Bodyguard | JenniexLisa

~Part 16~

Bu sefer kafamı falan kopartmazsam bundan sonraki bölüm 2 ay sonra gelmez

Jennie

Eve geldiğimizde hızlıca arabadan indim ve arkamdan bana garip bir şekilde bakan Lisa'yı umursamadan güvenliğin yanına gittim. Güvenliğin büyük ihtimalle neredeyse kan kırmızısına dönmüş yanaklarıma anlam veremediğine emindim, ama çenesini kapalı tutmak ve arkamdan gelen Lisa'yı durdurmak zorundaydı. Lisa yanımıza geldiğinde konuşmak için ağzını açtı, ondan daha hızlı davranıp tekrardan güvenliğe döndüm ve avazım çıktığı kadar bağırarak konuşmaya başladım.

- Bu sapığı sakın evime sokayım deme. Eğer eve girerse işinden olursun, anladın mı beni?

Güvenlik büyük bir korku ile başını salladı. Kızarmakta olan yanaklarımı gizleyerek eve yöneldiğimde kolumu tutan bir el yüzünden duraksadım. Lisa kendini gülmemek için zor tutuyordu ve kafası da karışmış gibi gözüküyordu.

- Sapık mı? En son hatırladığım kadarıyla bana karşılık verdin, geri çekilmeye çalıştığımda beni kendine yapıştırıcıyla yapıştırmadığın kaldı ve ayrıldığımızda yaptığımı tekrarladın.

Yanımızda güvenliğin olduğunu bildiğim için daha çok kızardım ve Lisa'yı ittirerek tekrardan güvenliğe döndüm.

- İçeriye girmeye çalışırsa polisi ara, bu bir emirdir.

Kafasıyla onayladı ve Lisa'ya soğuk ama gergin bir bakış attı. Lisa sinirli bir şekilde gülümsediğinde yutkundum. Onu bu kadar kolay affedeceğimi düşünmüyordu herhalde. İçeriye girmeden önce ona döndüm ve en korkutucu ifademle baktım.

- Sen.

- Ben?

- Şu karşıdaki ağacın orada bekleyeceksin, sabah seni orada görmezsem kovulursun.

- Ama yağmur yağacak, ıslanırım sonra. Islanmamı ve hasta olmamı mı istiyorsun?

- Ne dediysem onu yapacaksın, yoksa başkasını mı talep etmemi istiyorsun?

Kafasını sağa sola hızlıca salladığında gülümsedim ve kaçarcasına içeriye girdim. Odama girdiğimde kendimi yatağa bırakarak o anı düşünmeye başladım. Aklıma geldikçe ergen kızlar gibi kızardığım için başka bir şeyler hakkında düşünmeye çalıştım.

Gerçekten dediği gibi yağmur yağacak mıydı?

Lisa

Pekâlâ, bu kesinlikle son noktaydı ve beni delirtmeyi başarmıştı.

Ağacın dibine oturduğumda yüzümü buruşturdum ve kollarını bağlamış bir şekilde beni izleyen güvenliğe kızgın bir bakış attım. Bu gece ıslanan ve büyük ihtimalle hasta olacak olan o olmadığı için kendi özel hissediyor olmalıydı. Jennie'nin beni affettiği gün, bu güvenlik başta olmak üzere, Jennie'ye yemekmiş gibi bakan herkesle görüşecektim. Sonuçta herkes yerini bilmeliydi.

- Lisa?

Duyduğum ses ile sola döndüm ve şaşkın bir şekilde bakan Rose ve Jisoo ile karşılaştım. Yeterince kötü bir durumda göründüğüm yüzlerindeki ifadeden belli oluyordu.

- Sormakla uğraşmayın bile, tamamen Jennie'nin çocukluğu yüzünden buradayım.

Rose yavaşça yanıma oturdu ve Jisoo'ya eve gitmesi için işaret verdi. Jisoo yavaş yavaş gözden kaybolurken, Rose başını omzuma koydu ve derin bir nefes aldı.

- Bu sefer ne oldu?

- Onu öptüğüm için bana herkesin ortasında sapık dedi.