmm bu bölümdede biraz Taehyung'un duygularından mahsetmek istiyorum.

Ve peçeteleri hazırlayın ağlıcaz biraz. Ben ağladım valla.

İyi okumalar 💜

"Be-Bebeğim" demişti. Hala baygındı. Çok korkuyordum. Bebeğimin gitmesinden çok çok fazla korkuyordum. Sorumlusu kimdi bilmiyorum ama onu öldürecektim. Yemin olsun o kişiyi bulunca öldüreceğim.

Bayıldığında çok korktum. Bebek için mi yoksa onun için mi bilmiyorum ama korktuğumu biliyorum. Hemen odaya getirmiştik fakat zehirlendiğini öğrenmek geç olmadı. Saatlerdir yatıyordu bazen bebeğim diyordu. Bense başında oturmuş onu izliyordum. Bebeği hissetmek için elim hep karnındaydı ama onu hissetmiyordum, hissedemiyordum.

Çok küçük olduğu için ya. Yani ben kendimi bu şekilde avutuyorum. Herkes odada Jungkook'un uyanmasını bekliyor. Kral ve Kraliçe bile.

He Ran yanımdaydı fakat onu düşünemiyordum bile. Yaralarıda beterdi ama şu anlık  bebeğim daha önemli benim için. Kolumu tutan elle başımı sağa çevirdim. He Ran'dı

"Taehyung ~ Hadi odamıza çıkalım."

"He Ran ben bebeğim-"

"O senin bebeğin mi acaba? Daha dün evlendiniz ve beraber olma-"

"Kes sesini! Ne biliyorsunda konuşuyorsun sen he!" diye Jin araya girmişti. Haklıydı da. Biz beraber olmuştuk ve o bebek benimdi.

Asla ondan şüphelenemem onu daha tanımadan önce alfasından başka biriyle olmayacağını söylemişti. Bunu söyleyen insan asla yapmaz. Bu konuda
Jungkook'a güveniyorum ama başka konuda güvenemiyorum.

Neden kendinin satılacağını bile bile kabul etti ki beni. Neden? Onu sevmeyeceğimi çok iyi biliyordu. "Hamileyse bile gerçek mi? İlk seferde de hamile kalmış olamaz ya" demişti. Klasik annem başlamıştı işte iğneliyeci laflarına. "Evet kraliçem. Belkide yalan attı. Hem hamile olsa neden Taehyung'a söy-"

"Kapa çeneni! Susun! Birşey bilmeden konuşuyorsunuz! Ben omegaya güveniyorum! Siz bu işe burnunuzu sokmayın. Bu yü-"

"Bebeğim. Bırakma bizi, lütfen lütfen gitme. Hayır, hayır, bebeğim gitme gel bana geri. Bebeğim!" diye çığlık atarak gözlerini açtı ve ayağa kalktı.

Öyle derin nefes alıp veriyordu ki. "Jungkook" dememle hemen sıkıca sarıldı. Ne oluyordu? Birşey mi olmuştu? Ağlamasına izin verdim. Uzun süre göğüsümde ağladı. Sonra hıçkırıkları durdu ve benden ayrıldı.

"Tae-Taehyung bebeğimiz, bebeğimiz öldü Taehyung. Bebeğimizi kaybettik!" diyip tekrar ağlamaya başlamıştı. Ne yani gerçekten ölmüş müydü? Daha küçücük yeni oluşmuş bir bebek ölmüş müydü?

Bu nasıl bir dikkatsizlik! Bu nasıl bir sorumluluk. Dikkat etmediği için bebeğim ölmüştü.

-Yazar-

Taehyung yıkılmış bir şekilde durdu. Jungkook tekrar başını omzuna koyduğunda Taehyung onu itti. Nasıl hamileyken dikkat etmezki bir insan diye düşündü. Bütün suçu Jungkook'a yıkmıştı şu an.

Ne olduğunu anlamayan Jungkook hemen göz yaşlarını silerek etrafa baktı. He Ran, Kral, Kraliçe, Namjoon, SeokJin, Jimin ve annesi ile babası vardı odada.