Jongin ve Chanyeol, dört tane tıpkı onlar gibi gençlerin oturduğu bir masaya doğru yürüdüler. Chanyeol Jongin'in bahsettiği arkadaşlarını tanımıyordu, okulda onları görmüştü, hatta bazılarıyla aynı derse bile giriyordu ancak isimlerini bilmiyordu.
Esmer olan gülümseyerek masaya oturduğunda Chanyeol da onun yanına oturdu.
''Günaydın,'' dedi Jongin gülümsemeye devam ederek, ''İlk önce sizi Chanyeol'la tanıştırayım, onunla daha önce hiç tanışmamıştınız sanırım.''
Gençlerden siyah saçlı ve beyaz tenli olan biri Chanyeol'a dikkatle bakıyordu, bu uzun olanın da gözünden kaçmamıştı. Ona bakan çocuğa doğru gözlerini yönelttiğinde, diğeri kafasını eğdi ve yemek yiyormuş gibi yaptı.
Bu garipti.
''Önce Yifan'la tanış,'' dedi Jongin Chanyeol'a ve karşısındaki sarışın, tıpkı Chanyeol gibi uzun olan bir çocuğa, ''Yifan; Chanyeol, Chanyeol; Yifan.''
Chanyeol cilt temasından pek hoşlanmazdı ancak bir seferliğine buna boyun eğdi ve Yifan'ın uzatmış olduğu elini tutup sıktı.
''Bu, Kyungsoo,'' dedi Jongin, ufak tefek, soluk tenli ve Pororo gibi kocaman gözleri olan çocuğu göstererek, Chanyeol nazikçe başını eğdi ve onunla da tokalaştı.
''Ve, L-Luhan.'' Arkadaşı sarışın, Kyungsoo'dan da minik, bebek yüzlü ve sevimli bir çocuğu işaret ettiğinde gülümsedi Chanyeol. Jongin'in bu çocuğa karşı boş olmadığı apaçık belliydi ve görünen o ki, Luhan da ona karşı boş değildi.
(Y/N: kayihan forevır)
''Tanıştığımıza s-sevindim, Chanyeol-shi,'' dedi Luhan şirin bir şekilde gülümseyerek. Chanyeol normalde insanları pek sevmezdi ama Luhan'dan gerçekten hoşlanmıştı.
''Ben de,'' dedi ona katılarak ve gülümseyerek.
Jongin de gülümsedi ve kafasını Luhan'dan çevirip, demin Chanyeol'a dik dik bakan o siyah saçlı çocuğa yöneldi.
''Ve, son olarak Baekhyun,'' dedi Jongin. ''Chanyeol; Baekhyun, Baekhyun; Chanyeol.''
Baekhyun'un da tıpkı Luhan gibi sevimli, pürüzsüz ve beyaz bir yüzü vardı, küçük dudakları ve ipeksi siyah saçları onu daha da güzel yapıyordu. Ancak Chanyeol'a yönelttiği dik, dobra ve garip bakışlardan hoşlanmamıştı dev olan. Nedenini anlamamıştı, bu yüzden pek fazla üstünde durmadı.
Birkaç dakika sonra yemeğe başladılar. Diğerleri birbirleriyle konuşurken Chanyeol kendini rahatsız hissediyordu. Çünkü ne zaman kafasını kaldırsa, Baekhyun'un gözlerini üstünde hissedebiliyordu. Nedenini gerçekten anlayamamıştı.
''Hey,'' dedi Jongin diğerlerine, buzlu çayından bir yudum alırken. Bu gençlerin ilgisini dağıttı ve hepsi bakışlarını ona yönlendirdi, ''Akşam Han Nehri'nin oralarda bir bisiklet turu mu yapsak diyorum...''
Jongin'in söylediği şeyle diğerlerinin gözleri kocaman olmuştu, Chanyeol neden böyle bir tepki verdiklerini anlayamamıştı.
''Olmaz,'' dedi Yifan gergin bir sesle.
'' Neden?'' diye sordu Jongin kaşlarını çatarak.
Yifan yutkundu ve derin bir nefes aldı. ''Annemin buna izin vereceğini sanmıyorum.''
Bunu duyan Jongin kahkaha atmaya başladı, ''Hadi ama Yifan, 23 yaşında olduğunu sanıyordum.''
''Jongin,'' dedi Yifan ciddi bir ifadeyle, ''Gidemeyiz. Han Nehri dışında bir yer olabilir.''
Chanyeol onların neden bahsettiğini anlamıyordu, bu yüzden sustu ve onları dinlemeye devam etti.
''Neden Han olamazmış?'' diye sordu esmer olan diğerlerine.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bombshell
Fanfictionİnsanların sandığı gibi bir ölüm makinesi değilim ben. Psikopat bir kişiliğim de yok. Bana dikkatle bakarsanız, çok önemli bir şey fark edeceksiniz. Ben sizim, siz de bensiniz.
