''Buranın sushisi gerçekten güzelmiş,'' dedi Haruka sevimli bir şekilde gülümseyerek.
Chanyeol sırıttı. ''Evet, öyle.''
Akşam olmuştu ve Chanyeol genç kızla beraber bahsi geçen restorana gelmişti. Etrafta boğucu bir hava ve sıkıcı bir müzik olmasına rağmen yalnızca bekliyordu. Az kalmıştı, yalnızca bir saat.
Bir saat sonra karşısındaki orospudan kurtulacaktı nasıl olsa.
*
Chanyeol kızı Han Nehri'ne getirmek için ikna ettiğinde bir saatin bitmesine yalnızca 5 dakika vardı.
Bankın üstünde oturan kız utangaç bir şekilde ona bakarken gülümsüyordu. Chanyeol da yüzüne sahte bir gülümseme yapıştırıp ona baktı.
Kız restoranda tuvaletteyken çantasından telefonunu çıkarıp bütün konuşma ve arama geçmişlerini sildi, yedekleme konuşmalarını da temizledikten sonra telefonun üstünü hafifçe alkollü mendille sildi, ardından yerine geri koymuştu.
Her şey umduğu gibi gidiyordu.
*
Onu öpmeye çalıştığını zanneden zavallı kıza mendil koklatarak -ya bayıltmak için kullanılan o şey işte fadskjsadofasıodgpasdgjkasd adını bilmiyom amonyak mıydı emin değilim nys .d - bayıltmıştı Chanyeol. Hafif vücudunu ormanın derinliklerine sürükledikten sonra boğazını kesmek kesinlikle sorun olmamıştı.
''Bu kaltağın önde gideni olduğun için,'' dedi Chanyeol kahkaha atıp bıçağı kızın karnına saplarken. Bunu ilk defa yapıyordu ve gerçekten çok eğlenceliydi.
''Bu... Bir neden bulamadım ama yine de bıçaklayacağım seni,'' diye mırıldandı ve kızın ölü bedenine bir kez daha sapladı. Bu işleme üç kez falan devam etmişti.
Derin bir nefes alarak ayağa kalktı ve o an bir hışırtı duydu.
Kanı resmen donmuştu Chanyeol'ün.
Kafasını kaldırınca, karşıdaki ağacın arkasında bir gölge gördü.
Orda biri vardı.
*
Chanyeol, vücudunun tümüne yayılan soğukluğu şimdiden hissedebiliyordu. Boğucu ve can yakıcı bir soğukluktu bu, beynini tehdit ediyor gibiydi.
Biri onu görmüştü. Biri Bombshell'i görmüştü.
Ve bu hiç de zor olmamıştı.
Chanyeol yerde kanlar içinde yatan cesedin ölü koluna basarak toprakta ilerledi, elindeki keskin bıçak ay ışığında parlıyordu. Bordo rengi kan ucundan akarken Chanyeol gözlerini hafifçe kısarak ağacın arkasına sığınmış kişinin yüzünü daha net görebilmeye çalıştı.
Ufak tefek bir vücudu ve ipeksi, siyah saçları vardı bu kişinin. Erkekti ve köpek suratına benzeyen bir yüz hattı bulunuyordu.
Chanyeol bu yüzü tanıyordu.
''Ben Bombshell'i yakalayan kişi olacağım! Hepiniz göreceksiniz!''
Baekhyun'du bu kişi, Jongin'in sıra arkadaşı.
Chanyeol'ün yüzündeki psikopatça gülümseme gittikçe genişlerken Baekhyun kuş gibi titrediğini hissedebiliyordu. Korkuyor muydu? Hayır. Korkudan ziyade, bambaşka bir duyguydu bu. Zafer, tutku, psikopatlık. Anlayamamıştı.
Chanyeol aradaki 3 metre uzaklıktan bile fark edebiliyordu Baekhyun'un gerginliğini.
Elini nazik bir şekilde kaldırıp, Haruka'nın melez kanıyla kaplanmış bıçağı Baekhyun'a yöneltti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bombshell
Fanfictionİnsanların sandığı gibi bir ölüm makinesi değilim ben. Psikopat bir kişiliğim de yok. Bana dikkatle bakarsanız, çok önemli bir şey fark edeceksiniz. Ben sizim, siz de bensiniz.
