"Aşkilotokoloşkom affet şu salağı artık n'olur!"
"Emir kafana şu elimdeki ütüyü bi' basarım görürsün ne olacağını!"
Geldiğimden beri evi toparlıyordum. Evi öyle bi dağıtmışlardı ki. Eh tabii ilk geldiğimde dayak yemişlerdi benden. Hak ettiler, beni ilgilendirmez.
"Aaa! Yenge yeter ya. Affet işte."
Kayra'ya elimdeki ütü ile yaklaştım. Çünkü sınırlarımı zorlayıp duruyordu.
"Ne dedin Kayra'cığım benim!"
"Ben kaçsam iyi olacak. Emir tutsana yengeyi ya!" deyip kaçmaya yeltendi. Emir'e kaş göz hareketleriyle tutmasını işaret ettim. Sırıtıp yanına yaklaştı ve Kayra'yı yakaladı.
"Ya yenge tamam özür dilerim dur!"
"Ya dursana götüm yanacak!"
"Lan durun durun!"
En sonunda sinirle Emir'in kafasına yumruk attı ve kaçtı. Ütüyü, ütü masasına bırakıp Emir'in yanına gittim. O Kayra ölüm antlaşmasını imzalamıştı şimdiden.
"İyi misin Emir?" dedim ve sarıldım. Tam o sırada beni sırtına aldı ve Kayra'ya seslendi.
"Yengen kapana kısıldı. Sen hazır mısın reis!?"
Emir seslendikten birkaç saniye sonra kapı çaldı. Kayra ilk kapıyı açtı sonra bakmadan bize koştu.
"Lan ne yapıyorsunuz kuzenime!"
Uzay'dı gelen. Benim biricik kuzenim, kurtarıcım!
Tam ağzımı açacaktım ama Emir beni koltuğa atıp Kayra'nın yanına kaçtı.
"Ah! Gerizekalı!" canım acımıştı.
"Uzay bunlar beni öldürmeye çalışıyor!"
"Lan ütü masası yanıyor! Hay senin yapacağın işe ben Minel!"
Kayra'nın bağırmasıyla ütü masasına baktım ve evet masa yanıyordu. Onunla birlikte de Kayra'nın gömleği de yanıyordu.
"Lan gömleğim gitti. Ya Minel ne biçim insansın sen!"
Çünkü o gömlek en sevdiği gömleğiydi.
Emir yanıma geldi, kolunu omzuna attı. Tam konuşacaktı ki ağzını kapatıp kolunu omzumdan indirdim.
"Yallah Kayra'nın yanına!" bunu diyen Uzay'dı. Uzaya sokulup bekledim.
"Kayra valla ben bi' şey yapmadım." dedim ve Uzay'a baktım.
"Aynen bende." dedi Emir de.
"Ben yeni geldim zaten." dedi Uzay da.
"Aynen aynen ben yapmadım, Emir yapmadı, Minel sen hiç yapmadın, Uzay'ı geçiyorum. Ee kim yaptı o zaman?"
"Ütünün canı sıkılmıştır, o yapmıştır belki." dedi Uzay.
Kayra'nın anında değişen sinirli ifadesinin tek sebebi kavga edecek olmalarıydı.
"YETEER!" diye bağırdım.
"Ben yaptım, Emir'in canı yandı diye bırakıp koştum. Alırız sana da yenisini Kayra. Susun artık!" sinirle soludum ve telefonumu alıp evden çıktım.
Umrumda değildi. Saçma sapan şeyler için kavga edeceklerse bensiz olmalıydı bu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
minel vera|texting
Short Storytexting, tamamlandı. Mirza: Seni çok seviyorum Minel. Mirza: O şerefsizin sevmediği kadar çok seviyorum. Mirza: O piçin yaraladığı her yeri ben iyileştireceğim.. Mirza: Söz veriyorum sana güzelim. --- ithaf; yarası kapanmayanlara.
