BİR PİZZANIN YEDİ DİLİMİ

-26-

Eğer yukarıdaki ^^ şarkıyı açarsanız eminim ki daha iyi olur ben bu şarkıyla yazdım çünkü bu bölüm şu ana kadar en üzüldüğüm bölüm bu oldu...

Elifin anlatımıyla

Silah sesi geldikten sonra duygu semih diye bağırarak koşmaya başladı bizde koşmaya başladık içeri girdiğimizde donatılmıştık semih yerde yatıyordu ve karnında kanlar vardı biz o an şokla kapıda kalakaldık içeriye giremedik duygu hemen gidip semihin yanına yere oturdu o an herkes ağlıyordu. Duygu semihin kafasını tutup kucağına aldı ve sen ölmiceksin bana söz verdin dedi herkes o sırada onlara bakıyordu hemen ambulans çağırdık ve hep birlikte hastane ye gittik duygu ambulansla gitmişti.

Duygunun anlatımıyla

O ölemezdi bana söz vermişti beni bırakmazdı yapamazdı bunu bana izin vermezdim ama onu öyle gördüğümde içimden bir parça koptu sanki . Semihle ilk okuldan beri tanışıyoruz bana ilk defa beni sevdiğini 7. Sınıfta söyledi sonra da hiç ayrılmadık ama o şimdi beni bırakıp gidiyor bu çok büyük bir haksızlık eğer ölürse ben ne yapıcam nasıl kendimi toplayicam .

Sema nın anlatımıyla

Hastaneye gittiğimizde duygu tek başına oturmuştu .semihi ameliyata almıştı. Herkes bir yerlere dağıldı ben gidip bir yere oturdum Şeyma ağlıyordu Yusuf ta ona satılmıştı ama o da ağlıyordu, Zeynep le kerem birşeyler almaya gitmişti, duygu yalnız kalmak istedi , elif ve emre yerde oturuyordu ,Ayça semihin annesi ve babası geldiğinde yanlarına gitti çünkü onları tek o tanıyordu , mert can ve Ceren oturuyordu , emirle Ayşe de Şeyma ve Yusuf gibi birbirlerine sarılıp oturuyordu . Sonra gözüme berkay çarptı gidip duvarları yumrukluyordu yanına gitsem mi gitmesemmi diye tereddüt ettim ama sonra gittim bir yandan gözlerinden yaş geliyor bir yandan da sessizce birşey söylüyordu tabi onlar da yıllardır birbirlerini tanıyordu ve bizim gibilerdi onu anlıyordum bizden birine birşey olsa ben yeri göğü iletirdim çünkü.

Bir anda neden yaptığımı anlamadığım bir şekilde onu duvardan bana doğru döndürdüm ve "ona birşey olmicak emin ol bana iyileşecek ve hep birlikte bu hastane den dışarı çıkıcaz " dedim . Göz yaşlarını sildi ve bana sarıldı normal zamanda olsa kesinlikle iterdim ama yapmadım ve bende sarıldım ve öylece kalakaldık .

Cerenin anlatımıyla

Mert canı tanımıyordun ama şu anda önemli olan bu değildi önemli olan semihin içeride ameliyatta olmasıydı .

Mert can :korkuyorum

Ceren : efendim

Mert can : ona birşey olmaz değil mi

Ceren :hayır böyle düşünme ona birşey olmicak yaşayacak .

Mert can :emin misin

Ceren :eminim merak etme hiç bir zaman umudumuzu kaybetmicez söz mü

Mert can : söz teşekkür ederim

Ceren : ne için

Mert can : umudumu yerine getirdiğini için

Ceren : birşey değil

Zeynep in anlatımıyla

Kerem le birlikte birşeyler almaya gittik gidip herkese içecek birşeyler aldık ama yukarı çıkmadan önce bir banka oturduk keremin gözleri dolmuştu belli oluyordu ama anlaşılan güçlü durmaya çalışıyordu. Elim benim de anlamadığım bir şekilde onun eline gitti .