Tertemiz bir defterin ilk kelimelerinde henüz hikayen. Sen nefes aldıkça ekleniyor kelimeler. Yarı açık yarı kapalı bakan gözlerin aralandıkça ay ışığının güzelliğini görüyor sanki insan,parıltısında. Bembeyaz,berrak, pürüzsüz teninle bir meleği andırıyorsun adeta. Yeni doğan her bebek gibi cennetten gelen bir armağansın sanki. O kadar güzelsin ki güzelliğini sana tarif edebilmem imkansız. Dünyanın en güzel kokusunu sende duyuyor insan içine çektikçe. Dudağının kenarının hafif kıvrılışıyla duyulan ağlama sesin,masumiyete eşlik eden bir senfoni gibi geliyor kulağa. Seni umutla,sabırla bekleyen annen ve baban hemen yanı başında. Eşsiz güzelliğine kitlenmiş gibi alamıyorlar gözlerini senden. O kadar temizsin ki o kadar olur; dokunmaya kıyamıyor insan kirletirim korkusuyla. Keşke zaman da hiç dokunmasa sana. Zaman geçer,zaman büyütür,zaman kirletir çocuk. Bundandır sana baktıkça zamana artan kinim. Anlıyor musun ? Hayır anlamıyorsun çocuk. Büyüyeceksin. Kirleneceksin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dinle Çocuk
Non-FictionBir çocuğun tüm duyguları,beni dinlemeyip büyürken yaşayarak öğrenişinin hikayesi..
